Για τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί το χρέος ενός φιλοσόφου είναι να παρεμβαίνει στα ζητήματα που απασχολούν τον σύγχρονο κόσμο.

Ο κορυφαίος γάλλος στοχαστής μίλησε για την «ανησυχητικά έντονη αντιδημοτικότητα» του Νικολά Σαρκοζί, για την εμπιστοσύνη που του
εμπνέει ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και πρωτίστως για το μεγάλο δίλημμα της Ευρώπης στον 21ο αιώνα: ή να εκδημοκρατιστεί ή να πεθάνει.

Ο «ΒΗL», όπως είναι γνωστός από τα αρχικά του, είναι ένας «ροκ
σταρ» των ζώντων φιλοσόφων. Υποστηρίζει με σθένος απόψεις συχνά προκλητικές, δεν παραλείπει να φωτογραφίζεται σε περιοδικά lifestyle, διχάζει, αλλά έχει μια «αδυναμία»: δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος.

O 61χρονος Λεβί θεωρεί ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία «παραμένειλειτουργική, παρά τις εγγενείς ατέλειές της» σε επίπεδο κρατών. Προειδοποιεί όμως για το ζοφερό μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου.

«Δε γνωρίζω καλύτερο πολίτευμα από τη δημοκρατία, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όμως οι ατέλειες του συστήματος είναι τόσο κραυγαλέες που απαιτούν πραγματική δουλειά από πλευράς των πολιτικών. Δυστυχώς πείθομαι ολοένα και περισσότερο ότι, αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν εκδημοκρατιστούν, θα πεθάνουν. Είτε οι διαδικασίες λήψης αποφάσεων θα γίνουν περισσότερο διαφανείς είτε θα συνεχίσουμε να οδεύουμε προς μια Ευρώπη η οποία πρώτα θα κατακερματιστεί, μετά θα λειτουργεί με δύο ταχύτητες και στο τέλος θα βρεθεί αντιμέτωπη με τους χειρότερους εφιάλτες της» λέει στο Βήμα της Κυριακής.

Όσον αφορά την πολιτική κατάσταση στη Γαλλία και την προεδρία Σαρκοζί, δεν μασάει τα λόγια του. «Δεν ψήφισα τον Νικολά Σαρκοζί και δεν θα τον ψήφιζα ούτε και στις επόμενες εκλογές» αποκαλύπτει- άλλωστε ως υποψήφιος πρόεδρος ο Σαρκοζί είχε ζητήσει την υποστήριξη του διαπρεπούς φιλοσόφου και δεν την έλαβε. Παρ’ όλα αυτά, διακρίνει σε ένα μεγάλο κομμάτι της γαλλικής κοινής γνώμης «έναν αντι-σαρκοζισμό που ξεπερνά τα όρια του καλώς εννοούμενου πολιτικού διαλόγου και παίρνει μια υστερική, ενίοτε και ανησυχητική μορφή. Σε αυτό το μίσος εναντίον του γάλλου προέδρου υπάρχει κάτι που με απωθεί και δεν δείχνει το καλύτερο πρόσωπο της Γαλλίας».

Σχολιάζοντας την προεδρία Ομπάμα δεν κρύβει τον θαυμασμό του. «Ξέρω ότι η τελευταία μόδα υπαγορεύει να δηλώνει κανείς απογοητευμένος από τον αμερικανό πρόεδρο. Δεν την ακολουθώ. Αντιθέτως, είμαι εντυπωσιασμένος με την ευθύτητά του, τον τρόπο που κρατάει τις υποσχέσεις του και ταυτόχρονα την ικανότητά του να προχωρεί σε συμβιβασμούς. Θα μπορούσαμε να πολλαπλασιάσουμε τις επικρίσεις εναντίον του, αλλά μένει πάντα αυτή η λαμπερή, μοναδική εικόνα του αμερικανού προέδρου που πήρε εκδίκηση για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ».

Πριν από τέσσερα χρόνια ο Λεβί είχε περάσει μία ολόκληρη ημέρα με τον τότε άσημο γερουσιαστή του Ιλινόι και τον είχε ήδη ξεχωρίσει «όταν κανείς δεν θα στοιχημάτιζε ούτε ένα δολάριο στο όνομά του». Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού 15.000 χιλιομέτρων σε αναζήτηση της αμερικανικής ταυτότητας που οδήγησε στη συγγραφή του «Αmerican Vertigo», του τελευταίου του βιβλίο τον χαρακτήρισε μάλιστα «μαύρο Κλίντον».

«Το έγραψα για να προκαλέσω αλλά και γιατί το θεωρούσα αληθινό. Αρχικάτον είχα αποκαλέσει “μαύρο Κένεντι”. Η έκπληξη και η αγανάκτηση των αμερικανών επιμελητών του βιβλίου μου για αυτό που θεωρούσαν βλασφημία ήταν τέτοια που άλλαξα τον χαρακτηρισμό. Δεν άλλαξα όμως και γνώμη» καταλήγει.