Λίγες ημέρες πριν την 50η επέτειο της προσελήνωσης του Apollo 11, στη Σελήνη, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης παρουσιάζει 400 χρόνια απεικόνισης της Σελήνης, σε μια έκθεση που περιλαμβάνει σκίτσα, ταινίες αλλά κυρίως, φωτογραφικά έργα, μιας και η φωτογραφία ήταν η τέχνη που πυροδότησε την έλξη του μεγάλου κοινού, γι’ αυτό το άστρο.
«Apollο’s Muse: The Moon in the Age of Photography» είναι ο τίτλος της και πραγματοποιεί μια αναδρομή από το 1610 και την πραγματεία αστρονομίας του Γαλιλαίου, του πρώτου που απεικόνισε τη Σελήνη μετά την παρατήρηση με δικής του κατασκευής τηλεσκόπιο. Κορυφαίο σημείο της έκθεσης είναι το ταξίδι του 1969, με την προσελήνωση.
«Η Σελήνη αποτελούσε πάντα επιστημονικό και καλλιτεχνικό αντικείμενο παρατήρησης και φαντασίας», εξήγησε η επιμελήτρια της έκθεσης, Μία Φάινμαν κατά την παρουσίαση στους δημοσιογράφους που θα ολοκληρωθεί στις 22 Σεπτεμβρίου.
Από τις πρώτες ημέρες της φωτογραφίας, οι πρωτοπόροι στρέφονται στον δορυφόρο της Γης και το 1840 ο Αμερικανός Τζον Ουίλιαμ Ντέιπερ πραγματοποιεί την πρώτη λεπτομερή δαγκεροτυπία του άστρου.
«Η γοητεία για τη Σελήνη και η ανάπτυξη της φωτογραφίας συνδέονται από τη γέννηση αυτού του μέσου», υπογράμμισε ο διευθυντής του MET Μαξ Χόλαϊν, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Αστρονομικά γυαλιά κατασκευάζονται μόνο για φωτογραφικούς σκοπούς και η αστροφωτογραφία γίνεται μια ολόκληρη επιστήμη.
Τα κλισέ που γίνονται όλο και πιο ακριβή, αρχίζουν να κυκλοφορούν και τροφοδοτούν τη μαγεία για τη Σελήνη, την οποία στο εξής μπορεί να δει κανείς από κοντά.
Στο κατώφλι του 20ου αιώνα, ο «φωτογραφικός Άτλας της Σελήνης» των Γάλλων Μορίς Λεουί και Πιέρ-Ανρί Πουιζέ σηματοδοτεί μια καμπή. Επί 14 χρόνια (1894-1908) οι δύο αστρονόμοι κατέγραψαν με σχολαστικότητα τη Σελήνη από το Αστεροσκοπείο του Παρισιού, όπου βρίσκεται, εκείνη την εποχή, το πιο ισχυρό τηλεσκόπιο στον κόσμο.
Η εργασία τους, η οποία στο σύνολό της αναπαράγεται στο MET για πρώτη φορά μέσα σε μουσείο, θα παραπέμπει στην απαρχή της κατάκτησης του διαστήματος, μισό και πλέον αιώνα αργότερα.
Τη στιγμή της προετοιμασίας του ταξιδιού στη Σελήνη, η φωτογραφία θα παίξει εκεί ακόμη καθοριστικό ρόλο, θυμίζει η Φάινμαν. Χωρίς αυτήν, «δε θα μπορούσαν να προσεληνώσουν μια σεληνάκατο», δηλώνει. «Χρειαζόταν να καταλάβουν τη γεωγραφία του άστρου για να βρουν ένα μέρος όπου να προσεληνωθούν».
Οι φωτογραφίες επίσης τροφοδότησαν τη φαντασία του κόσμου και καλλιτεχνών, μυθιστοριογράφων, ποιητών, ζωγράφων. Από τα πρώτα βήματα της Έβδομης Τέχνης, ο Ζορζ Μελιές θριαμβεύει με «Το ταξίδι στη Σελήνη» (1902).
«Αυτή είναι ο εγγύτερος ουράνιος σύντροφός μας», εξηγεί η επιμελήτρια της έκθεσης, «κοντινός και μακρινός ταυτόχρονα, σταθερός και μεταβλητός. Αυτό είναι κάτι παράδοξο».
