Σε ανάλυσή του, ο Economist περιγράφει πώς η επιθυμία του Ντόναλντ Τραμπ για την απόκτηση βραβείου Νόμπελ Ειρήνης μπορεί να αξιοποιηθεί από την Ευρώπη για να βοηθήσει την Ουκρανία.

Οι ξένοι ηγέτες που επισκέπτονται τον Λευκό Οίκο γνωρίζουν ότι ένα προσεκτικά επιλεγμένο δώρο μπορεί να διευκολύνει τη διπλωματία, γράφει το δημοσίευμα. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, προτίμησε τη «σίγουρη λύση» αυτή την εβδομάδα στην Ουάσιγκτον, προσφέροντας ένα μπαστούνι του γκολφ στον οικοδεσπότη του, Ντόναλντ Τραμπ, που είναι οπαδός του αθλήματος.

Στο παρελθόν, δώρα από το εξωτερικό περιελάμβαναν ένα προεδρικό ιδιωτικό τζετ από το Κατάρ, ένα πολυτελές σετ από στιλό Mont Blanc από την Άγκελα Μέρκελ και ένα πορτρέτο του Ντόναλντ Τραμπ φτιαγμένο με πολύτιμους λίθους, προσφορά του Βιετνάμ.

«Ποιο δώρο μπορεί να κάνει η Ευρώπη στον Τραμπ;»

Καθώς ένα πλήθος Ευρωπαίων ηγετών έφτασε στην Ουάσιγκτον για να στηρίξει τον Ζελένσκι, «ποιο αξέχαστο δώρο από την ήπειρό τους θα μπορούσαν να δώσουν στον πρόεδρο που τα έχει όλα;», αναρωτιέται ο Economist.

Και απαντά: ο Τραμπ, όπως φαίνεται, είχε κάτι στο μυαλό του. Υπάρχει ένα ευρωπαϊκό «κόσμημα» που έχει αναφέρει επανειλημμένα τελευταία: το μετάλλιο που απονέμεται στους νικητές του Νόμπελ Ειρήνης. Η επιθυμία του για την αναγνώριση από την επιτροπή που διορίζεται από το νορβηγικό κοινοβούλιο ενισχύει τη διπλωματία των ΗΠΑ με τρόπο που μπορεί να ενθαρρύνει την Ευρώπη και ταυτόχρονα να την πανικοβάλει.

Μια προφανής στρατηγική για τους διπλωμάτες είναι να χρησιμοποιήσουν την προοπτική του μεταλλίου (με βάρος σε χρυσό περίπου 200 γραμμάρια, ή 20.000 δολάρια) και της επίσημης δεξίωσης στο Όσλο ως «καρότο» για να φέρουν τον Τραμπ στο πλευρό τους όσον αφορά την Ουκρανία.

Ωστόσο, η επιτροπή του Νόμπελ, πέντε σχετικά άγνωστοι Νορβηγοί από την πολιτική και την κοινωνία των πολιτών, φαίνεται να είναι πέρα από τέτοιες τακτικές. Οι συνεχείς διαβεβαιώσεις του Τραμπ ότι δεν κατεβαίνει για το βραβείο λαμβάνονται ως σαφή σημάδια ότι το επιθυμεί απεγνωσμένα -μια πρόσφατη τηλεφωνική συνομιλία με τον Νορβηγό υπουργό Οικονομικών, στην οποία το θέμα του Νόμπελ φέρεται να συζητήθηκε παράλληλα με απειλές για δασμούς, αποτελεί ακόμη ένα στοιχείο.

Η προοπτική να ενταχθεί στους Τέντι Ρούζβελτ, Μητέρα Τερέζα και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έχει βάλει τον Τραμπ σε «λειτουργία ειρηνοποιού» (καλύτερα να μην αναφέρουμε τον… Μπαράκ Ομπάμα, σχολιάζει ο Economist). Τους τελευταίους μήνες έχει καυχηθεί ότι έχει επιφέρει ειρήνη ταχύτερα από ό,τι οι «κακοί» του κόσμου μπορούν να προκαλέσουν συγκρούσεις, ισχυριζόμενος ότι έβαλε τέλος σε έξι (ή και επτά) πολέμους μέσα σε λίγους μήνες.

Το «εμπόδιο» για την υποψηφιότητα Τραμπ, οι κίνδυνοι και η ευκαιρία για την Ευρώπη

Ωστόσο, για να κερδίσει το βραβείο, ο Τραμπ γνωρίζει ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τον πιο δύσκολο πόλεμο: τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ο πρόεδρος είχε υποσχεθεί ότι η ειρήνη θα μπορούσε να επιτευχθεί σε μόλις 24 ώρες. Ακόμη και η Χίλαρι Κλίντον, κάποτε η μεγάλη του αντίπαλος, δηλώνει ότι μια συμφωνία χωρίς νέες παραχωρήσεις από την Ουκρανία θα άξιζε το βραβείο.

Αυτό δημιουργεί μια ευκαιρία για την Ευρώπη, εκτιμά ο Economist. Ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται μερικές φορές να «βαριέται» τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αν το λαμπερό όνειρο του Νόμπελ μπορέσει να στρέψει την εμμονή του προς μεγαλύτερη εμπλοκή, τόσο το καλύτερο, αναφέρει η ανάλυση. Οι Ευρωπαίοι ελπίζουν ότι ο Τραμπ θα καταλάβει πως η Ρωσία είναι το κύριο εμπόδιο για μια ρεαλιστική συμφωνία -και, άρα, για το ταξίδι του στο Όσλο.

Υπάρχουν, βέβαια, και κίνδυνοι: τα σχέδια «γρήγορης ειρήνης» του Τραμπ μπορεί να παρακάμψουν την ουσιαστική δουλειά που χρειάζεται για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες για τα καλά. Ο Τραμπ, που δεν ασχολείται με τις λεπτομέρειες, θα επικεντρωθεί στο «headline» ενός τέλους πολέμου, αφήνοντας τον Πούτιν να χειριστεί τις λεπτομέρειες. Ο Ζελένσκι χρειάζεται περισσότερα από μια φωτογραφία στον Κήπο των Ρόδων: χρειάζεται σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας που οι ΗΠΑ θα πρέπει τουλάχιστον να υποστηρίξουν.

Πέρα από τη δίψα του για το μετάλλιο, ο Τραμπ φαίνεται να μισεί τους πολέμους (και έχει αστειευτεί ότι η ειρήνη μπορεί να είναι ο δρόμος του προς τον παράδεισο). Ευρωπαίοι ηγέτες που επισκέφτηκαν τον Λευκό Οίκο δέχτηκαν επαίνους από τον πρόεδρο -αντίθετα από παλιότερες συναντήσεις. «Θα κρατήσει αυτό και μετά τις 10 Οκτωβρίου, όταν απονεμηθεί το βραβείο ειρήνης, αναπόφευκτα σε κάποιον άλλο;», γράφει το δημοσίευμα.

Και καταλήγει: «Αν δεν μπορούν να του δώσουν το Νόμπελ, η Ευρώπη μπορεί να κάνει το επόμενο καλύτερο βήμα: να υποστηρίξει δημοσίως τον Τραμπ για το βραβείο και να αφήσει υπόνοιες ότι το Όσλο έχει “ενημερωθεί”. Η χειρονομία θα εκτιμηθεί στο Mar-a-Lago. Αν η Ευρώπη μπορέσει να κατευθύνει την εμμονή του Τραμπ προς όφελός της, λίγη “τρέλα” ίσως αξίζει τον κόπο».