Μια νέα αμφιλεγόμενη εκπομπή του βρετανικού Channel 4 με τίτλο «Virgin Island» αποκαλύπτει τους δύο «σεξουαλικούς συντρόφους» που θα βοηθήσουν διαγωνιζόμενους να χάσουν την παρθενιά τους μπροστά στην κάμερα. Πρόκειται για έναν προπονητή πολυσυντροφικών σχέσεων και μία χορογράφο που είναι επίσης θεραπεύτρια ρέικι.

Η σειρά των έξι επεισοδίων θα παρακολουθήσει 12 ενήλικες ηλικίας 22 έως 30 ετών, οι οποίοι δεν έχουν κάνει ποτέ σεξ, να ταξιδεύουν στην Κροατία με στόχο να βιώσουν για πρώτη φορά τη σεξουαλική επαφή, μπροστά στις κάμερες.

Οι συμμετέχοντες θα συνεργαστούν με ειδικούς σε θέματα σεξουαλικότητας και σχέσεων, σεξολόγους, «bodyworkers» και ταντρικούς μασέρ, προκειμένου να ξεπεράσουν τους φόβους τους γύρω από την οικειότητα.

Η παραγωγή έχει επιστρατεύσει και δύο «σεξουαλικούς συντρόφους», οι οποίοι θα συνεργαστούν με θεραπευτές, ακολουθώντας πιο σωματικές μεθόδους, σε αντίθεση με τους επαγγελματίες που επικεντρώνονται στον συναισθηματικό τομέα. Οι «σεξουαλικοί σύντροφοι» είναι πρόθυμοι ακόμα και να προχωρήσουν σε σεξουαλική επαφή, όταν η ομιλητική θεραπεία δεν επαρκεί.

Παρότι η σεξουαλική υποκατάσταση θεωρείται αμφιλεγόμενη, οι συνιδρύτριες του Somatica Institute, που ειδικεύεται στην εκπαίδευση προπονητών σεξουαλικότητας και σχέσεων, υπερασπίζονται την πρακτική, επικρίνοντας άλλες εκπομπές που παρουσιάζουν μη ρεαλιστική και βλαπτική σεξουαλική εικόνα.

Η Σελέστ Χίρσμαν, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις σπουδές ανθρώπινης σεξουαλικότητας, δήλωσε πως θα ήταν πιο βοηθητικό αν τα μέσα παρουσίαζαν μια πιο ρεαλιστική εικόνα του σεξ.

Ένας από τους «σεξουαλικούς συντρόφους» είναι ο Αντρέ Λαζάρους, πιστοποιημένος επαγγελματίας σε θέματα οικειότητας, σεξουαλικότητας και σχέσεων με πάνω από δέκα χρόνια εμπειρίας. Ο Αντρέ, που ζει στο Σαν Φρανσίσκο, αποκάλυψε ότι η πρώτη του σεξουαλική εμπειρία ήταν τραυματική, καθώς στα 18 του έπεσε θύμα βιασμού.

Όπως ανέφερε στον προσωπικό του ιστότοπο Coming Closer with Andre Lazarus, «σε ηλικία 18 ετών, η πρώτη μου σεξουαλική εμπειρία ήταν τραυματική. Με βίασαν. Δεν ήξερα πόσο βαθιά θα με επηρέαζε αυτό το τραύμα και πώς θα διαμόρφωνε τη ζωή μου».

Αυτή η εμπειρία τον ώθησε προς τη θεραπευτική εργασία και την προσφορά προς τους άλλους. Υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ και παντρεύτηκε την πρώτη του αγάπη, ωστόσο σύντομα αντιλήφθηκε ότι δεν επιθυμούσε να είναι πιστός μόνο σε ένα άτομο. Περιέγραψε τη μονογαμία ως κάτι «που επιβάλλεται από την κοινωνία και όχι από την καρδιά του».

Μετά το διαζύγιο, αισθάνθηκε «αποτυχημένος ως σύζυγος» αλλά και ότι υπήρχε μια «μεγάλη αλλαγή» μέσα του. Μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου βρήκε σύντροφο που αποδέχεται τον μη μονογαμικό του τρόπο ζωής. Είναι μαζί πάνω από δέκα χρόνια.

Ο Αντρέ εξήγησε ότι με τη στήριξη της συντρόφου του ανακάλυψε το ταλέντο του στην ερωτική σύνδεση με άλλους, βοηθώντας τους να απαλλαγούν από την ντροπή γύρω από το σεξ και να επουλώσουν παλιά τραύματα. Ανακάλυψε ότι είναι «πολυσεξουαλικός», δηλαδή έλκεται από πολλά φύλα και πλέον νιώθει πιο ελεύθερος από ποτέ.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι η παρθενία δεν είναι πρόβλημα προς επίλυση, αλλά απλώς ένα στάδιο της ζωής. «Η παρθενία δεν είναι παθολογία. Είναι απλώς μέρος της εμπειρίας ενός ανθρώπου. Κάποιοι περιμένουν τη σωστή σύνδεση, άλλοι έχουν τραύματα και κάποιοι δεν είχαν ποτέ πρόσβαση σε ασφαλείς και θετικές εμπειρίες. Αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο ικανούς για αγάπη ή απόλαυση», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με μελέτη του University College London, ένας στους οκτώ 26χρονους είναι ακόμη παρθένος, σημαντική αύξηση σε σχέση με προηγούμενες γενιές, όπου ο αντίστοιχος αριθμός ήταν ένας στους 20.

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, όλοι οι συμμετέχοντες επιτυγχάνουν κάποιο επίπεδο οικειότητας με έναν προπονητή ή έναν «σεξουαλικό σύντροφο».

Η Σελέστ Χίρσμαν και η δρ Ντανιέλ Χάρελ, συνιδρύτριες του Somatica Institute, διαβεβαίωσαν ότι η προσέγγιση της εκπομπής θα είναι πιο αυθεντική και όχι σκηνοθετημένη, σε αντίθεση με άλλες τηλεοπτικές παραγωγές. «Η ποιότητα του σεξ στην τηλεόραση είναι απερίγραπτα κακή», δήλωσε η Χίρσμαν στην Daily Mail.

«Είναι τρία φιλιά στον τοίχο, κατεβάζουν τα παντελόνια, το βάζουν μέσα και τελείωσε. Αν παρουσίαζαν πιο ρεαλιστικό και συναισθηματικό σεξ, τότε θα μπορούσε να έχει νόημα. Αλλά αν είναι τέτοιο “άθλιο” σεξ, είναι επιβλαβές», συμπληρώνει.

Η Χάρελ συμφώνησε, λέγοντας: «Αν με ρωτάτε τι είναι καλύτερο, να βλέπουμε τόση βία στην τηλεόραση ή σεξ, θα επιλέξω το σεξ, ειδικά αν παρουσιάζεται με πιο ρεαλιστικό και ουσιαστικό τρόπο».

Ο Αντρέ κατέρριψε τον μύθο ότι το σεξ πρέπει πάντα να καταλήγει σε οργασμό, για να θεωρηθεί «επιτυχημένο». «Στην πραγματική ζωή το καλό σεξ απαιτεί επικοινωνία, περιέργεια, εξάσκηση και λιγότερη πίεση. Το σεξ είναι τέχνη, χορός, γλώσσα, δεν είναι κάτι που απλώς ξέρουμε ή πρέπει να βιαστούμε να κάνουμε».

Η δεύτερη «σεξουαλική σύντροφος» είναι η Κατ Σλέιντ, πιστοποιημένη θεραπεύτρια και σωματική πρακτικός, με πτυχίο από το Evergreen State College στην Ουάσινγκτον. Το εν λόγω δημόσιο κολέγιο προσφέρει εξατομικευμένα προγράμματα σπουδών χωρίς παραδοσιακές ειδικότητες.

Η Κατ έγινε υποστηρίκτρια της θεραπείας μέσω σεξουαλικής υποκατάστασης έπειτα από προσωπική εμπειρία με τη σωματική εργασία. «Η θεραπεία αυτή μπορεί να προσφέρει συμπονετική και εξατομικευμένη προσέγγιση, για να βοηθήσει τους επιζώντες να ξαναβρούν την ευχαρίστηση και τη σύνδεση», τόνισε.

Ωστόσο, η Κατ ξεκαθαρίζει ότι δεν εργάζεται με ζευγάρια, καθώς περιορίζεται στην παροχή καθοδήγησης και όχι στην ενεργή συμμετοχή στο σεξουαλικό σκέλος της θεραπείας.

Σύμφωνα με την ίδια, «μία από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις είναι ότι η παρθενία στους ενήλικες είναι σπάνια, κάτι που οδηγεί πολλούς να νιώθουν ντροπή. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο συνηθισμένη από ό,τι νομίζουμε».

Πιστεύει επίσης ότι είναι μύθος ότι το σεξ ρέει τέλεια χωρίς επικοινωνία και τονίζει ότι η ειλικρινής συζήτηση είναι απαραίτητη για μια ευχάριστη εμπειρία.

Η Χίρσμαν περιγράφει τη σχέση ανάμεσα στον θεραπευόμενο και τον «σεξουαλικό σύντροφο» ως αυθεντική. Υπάρχει μια «τριαδική σχέση» ανάμεσα στον πελάτη, τον σύντροφο και έναν θεραπευτή, που βοηθά στην επεξεργασία συναισθημάτων, ιδιαίτερα όταν αναπτύσσονται συναισθήματα.

«Ο θεραπευτής είναι εκεί για να διατηρεί τα όρια και το πλαίσιο της θεραπείας», εξήγησε. Η Χάρελ πρόσθεσε ότι τα όρια ήταν ξεκάθαρα καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων ανάμεσα στους συμμετέχοντες και τους συντρόφους.