«Το τέλειο τετράγωνο δεν έχει γωνίες. Η τέλεια τέχνη δεν έχει νόημα. Η τέλεια συνουσία δεν έχει οργασμό. Η τέλεια μορφή δεν έχει σχήμα. Το τέλειο παιχνίδι του Ισκο δεν έχει κανόνες». Στα 25 του μπορεί να τοποθετήσει το όνομά του δίπλα στο λήμμα… τέχνη. Είναι εκείνος που πάντα προσπαθεί αβίαστα να οδηγήσει δίχως κουσούρια την ποδοσφαιρική τεχνική τελειότητα στην απόλυτη φυσική της κατάσταση. Οι ιδέες και οι κινήσεις του ξεφεύγουν από τους αριθμούς, τα μαθηματικά και μπαίνουν στην επιστήμη της γεωμετρίας. Ενα Πυθαγόρειο Θεώρημα στο χορτάρι που ανακατεύει ορθογώνια, τρίγωνα και κάθετες πλευρές, φτιάχνοντας μπαλαδόρικες εικόνες άλλης εποχής. Το να ασχολείσαι μαζί του μετά την απογείωση του Κριστιάνο αγγίζει το παράδοξο. Το να χαζεύεις όμως τον Ισκο είναι πάντα μερακλίδικη υπόθεση. «Το πρώτο είναι η επιθυμία μου να περάσω καλά, το δεύτερο να νιώσουν το ίδιο οι οπαδοί και το τρίτο να νικήσουμε». Σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαία η σειρά αρίθμησης που έχει θέσει ο ίδιος. Πρόκειται για νούμερα προτεραιοτήτων που ο Ισπανός μάγος ακολουθεί ευλαβικά. Και στο Τορίνο το ίδιο έκανε. Πάνω απ’ όλα το ευχαριστήθηκε για πάρτη και μετά γουστάραμε κι εμείς, με τη Ρεάλ βέβαια να έχει τα οφέλη της.

Το ότι βρέθηκε στην 11άδα ήταν κάποια έκπληξη. Την ίδια στιγμή όμως και ακόμα ένα δείγμα του πόσο ακριβοδίκαιος κι ακομπλεξάριστος είναι ο Ζινεντίν Ζιντάν. Το τελευταίο διάστημα τον άφηνε στον πάγκο να γκρινιάζει, έκανε παραμονή του αγώνα δηλώσεις για να τον βάλει στη θέση του, εξηγώντας ότι άλλο η Εθνική κι άλλο η Ρεάλ και γραφόταν ότι ήταν ενοχλημένος από τη στάση του παίκτη του. Ακόμα κι έτσι όμως είδε την εκπληκτική εμφάνισή και το χατ τρικ του στη συντριβή της Αργεντινής και τον έριξε στη φωτιά, αφήνοντας Μπέιλ, Ασένσιο εκτός.

Και ο Ισκο όχι απλά τον δικαίωσε, αλλά έκανε την ιδανική εμφάνιση. Μπορεί όλα τα φώτα να στράφηκαν στον υπερσκόρερ Πορτογάλο σούπερ σταρ, μα εκείνος δούλεψε τέλεια στο… παρασκήνιο. Και όταν λέμε τέλεια, είναι πραγματικότητα. Εδωσε 54/54 πάσες. Δεν έκανε δηλαδή ούτε μια λάθος. Μοίρασε το παιχνίδι απόλυτα, έκανε ποδιές, κράτησε την μπάλα, πάγωσε το ρυθμό, αλλά είχε ξεκινήσει με την ασίστ στο 0-1. Από τα πόδια του φτιάχτηκε και το 0-3 του Μαρσέλο. Γενικότερα όμως είναι υπέροχο να τον παρακολουθείς να εναλλάσσεται όμορφα όπως οι εποχές του χρόνου. Οπως δηλαδή συμβαίνει και με τις εναλλαγές των κατευθύνσεων στις προσποιήσεις του. Με μία ντρίμπλα, μία πάσα έξω από τα συνηθισμένα θέλει να κάνει ευτυχισμένους τους επιθετικούς, τους οπαδούς, τον ίδιο τον εαυτό του. Και τελικά τα καταφέρνει, φτιάχνοντας όμως ταυτόχρονα όλον τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Γι’ αυτό λοιπόν τον χειροκροτούν και οι αντίπαλοι. Επειδή στην πραγματικότητα παίζει και για ‘κείνους. Παίζει, ώστε το παιχνίδι να σου ενεργοποιήσει και τις πέντε αισθήσεις. Ο,τι ακριβώς συνέβη το βράδυ της Τρίτης στο Τορίνο. Πηγή: gazzetta.gr