Σε μια υπόθεση που βύθισε τη Λάρισα σε βαρύ πένθος, η δικαστική ετυμηγορία για τον θάνατο του 22χρονου φοιτητή Νικόλα Μπιτσάκη άφησε πίσω της βαθιά οδύνη και απογοήτευση. Δύο χρόνια μετά την τραγική κατάρρευση τμήματος εγκαταλελειμμένου κτιρίου στην οδό Ασκληπιού, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας επέβαλε ποινές με αναστολή στον ιδιοκτήτη του ακινήτου και στην πρώην προϊσταμένη της Πολεοδομίας.
Η ανακοίνωση των ποινών προκάλεσε έντονες αντιδράσεις μέσα στη δικαστική αίθουσα, με τους γονείς του Νικόλα να εκφράζουν την πικρία τους για μια Πολιτεία που, όπως δήλωσαν, δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος μιας ανείπωτης τραγωδίας.
Ο πατέρας του άτυχου φοιτητή, Μάνος Μπιτσάκης, λίγες ώρες αργότερα δημοσιοποίησε ένα συναισθηματικά φορτισμένο κείμενο, καταγγέλλοντας ευθέως ότι η απόφαση δεν αποδίδει δικαιοσύνη. «Σήμερα ντράπηκε και η ντροπή. Η τελευταία πράξη στο θέατρο του παραλόγου που λέγεται δικαιοσύνη ολοκληρώθηκε -και η αδικία θριάμβευσε», έγραψε, περιγράφοντας πως ένιωσε «μόνος απέναντι σε ένα σύστημα που δεν πονάει για τα παιδιά που χάνονται».
Ο ίδιος σημείωσε πως το παιδί τους δεν γύρισε στο σπίτι, όμως η Πολιτεία θεώρησε πως αρκούν «ποινές-χάδι», που δεν αντανακλούν το μέγεθος της αδιαφορίας που στοίχισε τη ζωή του 22χρονου. «Ντρέπομαι που είμαι μέλος αυτής της κοινωνίας», ανέφερε, κάνοντας λόγο για «ένα χαστούκι στο μάγουλο» σε έναν αγώνα που κράτησε χρόνια.
«Σήμερα νιώσαμε ξανά ότι τον χάνουμε»
Στο κείμενό του ο πατέρας επιμένει πως ο Νικόλας «δεν δικαιώθηκε», χαρακτηρίζοντας ντροπιαστική την αναστολή των ποινών και υπογραμμίζοντας ότι «μια ζωή χάθηκε κι όμως οι υπεύθυνοι έφυγαν σαν να μην έκαναν τίποτα». Η απόφαση, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν αποτελεί δικαιοσύνη, αλλά «προσβολή» και «παραδοχή αδυναμίας», καθώς το σύστημα έδειξε το πραγματικό του μέγεθος και ήταν «μικρό». Η οικογένεια νιώθει «βαθιά αδικημένη και προδομένη», όπως σημειώνει ο πατέρας, αναφέροντας ότι η ζωή του παιδιού τους αντιμετωπίστηκε σαν ένα απλό περιστατικό, χωρίς τη σοβαρότητα που άξιζε.
«Εμείς τον θάψαμε. Και σήμερα νιώσαμε ξανά ότι τον χάνουμε -αυτή τη φορά από την ίδια τη Δικαιοσύνη που έπρεπε να τον δικαιώσει», γράφει, προσθέτοντας πως δεν ζητούν εκδίκηση αλλά το αυτονόητο: την πραγματική τιμωρία των υπεύθυνων όταν ένας άνθρωπος χάνεται από παραλείψεις και αμέλεια.
Κλείνοντας, ο πατέρας του Νικόλα, σύμφωνα με το onlarissa, σημειώνει ότι «απέναντι στην αλήθεια και το βάρος μιας χαμένης ζωής στάθηκαν πολλοί μικροί -μικροί στο θάρρος, μικροί στην ευθύνη, μικροί στη δικαιοσύνη που όφειλαν να αποδώσουν». Υποστηρίζει πως η ντροπή αυτής της απόφασης θα συνοδεύει για πάντα όσους την υπέγραψαν, αλλά ο Νικόλας «θα μείνει για πάντα πιο μεγάλος από όλους όσους τον αδίκησαν».
