Κάθε αρχαία ελληνική τραγωδία περιελάμβανε κατά βάση τρεις πράξεις. Η πρώτη πράξη όριζε το σκηνικό και η δεύτερη την πλοκή. Η τρίτη πράξη αφορούσε στην κορύφωση.
Στην τρέχουσα συγκυρία, η Ελλάδα, λίγες μόλις μέρες μετά την ολοκλήρωση του PSI+ βρίσκεται στο τέλος… της αρχής. Η πραγματική τραγωδία δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί…
Με τους ανωτέρω συσχετισμούς επιχειρεί να σκιαγραφήσει την κατάσταση της Ελλάδας και την πορεία της ελληνικής οικονομίας ο Luigi Zingales, καθηγητής επιχειρηματικότητας και χρηματοοικονομικών στο University of Chicago Graduate School of Business.
Όπως επισημαίνει στο τελευταίο του άρθρο ο Zingales, η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων επιχειρείται να παρουσιαστεί ως μια τεράστια επιτυχία.
Το ελληνικό χρέος μειώθηκε πάνω από 100 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα υπέγραψε νέα δανειακή σύμβαση ύψους 130 δισ. ευρώ, αποφεύγοντας μια μαζική κατάρρευση των τραπεζών της και διατηρώντας ακόμη την ικανότητά της να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους της…
«Παρά τα ανωτέρω συμπεράσματα, η πραγματικότητα για την Ελλάδα είναι πολύ πιο σκληρή. Ακόμη και μετά από όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει, το ελληνικό χρέος το 2020 θα μειωθεί στο 120% – το πολύ στο 116% – του ΑΕΠ. Παρά τη μείωσή του το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η εξυπηρέτησή του μόνο εύκολη δεν είνα騻, τονίζει χαρακτηριστικά ο καθηγητής.
Στη διάρκεια των τελευταίων 25 χρόνων, συνεχίζει ο Zingales, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη κατά μέσο όρο με ένα δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 2%.
Για να μειώσει η χώρα την αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στο 70%, θα πρέπει να διατηρεί κατά μέσο όρο πλεόνασμα της τάξης του 4% για τα επόμενα 30 χρόνια, ένα επίπεδο που επετεύχθη μόλις 4 φορές στο διάστημα της 25ετίας.
«Εάν η κατάσταση είναι τόσο δραματική, γιατί ΕΕ και ΔΝΤ γιορτάζουν την τελευταία τους συμφωνία για την Ελλάδα;» διερωτάται ο οικονομολόγος.
Δίδοντας ο ίδιος την απάντηση στο ερώτημά του αναφέρει πως «ΕΕ και ΔΝΤ γιορτάζουν καθώς αυτό που τους αφορά πρωτίστως είναι να περιοριστεί ο αντίκτυπος μιας πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η Ελλάδα δεν αποτελεί την προτεραιότητά τους».
Κατά τον Zingales, εάν η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει το 2010, επιβάλλοντας το ίδιο haircut στους ιδιώτες θα μείωνε το χρέος της στο 80% του ΑΕΠ. Μια χρεοκοπία το 2010 θα άφηνε περιθώριο για δημοσιονομικές προσαρμογές. Τώρα, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο περιθώριο, τονίζει.
«Με άλλα λόγια η Ελλάδα εξάντλησε την ικανότητά της να μοιραστεί το βάρος του χρέους της με τους ιδιώτες. Η ευθύνη περνά εξολοκλήρου στους Ευρωπαίους φορολογουμένους», συνεχίζει ο οικονομολόγος.
Και καταλήγει: Η δεύτερη πράξη της ελληνικής τραγωδίας θα περιλαμβάνει απελπισμένους Έλληνες και οργισμένους Ευρωπαίους. Μόνο όταν το δράμα κορυφωθεί, θα ξέρουμε όλοι αν η προσπάθεια να αποφευχθεί το… αναπόφευκτο συνέβαλε στην υπονόμευση της ιδέας της Ευρώπης…
