Τη δημιουργία δημοσιονομικού πλεονάσματος την περίοδο 2012 έως το 2018 προέκρινε ως τη μόνη λύση για τη χώρα και για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης.

«Απαιτούνται δημοσιονομικά πλεονάσματα. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να μειώσουμε τις πρωτογενείς δαπάνες και να φτάσουμε τους στόχους μας», είπε ο κ. Πάγκαλος επισημαίνοντας πάντως ότι αυτή τη στιγμή χιλιάδες Έλληνες απειλούνται από την ανεργία.

«Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μας εγκαλούν και αυτούς πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας», είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προσθέτοντας ότι «προσωπικές φιλοδοξίες πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα» και ότι «το πολιτικό σύστημα θα το διασώσουμε αν από τη συμμετοχή περάσουμε στη συνευθύνη».

Αναφερόμενος στο πρόβλημα του δημόσιου χρέους, ο κ. Πάγκαλος υπογράμμισε πως «το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι πολιτική μείωσης των δαπανών του δημοσίου, αύξησης των δημοσίων εσόδων με διεύρυνση της φορολογικής βάσης διότι η φοροδοτική αντοχή των φορολογουμένων έχει εξαντληθεί και επίσης χρειάζονται γενναίες αποκρατικοποιήσεις».

Δεν κατανοώ γιατί ένα ακίνητο που μένει επί δεκαετίες έρημο και ανεκμετάλλευτο πρέπει να αποτελεί δημόσια περιουσία, είπε ακόμη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σημειώνοντας πως «όπου το κράτος δεν μπορεί, απουσιάζει ή απέτυχε πρέπει να αναλάβει δραστηριότητα η ιδιωτική οικονομία, αν το επιθυμεί εκεί που έφτασαν τα πράγματα».

Ο κ. Πάγκαλος αναφέρθηκε στην παγκόσμια οικονομική κρίση για να σημειώσει πάντως ότι «δεν πρέπει να υποταχθούμε στην προσπάθεια απαλλαγής από τις εθνικές μας ευθύνες αναζητώντας άλλοθι σε παγκόσμιο επίπεδο».

Ενώ τα μηνύματα για την κρίση υπήρχαν, εμείς ακολουθήσαμε την οδό της ασωτίας και όταν μπήκαμε στο ευρώ αποκτήσαμε τη δυνατότητα εύκολου δανεισμού με ευρωπαϊκά και γερμανικά επιτόκια, τον οποίο στρέψαμε στην κατανάλωση, είπε ο κ. Πάγκαλος για να επισημάνει ότι «αυξάνοντας τα έξοδα του δημοσίου τα προηγούμενα χρόνια υπονομεύαμε την οικονομία μας διότι είμαστε μια χώρα με έντονο εμπορευματικό ισοζύγιο και δεν ενισχύαμε την ντόπια παραγωγή», με συνέπεια από το 2000 μέχρι το 2010 να οδηγηθούμε σε συνεχώς διογκούμενα πρωτογενή ελλείμματα και να χαθεί ο έλεγχος.