Ο Νίκος Ανδρουλάκης, σε ανάρτησή του στο Facebook, σχολιάζει τη συζήτηση της επίκαιρης ερώτησης που κατέθεσε για την ακρίβεια και το ιδιωτικό χρέος, τονίζοντας ότι «η συζήτηση ανέδειξε για άλλη μια φορά ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι αποκομμένος από την πραγματικότητα».
Όπως αναφέρει, ο πρωθυπουργός περιορίστηκε να δηλώσει ότι «η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική» και πως «δεν είναι μάγος», ενώ, όπως σημειώνει σκωπτικά, «στον έβδομο χρόνο της θητείας του θυμήθηκε να πει ότι όταν εξελέγη δεν παρέλαβε… το Λουξεμβούργο». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προσθέτει ότι, όταν παρουσίασε τα στοιχεία για τη διαφορά των τιμών από το χωράφι στο ράφι, ο κ. Μητσοτάκης έδειξε σαν να άκουγε για πρώτη φορά το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν παραγωγοί και καταναλωτές.
Ο κ. Ανδρουλάκης υποστηρίζει ότι τα επίσημα στοιχεία καταρρίπτουν τα κυβερνητικά αφηγήματα, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
- Η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων παραμένει δεύτερη χαμηλότερη στην ΕΕ.
- Ο μέσος μισθός πλήρους απασχόλησης είναι προτελευταίος στην Ευρώπη.
- Από το 2020 έως το 2025 οι ανατιμήσεις στα τρόφιμα φτάνουν το 34%, όσο περίπου και η αύξηση του κατώτατου μισθού.
- Από τον Οκτώβριο του 2023 μέχρι τον Οκτώβριο του 2025, μόλις τρεις μήνες ο πληθωρισμός ήταν κάτω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.
- Το 62% των νοικοκυριών «μόλις τα βγάζει πέρα».
- Η Ελλάδα συνεχίζει να έχει αρνητική αποταμίευση.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι «άλλο πράγμα η αύξηση των καταθέσεων από διάφορες πηγές και άλλο η πραγματική αποταμίευση από το εισόδημα ενός νοικοκυριού», προσθέτοντας ότι σήμερα «οι πολίτες καταναλώνουν περισσότερα από όσα εισπράττουν».
Ασκεί, επίσης, κριτική και στη νέα φορολογική μεταρρύθμιση, σημειώνοντας ότι:
- Το 81% των φορολογούμενων θα δει αύξηση εισοδήματος από λίγα λεπτά έως 2 ευρώ την ημέρα – «ούτε έναν καφέ».
- Περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες δεν θα δουν καμία ελάφρυνση.
«Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν είναι ο Χάρι Πότερ», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Ανδρουλάκης. «Όμως εκατομμύρια πολίτες είναι αυτοί που καλούνται να γίνουν μάγοι, για να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια στα τρόφιμα, στα ενοίκια, στις μεταφορές, στην ενέργεια και στις επικοινωνίες».
Κλείνοντας, υπογραμμίζει ότι η κοινωνία «δεν ζητά θαύματα», αλλά «ένα επεξεργασμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, με ενισχυμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αυστηρά πρόστιμα σε όσους αισχροκερδούν και ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους». Όπως καταλήγει, «όλα αυτά απαιτούν πολιτική βούληση που η κυβέρνηση δεν διαθέτει».
Τέλος, κάνει λόγο για «αλαζονεία και διαφθορά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας», υποστηρίζοντας ότι αποτελούν «την πραγματική απειλή για την κοινωνία», και σημειώνει ότι «μόνο μια μεγάλη πολιτική αλλαγή μπορεί να βάλει τέλος σε αυτή την πολιτική και αξιακή παρακμή».