Με σαφείς αιχμές σχολίασε ο υπουργός Επικρατείας, Άκης Σκέρτσος, την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να αποχωρήσει από τη Βουλή, σε μια περίοδο που εντείνονται οι φήμες για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα από τον πρώην πρωθυπουργό.
Μέσω ανάρτησής του στα κοινωνικά δίκτυα, ο Άκης Σκέρτσος επέλεξε να τοποθετηθεί με σειρά ερωτημάτων, παραπέμποντας σε μια «πολιτική ανασκόπηση» της περιόδου διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσα στα θέματα που θίγει είναι το δημοψήφισμα του 2015, η συμμαχία με τον Πάνο Καμμένο, η παρουσία του Γιάνη Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών, η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, καθώς και η κατάσταση στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων.
Όπως σημειώνει, «τα ερωτήματα είναι ρητορικά και ταυτόχρονα ουσιαστικά», προσθέτοντας με νόημα ότι «η λίστα θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη».
Ο υπουργός Επικρατείας δεν περιορίζεται στην κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εστιάζει προσωπικά στον πρώην πρωθυπουργό, τονίζοντας ότι «το πρόβλημα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ο Τσίπρας τώρα απορρίπτει, αλλά ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας».
Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο Άκης Σκέρτσος επισημαίνει πως «το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι η ίδια του η πολιτική συγκρότηση, που χαρακτηρίζεται από αριβισμό, εξαπάτηση και κυνισμό». Καταλήγει μάλιστα με τη φράση: «Η Ελλάδα αξίζει καλύτερα».
Η δήλωσή του έρχεται στον απόηχο της ανακοίνωσης του Αλέξη Τσίπρα για αποχώρηση από το Κοινοβούλιο, κίνηση που έχει προκαλέσει νέο γύρο συζητήσεων και ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό.
Η ανάρτησή του:
«Ποιος έλεγε πως θα σκίσει τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο οδηγώντας ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας σε συλλογική πλάνη και τη χώρα σε πολιτικό και κοινωνικό διχασμό;
Ποιος αριστερός ηγέτης επέλεξε -δις- τον ακροδεξιό Καμμένο ως κυβερνητικό του συνεταίρο;
Ποιος γύρισε εν μια νυκτί το ΟΧΙ σε ΝΑΙ εξαπατώντας τα 2/3 των πολιτών που ψήφισαν αυτό που ο ίδιος τους ζήτησε, δηλαδή το ΟΧΙ;
Ποιος επέλεξε τον μοιραίο Γ. Βαρουφάκη ως Υπ. Οικονομικών και την Ζ. Κωνσταντοπούλου ως Πρόεδρο της Βουλής;
Ποιος υπερφορολόγησε την πραγματική οικονομία, έκλεισε τις τράπεζες, βύθισε τη χώρα σε νέα ύφεση και μετά σε αναιμική ανάπτυξη θεωρώντας ότι η μεσαία τάξη της χώρας είναι οι ζάπλουτοι που πρέπει να πληρώσουν για άλλη μια φορά το μάρμαρο;
Ποιος πίστευε ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα και επέτρεψε το αίσχος της Μόριας και δεκάδων άλλων αντίστοιχων άθλιων δομών σε όλη τη χώρα;
Ποιος τσαλαπάτησε τη διάκριση των εξουσιών, με στόχο να ελέγξει τους αρμούς της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ και να εξαφανίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν οι 2 αρμόδιοι υπουργοί του να καταδικαστούν τελεσίδικα για τις πράξεις τους;
Ποιος επανήλθε ως λωτοφάγος το 2023 -παρότι είχε ήδη την εμπειρία του στραπάτσου του 2015- με ένα νέο κυβερνητικό «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» ύψους 85 δις ευρώ που θα έριχνε εκ νέου την οικονομία στα βράχια;
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά και ταυτόχρονα ουσιαστικά. Και η λίστα είναι μόνο ενδεικτική. Θα μπορούσε να είναι πολύ μακρύτερη.
Τα ερωτήματα αυτά υπογραμμίζουν ένα πράγμα: το πρόβλημα του Α. Τσίπρα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που αποφάσισε τώρα να τον πετάξει από πάνω του σαν την τρίχα από το ζυμάρι.
Το πρόβλημα του Α. Τσίπρα είναι ο Α. Τσίπρας.
Το πρόβλημα του Α. Τσίπρα είναι η πολιτική του συγκρότηση που έχει βαθιά μέσα στον πυρήνα της τον πολιτικό αριβισμό, την πολιτική εξαπάτηση και τον πολιτικό κυνισμό.
Η Ελλάδα αξίζει καλύτερα.»
