Mια έκθεση αφιερωμένη στον σπουδαίο γλύπτη και ζωγράφο Γιώργο Ζογγολόπουλο, με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τον θάνατό του, εγκαινιάστηκε πριν λίγες μέρες και θα ολοκληρωθεί στις 8 Νοεμβρίου στη «Sianti Gallery».

Η έκθεση «Γιώργος Ζογγολόπουλος – Ενότητα και Πολλαπλότητα» πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου και με τη συμμετοχή του ιστορικού τέχνης Θανάση Μουτσόπουλου και του Ιδρύματος Γεωργίου Ζογγολόπουλου.

Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος (1903–2004) υπήρξε δημιουργός με διεθνή ακτινοβολία, που αφιέρωσε τη ζωή του στην εφαρμογή της τέχνης στον δημόσιο χώρο, αφήνοντας πίσω του εμβληματικά έργα που σφράγισαν το αστικό τοπίο και την ελληνική γλυπτική, κατέχοντας κομβική θέση στην καθιέρωση της αφαίρεσης στην Ελλάδα, όπως σημειώνει στο επιμελητικό του κείμενο ο Θανασης Μουτσόπουλος.

Ζογγολοπουλος - Sianti Gallery

Από τις μνημειακές του παρεμβάσεις στην Ομόνοια και το Σύνταγμα έως τις εμβληματικές «Ομπρέλες» στη Θεσσαλονίκη, αλλά και τα μεγάλα μνημεία όπως «Ο Χορός του Ζαλόγγου», ο Ζογγολόπουλος κατέστησε την τέχνη αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής εμπειρίας του πολίτη.

Η έκθεση «Γιώργος Ζογγολόπουλος – Ενότητα και Πολλαπλότητα», αναδεικνύει τη συνεχή εξελικτική πορεία του καλλιτέχνη, από τις αυστηρές γεωμετρικές συνθέσεις της δεκαετίας του ’60 έως την κινητική γλυπτική με φως και νερό των δεκαετιών ’70 και ’80, ενώ παρουσιάζει παράλληλα ζωγραφικά έργα – λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό – καθώς και μικρής κλίμακας γλυπτά και πολλαπλά, που εντάσσονται στο ευρύτερο φάσμα της εικαστικής του παραγωγής.

Η συνεργασία αυτή της καταξιωμένης gallery Τέχνης με το Ίδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και ευθύνη, καθώς καθιστά δυνατή την παρουσίαση ενός αντιπροσωπευτικού συνόλου έργων που προσφέρει στο κοινό μια ολοκληρωμένη εικόνα του δημιουργού – από τα εμβληματικά δημόσια έργα που σφράγισαν την ελληνική πρωτεύουσα έως τις συνθέσεις με το στοιχείο του νερού, τον ήχο και το φως.

Ζογγολοπουλος - Sianti Gallery

Με αυτόν τον τρόπο, η έκθεση αναδεικνύει τον Ζογγολόπουλο όχι μόνο ως πρωτοπόρο της ελληνικής αφαίρεσης, αλλά και ως καλλιτέχνη που παρέμεινε διαρκώς ανοιχτός στις πνευματικές προκλήσεις του αιώνα του, γεφυρώνοντας δημιουργικά την παράδοση με την καινοτομία.