Η Σόφη Ζαννίνου, σε μία από τις πιο προσωπικές της συνεντεύξεις, μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο στην εκπομπή «Στούντιο 4» για την ιδιαίτερη σχέση της με τον πατέρα της, τον αξέχαστο κωμικό Ζαννίνο.

Η ηθοποιός και τραγουδίστρια περιέγραψε τον πατέρα της ως το «πακέτο της πατριαρχίας», εξηγώντας πόσο αυστηρός και επιβλητικός ήταν, τόσο που «με το που έμπαινε στο σπίτι, σταμάταγε και το ρολόι του τοίχου να χτυπάει». Η παιδική και νεανική της ηλικία χαρακτηρίστηκε από ένα μείγμα «σεβασμού και φόβου».

«Ο πατέρας μου ήταν πάρα πολύ αυστηρός. Με το που έμπαινε στο σπίτι, σταμάταγε και το ρολόι του τοίχου να χτυπάει. Πολύς φόβος. Και σεβασμός και φόβος. Ήταν το πακέτο της πατριαρχίας. Έχω φάει κι εγώ το πακέτο της πατριαρχίας», είπε χαρακτηριστικά.

Η Σόφη Ζαννίνου έφερε ένα συγκλονιστικό παράδειγμα της εμμονής του Ζαννίνου στην απόλυτη ακρίβεια, ακόμη κι αν αυτή ήταν αντιφατική σε σχέση με την πραγματικότητα του επαγγελματικού χώρου.

Περιέγραψε την περίοδο που, ως ανήλικη (κάτω των 18), δούλευε για πρώτη φορά στο πλευρό μεγάλων ονομάτων όπως η Μαρινέλλα και ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ενώ ο πατέρας της απαιτούσε να βρίσκεται στην πρόβα στην ώρα της.

«Στο κέντρο όμως πήγαινα εγώ στις 19:00 και έρχονταν τα γκαρσόνια στις 19:30… οι μουσικοί 20:00… Πήγαινα και περίμενα με τις ώρες απ’ έξω».

Κάποια στιγμή, η νεαρή Σόφη Ζαννίνου τόλμησε να προσαρμοστεί στους ρυθμούς του μαγαζιού και να αργήσει. Η αντίδραση του πατέρα της ήταν άμεση και βίαιη.

«Κάποια στιγμή που με ρώτησε ο πατέρας μου ‘τι ώρα έχετε πρόβα’ ξανά και του απάντησα 19.00. Και είναι στημένος έξω από την Παλιά Αθήνα στην Πλάκα και τολμώ να πάω στις 19.30. Ενώ με πλακώνει στα χαστούκια έξω από το μαγαζί».

Όταν η ίδια προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι ακόμα και τα γκαρσόνια δεν είχαν έρθει, ο πατέρας της της απάντησε: «να έρχεσαι και να περιμένεις». Η Ζαννίνου τόνισε πως «όταν λέω ότι έχω φάει το πακέτο της πατριαρχίας, το εννοώ».

Η ηθοποιός, παρά τη σκληρότητα των βιωμάτων, αναγνώρισε ότι πολλές από τις αρχές που της έμαθε ο πατέρας της ήταν αληθινές, αποτελώντας το «μανιφέστο του Ζαννίνο».

«Έτσι είχαν μάθει όλοι οι παλιοί. Εδώ στο σχολείο τρώγαμε ξύλο.  Αφού μου έλεγε να κοιμάμαι με το ένα μάτι ανοιχτό. Να μην λέω «ναι» ή «όχι» αμέσως σε μια πρόταση. Να την επεξεργάζομαι. Ήταν το μανιφέστο του Ζαννίνο.

Μέσα μου, επειδή πολλά πράγματα που μου είπε διαπίστωσα ότι ήταν η αλήθεια, σκληρά μεν αλλά αληθινά. Μέσα στο μυαλό μου υπήρχε όλο αυτό», συμπλήρωσε.