Η Ζενεβιέβ Μαζαρί, άνοιξε την καρδιά της στην διαδικτυακή εκπομπή “Restart” με τη Λιλή Πυράκη, μιλώντας για πρώτη φορά ανοιχτά για την οδυνηρή απώλεια της μητέρας της. Με φανερή συγκίνηση, η Ζενεβιέβ Μαζαρί περιέγραψε τις εξαιρετικά δύσκολες περιόδους που βίωσε, τόσο κατά τη διάρκεια της ασθένειας της μητέρας της, όσο και τις πρώτες, εξαιρετικά σκληρές ημέρες που ακολούθησαν τον θάνατό της.

«Η απώλεια της μαμάς μου με “γονάτισε”. Ναι, αλλά φαντάζομαι ότι ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό. Δεν μπορώ να φανταστώ άνθρωπος να χάνει… και με το τρόπο που έχασα εγώ τη μαμά μου. Γιατί ο καρκίνος είναι -και θα το πω- είναι σκληρή και κακιά αρρώστια. Δεν σε αφήνει να χαιρετήσεις ωραία τον άνθρωπό σου. Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα στο τελευταίο διάστημα της μαμάς μου το γεγονός ότι δεν είχαμε καθόλου επικοινωνία, γιατί ήταν σε λήθαργο, σχεδόν για ένα μήνα πριν φύγει. Με διέλυσε»

«Και ο πόνος, τον πόνο που πέρναγε, ήμουν ασύλληπτα θυμωμένη ότι υπάρχει κάτι που πονάει τη μητέρα μου. Δεν μπορώ να το συγχωρήσω. Δηλαδή πραγματικά έχω ακόμα θυμό. Στο “ρε φίλε, αλήθεια τώρα, πονάς τη μάνα μου;”. Δηλαδή ήθελα πραγματικά να βαρέσω κάποιον. Αλήθεια. Πώς τόλμησες να πονέσεις αυτόν τον άνθρωπο; Αυτό ήταν που με διέλυσε. Αλλά σηκώθηκα. Πάλι βρήκα τη δύναμη μέσα μου και είπα “όχι, πάμε”»

Η Ζενεβιέβ Μαζαρί μίλησε για την ψυχική αντοχή που επιστράτευσε για να αντεπεξέλθει σε αυτή τη βαθιά θλίψη, λέγοντας:

«Εκείνη τη στιγμή η δύναμη είναι μέσα σου, γιατί διαλύονται και οι υπόλοιποι. Δεν διαλύθηκα μόνο εγώ, διαλύθηκε όλη η οικογένεια. Αλλά τη δύναμη τη βρίσκεις μόνο μέσα σου. Και αρχίζεις και στηρίζεις και τους γύρω σου και να στηριζόμαστε. Όταν πέφτεις στα πατώματα, πέφτεις τα πατώματα. Δεν μπορεί να σε σηκώσει κανένας, μπορείς να σηκωθείς μόνο μόνος σου. Αυτό ξέρω. Τουλάχιστον αυτό βίωσα εγώ.

Αλλά ήμουν τυχερή γιατί όντως είχα έναν σύντροφο ο οποίος δεν με εγκατέλειψε εκείνη την περίοδο. Αλλά επηρεάστηκε πάρα πολύ κι αυτός. Εννοείται και η σχέση μας επηρεάστηκε, όλοι επηρεάζονται.
Ο θάνατος δεν είναι εύκολη δουλειά να τον χειριστείς. Σε κανένα επίπεδο. Αλλά πάντα, δηλαδή κάθε πρωί ξυπνώ και λέω ευχαριστώ γιατί είμαι ζωντανή άλλη μια μέρα σε αυτό το πλανήτη. Το βλέπω έτσι πια, το έχει γυρίσει εκεί. Λέω “πάμε”. Αφού είμαι ζωντανή πάμε πόλεμο. Δεν θα με λυγίσει τίποτα».

Η Ζενεβιέβ Μαζαρί αναφέρθηκε και στην δυσλεξία που έχει: «Δεν άργησα να καταλάβω ότι έχω δυσλεξία. Αυτό το ήξερα από παιδάκι.Επειδή η σύνταξη και ο λόγος μου είναι χάλια, θεωρούσα ότι η τηλεόραση δεν θα ήταν ποτέ ο χώρος μου. Έλα όμως που τα έφερε έτσι η ζωή και είμαι στην τηλεόραση ενώ είμαι δυσλεκτική. Το λέω αυτό γιατί υπάρχουν παιδιά με δυσλεξία εκεί έξω και αυτό δεν πρέπει να λέει stop στο όνειρό τους».