Η ευγνωμοσύνη ακούγεται απλή. «Σ΄ευχαριστώ»… Μια δήλωση που μοιάζει να λύνει τα πάντα. Στην πράξη όμως δεν λειτουργεί έτσι. Στην καθημερινότητα, μας ζητείται συχνά να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη γρήγορα και δημόσια. Και για αυτό δεν είναι παράξενο που αυτή συχνά μοιάζει με μια μικρή παράσταση.
Η αυθεντική ευγνωμοσύνη δεν εμφανίζεται κατά παραγγελία και άμεσα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο Psychology Today, θυμίζει περισσότερο με μια ανεξάρτητη γάτα. Έρχεται όταν εκείνη το επιλέγει και – αν το θελήσει – ακουμπά πάνω σου την πιο απλή καθημερινή στιγμή.
Η πραγματική – βαθιά – ευγνωμοσύνη αργεί να ωριμάσει. Αναπτύσσεται ήσυχα και βαθιά. Δεν πυκνώνει απαραίτητα με τα μεγάλα γεγονότα, αλλά και με τα μικρά πράγματα που δένουν τις μέρες μας. Φτάνει αναμεμειγμένη με νοσταλγία, μνήμες, τύψεις, χαρά. Και συχνά μπορεί να εκφραστεί με μια μόνο λέξη, που αποκαλύπτει το συναίσθημα, αλλά και τις διαφορετικές του πλευρές και το βάθος του.
Ακολουθούν έξι λέξεις ευγνωμοσύνης από όλο τον κόσμο. Κάθε μια από αυτές φωτίζει μια απόχρωση που πολλές γλώσσες δυσκολεύονται να ονομάσουν. Η ευγνωμοσύνη δεν είναι μία νότα, αλλά μια υπέροχη συγχορδία…
Saudade (πορτογαλικά) – Τρυφερή, ευγνώμων λαχτάρα για κάποιον που ακόμα κι αν λείπει, παραμένει αγαπημένος.
Arigatai (ιαπωνικά) – Ευγνωμοσύνη που συνδυάζεται με ταπεινότητα και θαυμασμό για τη φροντίδα που λάβαμε.
Teranga (Σενεγάλη) – Γενναιοδωρία τόσο ολόψυχη που τελικά μεταμορφώνει εκείνον που την προσφέρει.
Haʻahaʻa (χαβανέζικα)– Μια ταπεινότητα που μαλακώνει το εγώ και έτσι βαθαίνει την ευγνωμοσύνη.
Kr̥tajñatā (σανσκριτικά) – Ευγνωμοσύνη ως διαρκής επίγνωση και όχι ως στιγμιαία διάθεση για ένα ευχαριστώ.
Ayni (Κέτσουα) – Αμοιβαία ευγνωμοσύνη που βλέπει τη φροντίδα ως αμφίδρομη σχέση.
Ηαληθινή ευγνωμοσύνη χρειάζεται χώρο για αμφιθυμία, χώρο για το παράξενο μείγμα συναισθημάτων που νιώθουμε πολλές φορές. Γι’ αυτό οι άρρητες λέξεις του κόσμου λειτουργούν σαν δώρα. Μας επιτρέπουν να δώσουμε στην ευγνωμοσύνη ένα σχήμα ανθρώπινο και πολυεπίπεδο.
Να τη δούμε όχι ως κάτι τακτοποιημένο αλλά ως κάτι ζωντανό, που αλλάζει με τον χρόνο. Η ζωή δεν είναι ποτέ καθαρή και απλή. Το ίδιο και η ευγνωμοσύνη.
Αν λοιπόν φτάνεις σε μια στιγμή με ανάμεικτα συναισθήματα, δανείσου τις λέξεις που χρειάζεσαι και άφησε την ευγνωμοσύνη να είναι όπως είναι. Ας χωρέσει μνήμη, απουσία, συντροφικότητα, επιθυμία, γενναιοδωρία και θαυμασμό. Υπάρχει χώρος για όλα.
