Ο Αλέξανδρος Σκουρλέτης είναι από τους ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Τηλεοπτικά, τον έχουμε δει σε σειρές που σημείωσαν επιτυχία και υψηλά νούμερα τηλεθέασης, όπως η «Γη της ελιάς» και το «Προξενιό της Ιουλίας».
Αλλά και στο θέατρο, ο Αλέξανδρος έχει συμμετάσχει σε παραγωγές που επίσης γνώρισαν επιτυχία. Φέτος, τον συναντάμε στην παράσταση «Λίβινγκ Ρουμ» της Εύας Οικονόμου-Βαμβακά που πρόκειται να κάνει πρεμιέρα στις 5 Μαΐου. Ένα σύγχρονο έργο που μιλάει για την προσπάθεια επιβίωσης ενός νέου ζευγαριού στην Ελλάδα του σήμερα, όπου τα πάντα καταρρέουν και η στεγαστική κρίση βαθαίνει.
Μιλήσαμε με τον Αλέξανδρο Σκουρλέτη, μετά τις πρόβες στο θέατρο και πριν τα γυρίσματα του Grand Hotel, αφού ο ταλαντούχος ηθοποιός, φέτος, συμμετέχει στην πετυχημένη σειρά του ΑΝΤ1, κρατώντας το ρόλο του Βαγγέλη, τον οποίο το κοινό έχει λατρέψει.
Ο Αλέξανδρος Σκουρλέτης, χωρίς να είναι αφοριστικός, αλλά με μια σεμνότητα και ειλικρίνεια, μίλησε στο Newsbeast για τη στεγαστική κρίση που είναι άλλωστε και το βασικό θέμα που πραγματεύεται η παράσταση, για τα παιδιά της γενιάς του, αλλά και φίλους του που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα ψάχνοντας για κάτι καλύτερο στο εξωτερικό και γενικά μιλήσαμε για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας και όχι μόνο.
– Τι θα δούμε στην παράσταση;
Η παράσταση είναι το «Λίβινγκ Ρουμ» και διαδραματίζεται στην Ελλάδα του 2025 με τις δυσκολίες και την ενδεχόμενη δυσφορία που σου προκαλεί η στεγαστική κρίση, η οποία βαθαίνει όλο και πιο πολύ δημιουργώντας προβλήματα πλέον σε βιοτικό επίπεδο. Παρακολουθούμε ένα ζευγάρι που προσπαθεί να ενωθεί και να έρθει κοντά σε αυτές τις συνθήκες. Παράλληλα βλέπουμε και την οικογένεια του Κωστή, του ενός από το ζευγάρι, η οποία αντιμετωπίζει τα προβλήματα. Είναι όλοι μέσα σε ένα σπίτι, σε τέσσερις τοίχους, εγκλωβισμένοι, χωρίς οξυγόνο, καθώς αναγκάζονται να συνυπάρχουν, προσπαθώντας να βρουν διάφορους τρόπους να επιβιώσουν, σε μια χώρα που δεν τους βοηθάει. Παρόλα αυτά, βλέπουμε τις προσπάθειες του ζευγαριού να ενωθεί, αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συχνά αντιμετωπίζουν εμπόδια που δεν τους αφήνουν. Όλη αυτή η ιστορία, μπορούμε να πούμε ότι καθρεφτίζει μια ολόκληρη γενιά. Τη γενιά μας που παλεύει με τα ενοίκια, που παλεύει για να μπορέσει να ζήσει και να καταφέρει στο τέλος του μήνα να της έχουν φτάσει τα χρήματα. Πάντως, να σημειώσω, τα ενοίκια είναι πραγματικά εξωφρενικά, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Απορείς, πραγματικά.
– Ειδικά, για τα νέα παιδιά και τα νέα ζευγάρια που θέλουν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, η στεγαστική κρίση με τα υψηλά ενοίκια και το ότι δεν υπάρχει και μεγάλη προσφορά σε σπίτια, είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στο ξεκίνημά τους. Μεγάλο ζόρι.
Είναι πολύ δύσκολο, με τον βασικό μισθό να σου φτάνει οριακά για ενοίκιο και σούπερ μάρκετ. Το ζούμε όλοι, απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να το ζούμε, προσωπικά δεν βλέπω φως στο τούνελ ως προς αυτή την κατάσταση. Πολλά παιδιά τελειώνουν τις σχολές και ψάχνουν για δουλειά, ψάχνουν να ζήσουν και να πάψει η ζωή τους να περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά και πώς θα μπορέσουν να βγάλουν τον μήνα, δυστυχώς.
– Η κρίση και τα οικονομικά προβλήματα, μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα στη σχέση ενός ζευγαριού; Να φέρει τριγμούς;
Πιστεύω πως ναι. Είμαι 28 χρονών και πολλοί φίλοι μου έχουν φύγει στο εξωτερικό. Προσπάθησαν να κάνουν πράγματα στην Ελλάδα, δεν τα κατάφεραν και επέλεξαν να φύγουν έξω. Όχι, ότι στο εξωτερικό είναι ο παράδεισος και εδώ η κόλαση, σε καμία περίπτωση, κι εκεί έχουν προβλήματα. Όμως, στην Ελλάδα είναι περισσότερα τα προβλήματα, αναγκάζοντας πολλούς νέους να την εγκαταλείπουν. Αναγκαστικά, για να μπορέσεις να την «βγάλεις» θα πρέπει να είσαι «τέρας» οργάνωσης και να μην κάνεις πολλά από τα πράγματα που θέλεις. Ειδικά, αν δεν έχεις κάποιο backup, είναι πάρα πολύ δύσκολα.
– Και η φύση της δικής σου δουλειάς είναι περίεργη. Φέτος, μπορεί να είσαι σε μια σειρά και μία παράσταση και του χρόνου να μην είσαι πουθενά. Δεν έχετε εσείς οι ηθοποιοί αυτή τη σταθερότητα και τη σιγουριά άλλων επαγγελμάτων.
Ναι ακριβώς. Μιλάω και λίγο εκ μέρους της δικής μου γενιάς και των φίλων μου που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα ή έχουν φύγει για το εξωτερικό. Μιλούσα τώρα με έναν φίλο μου που είναι στην Αυστρία και μου έλεγε ότι η κατάσταση εκεί είναι τελείως διαφορετική.
– Στην παράσταση τι άλλο βλέπουμε; Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη στεγαστική κρίση ή αυτή είναι ένα κομμάτι της;
Είναι ένα βασικό κομμάτι του έργου που περιλαμβάνει πολλά. Υπάρχει το κομμάτι της ελληνικής οικογένειας και σε ποιο σημείο μπορεί να φτάσει ώστε γίνεται παθογένεια. Υπάρχει και το κομμάτι του εξωτερικού, όπου οι νέοι φεύγουν. Ο Κωστής έχει έναν φίλο τον Άλκη, ο οποίος αποφασίζει να φύγει στη Γαλλία, υπάρχει εκεί μία σύγκρουση και μία συνειδητοποίηση της κατάστασης. Έχουμε την οικογένεια, η οποία άθελά της με έναν τρόπο «πνίγει» το ζευγάρι και σίγουρα λόγω της ποιότητας ζωής στην Ελλάδα. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι η στεγαστική κρίση και γενικότερα η κρίση στην Ελλάδα, είναι βασικός πυλώνας στις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στους χαρακτήρες του έργου.
– Αν ήταν άλλες οι συνθήκες, εσύ θα έφευγες από την Ελλάδα; Θα το τολμούσες; Είναι μεγάλο βήμα, εδώ που τα λέμε.
Θα είμαι ειλικρινής. Θα ήθελα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, όμως, η Ελλάδα μου αρέσει πολύ. Την αγαπάω τόσο πολύ και αν δεν χρειαστεί και δεν γίνει αναγκαίο το να φύγω, δεν θα έφευγα. Όχι, ότι δεν υποστηρίζω όλα όσα πραγματεύεται η παράσταση ή ότι δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Τα υποστηρίζω 100%, αλλά προσωπικά είμαι πολύ συνδεδεμένος με τη χώρα μου, μου αρέσει πολύ και κάπως νιώθω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, να αγαπάμε και να βλέπουμε τη χαρά παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Γιατί δεν είναι μόνο η στεγαστική κρίση, είναι πολλά αυτά που συμβαίνουν και δεν μπορούν να μας κάνουν περήφανους για τη χώρα μας, δυστυχώς. Αλλά όλα αυτά δεν με αποτρέπουν να βλέπω και την ωραία πλευρά της χώρας μου.
– Πώς είναι να παίζεις σε ένα σύγχρονο έργο;
Είναι πολύ ωραία. Είχα κάνει μία παύση γιατί τα γυρίσματα για τη σειρά είναι πολύωρα και δεν μπορούσα να τα συνδυάσω. Μου αρέσει πολύ το θέατρο, το ευχαριστιέμαι, είναι «ζωντανό».
– Μιας και το ανέφερες, στην τηλεόραση, φέτος σε βλέπουμε στο Grand Hotel, αλλά είσαι ένας ηθοποιός που έχει παίξει σε πετυχημένες σειρές -εκτός από τη φετινή – στη «Γη της ελιάς» και στο «Προξενιό της Ιουλίας». Είναι και θέμα τύχης να βρεθείς σε μια δουλειά που θα κάνει επιτυχία; Και όταν σου δόθηκε το σενάριο, είχες το ένστικτο ότι θα πάει καλά η σειρά;
Να σου πω. Όταν μου προτείνεται ένας ρόλος, πάντα πέφτω από τα σύννεφα, και κάθε φορά λέω «καλά πώς σκεφτήκατε να μου το προτείνετε αυτό;». Και πάντα -με έναν μαγικό τρόπο – μου βγαίνει σε καλό, μου ταιριάζει, τον υπερασπίζομαι και καταλήγω πως είμαι τυχερός που μου προτάθηκε αυτός ο ρόλος. Σίγουρα, θέλει τύχη. Έχω «φάει» κι εγώ πάρα πολλές πόρτες. Έχω τρέξει σε πάρα πολλά δοκιμαστικά, σε πάρα πολλά κάστιγνκ, δεν έχω σταματήσει ποτέ, δηλαδή πάντα το κυνηγάω, και μέσα σε όλα αυτά που προσπαθώ να κλείσω και κυνηγάω, κάποια από αυτά έχουν καθίσει και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν κι επιτυχίες. Και είμαι χαρούμενος κι ευγνώμων για όλες αυτές τις δουλειές που έχω κάνει. Και μακάρι να είχαν όλοι οι ηθοποιοί δουλειά, γιατί είναι πολλά νέα παιδιά ηθοποιοί που δεν έχουν.
– Το Grand Hotel είναι φέτος μια σειρά που κάνει επιτυχία και είναι κι εξαιρετικά προσεγμένη, αν και καθημερινή.
Είναι πράγματι πολύ προσεγμένη παραγωγή. Κι εγώ είμαι διπλά τυχερός γιατί είμαι με τον κύριο Σκιαδαρέση, ο οποίος είναι ένας δάσκαλος και από την αρχή με έχει βοηθήσει, χαίρομαι πολύ που είμαι μαζί του.
– Και αποτελείται, φέτος, κι ένα από τα πιο επιτυχημένα τηλεοπτικά δίδυμα. Έχετε απίστευτη χημεία ως δίδυμο.
Ευχαριστούμε πολύ. Ναι, πράγματι έχουμε «δέσει» πολύ.
– Και ο Βαγγέλης που υποδύεσαι είναι ένας αγαπητός ρόλος.
Ναι μωρέ ο κακομοίρης, παλεύει και αυτός με όσα εφόδια έχει.
– Για να επανέλθουμε στην παράσταση, το «Λίβινγκ Ρουμ» είναι κωμωδία;
Όπως αναφέρεται και στο σημείωμα: «Είναι μια γλυκόπικρη ιστορία που αν δεν ήταν τραγική θα έμοιαζε αυθεντικά κωμική». Έχει κάποια στοιχεία κωμικά, αλλά είναι τέτοιο το θέμα που πραγματεύεται που δεν επιτρέπει να είναι και τόσο κωμικό.
– Ο ρόλος σου στην παράσταση, έχει κοινά με εσένα;
Σίγουρα, έχω κάποια κοινά στοιχεία, αλλά η βάση του χαρακτήρα είναι εντελώς διαφορετική με τη δική μου. Ο νέος που υποδύομαι δεν έχει μεγάλα όνειρα, έχει ανάγκη πιο πολύ την ασφάλεια, να «βολευτεί», κάτι το οποίο εγώ δεν το είχα ποτέ στη ζωή μου.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Ελλάδα 2025. Σε μια επαρχιακή πόλη που φωτίζεται από τον λαμπερό ήλιο και την παντελή έλλειψη ελπίδας, ένα ζευγάρι γνωρίζεται, δοκιμάζει και αποτυγχάνει καθώς η έλλειψη ζωτικού χώρου έχει ήδη προδιαγράψει το μέλλον του. Μια οικογένεια εξαντλεί την εφευρετικότητά της προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει. Μια χώρα που καταρρέει οικονομικά, η στεγαστική κρίση που βαθαίνει, ανθρώπινες ζωές που βουλιάζουν καθώς δεν έχουν το απαραίτητο οξυγόνο για να αναπνεύσουν. Μια γλυκόπικρη ιστορία που αν δεν ήταν τραγική θα έμοιαζε αυθεντικά κωμική.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Εύα Οικονόμου – Βαμβακά
Πρωτότυπη Μουσική & Μουσικοί επί σκηνής: Acid Plato
Συμπαραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΒΑΛΑΣ – Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Με την υποστήριξη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Κωνσταντίνα Βέρρου, Νικόλας Μίχας, Δημήτρης Πετρόπουλος, Αλέξανδρος Σκουρλέτης, Μαρία Τσιμά
Για έξι παραστάσεις Από 5 έως 14 Μαΐου
Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη 5,6,7 και 12,13,14 Μαΐου (Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 και Τετάρτη στις 20:00)
Διάρκεια: 80 λεπτά
Προπώληση: ticketservices.gr
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν: Φρυνίχου 14, Πλάκα
