Αύριο το βράδυ κλείνει επίσημα η αυλαία της 63ης Μπερλινάλε, με το πρόεδρο της κριτικής επιτροπής, Κινέζο σκηνοθέτη Γουόνγκ Καρ Γουάι, και τα μέλη του (Σουζάνε Μπίερ, Αντρέας Ντρέζεν, Τιμ Ρόμπινς, Σιρίν Νεσάτ, Ελεν Κούρας και Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη) να απονέμουν τη Χρυσή Άρκτο και τα άλλα βραβεία του φεστιβάλ.

Στα φαβορί για τη Χρυσή Αρκτο βρίσκονται οι ταινίες, η ρουμάνικη «Child’s Pose» του Κάλιν Πέτερ Νέτζερ, η χιλιανή «Γκλόρια» του Σεμπάστιαν Λέλιο, «Παράδεισος: ελπίδα» του Αυστριακού Ούλριχ Σάιντελ και η ιρανική «Κλειστή κουρτίνα» του Τζαφάρ Παναχί. Ενώ στα αουτσάιντερ βρίσκονται η γαλλική ταινία «Καμίλ Κλοντέλ 1915» του Μπρουνό Ντιμόν και η βοσνιακή «Ενα επεισόδιο στη ζωή ενός συλλέκτη σιδερικών» του Ντάνις Τάνοβιτς.

Από τις σημερινές δυο ταινίες του διαγωνιστικού ξεχώρισε η ταινία του γνωστού από διάφορα διεθνή φεστιβάλ, Κορεάτη σκηνοθέτη, Χονγκ Σανγκσού («Νύχτα και μέρα», «Τη μέρα που θα φτάσει»).

Όπως και στις προηγούμενες ταινίες του, το θέμα του Σανγκσού είναι ο έρωτας και η αστάθειά του. Μόνο που εκεί που, στο παρελθόν, ο κύριος πρωταγωνιστής του ήταν ο άντρας, στη νέα του ταινία ο Σανγκσού αντιμετωπίζει το θέμα από την πλευρά της γυναίκας. Η φοιτήτρια ηρωίδα του, που συνεχώς την παίρνει ο ύπνος βρίσκεται σε μια συναισθηματική καμπή: η μητέρα της ετοιμάζεται να φύγει για τον Καναδά, ενώ ο παντρεμένος καθηγητής, σκηνοθέτης εραστής της, που την έχει εγκαταλείψει, επανεμφανίζεται και γίνεται αιτία η κρυφή σχέση τους να αποκαλυφθεί στους φοιτητές. Σε μια βόλτα που πάει, πρώτα με τον καθηγητή και αργότερα με ένα φιλικό ζευγάρι, τα πράγματα θα πάρουν διαφορετική καμπή.

Μόνο που δεν είναι σίγουρο πότε η Χαεγουόν κοιμόταν και πότε αυτά που βλέπει ο θεατής συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Μέσα από μια λιτή, προσεγμένη στην κάθε της λεπτομέρεια, σκηνοθεσία, με ωραία φωτογραφία και εξωτερικά πλάνα που τονίζουν την άνοιξη που έρχεται (και η οποία χρησιμοποιείται δραματουργικά στην πλοκή), και πολύ καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές του, ιδιαίτερα από τη Τζουν Εουτσάε στο ρόλο της Χαεγουόν, ο σκηνοθέτης κατάφερε να ισορροπήσει το όνειρο με την πραγματικότητα, αφήνοντας στον θεατή να βγάλει τα συμπεράσματά του.