Η Αλβανία ζει δραματικές στιγμές μετά τον φονικό σεισμό που έπληξε την χώρα τα ξημερώματα της 26ης Νοεμβρίου. Ακόμη και τώρα η γη δεν έχει σταματήσει να σείεται και όσο περνούν οι ώρες, μεγαλώνει και ο αριθμός των θυμάτων.

Λύπες, ελπίδες, σιωπές, βαθιές σκέψεις, απελπισίες, αναμνήσεις. Όλα αυτά που πηγάζουν από τον πρωτόγονο φόβο του θανάτου. Παράλληλα, όμως, και η νίκη του ανθρώπινου πνεύματος. Ο άνθρωπος βοηθάει τον άνθρωπο. Σήμερα οι Αλβανοί δεν είναι μόνοι τους. Η ιστοσελίδα gazzetta.gr επικοινώνησε με τον άλλοτε άσο Πανιωνίου, Ατρόμητου, Ηρακλή, Απόλλωνα Σμύρνης και Κέρκυρας, Αλέξανδρο Κούρο, ο οποίος την τρέχουσα σεζόν αγωνίζεται στην Τεούτα Δυρραχίου και έζησε τα όσα έγιναν στην γείτονα χώρα.

Ο 26χρονος μπακ-χαφ το καλοκαίρι αποφάσισε να κάνει τη διαδρομή Ελλάδα-Αλβανία, σε μια όχι και τόσο συχνή κίνηση, θέλοντας να δώσει μια νέα ώθηση στην καριέρα του. Είπε «ναι» στην πρόταση της Τεούτα, μια ομάδα που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο αλβανικό πρωτάθλημα, έχοντας εξασφαλίσει και την έξοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Έτσι, το καλοκαίρι άφησε την Αθήνα για το Δυρράχιο και η χρονιά έδειχνε να κυλάει ιδανικά για τον ίδιο.

Τα ξημερώματα της 26ης Νοεμβρίου, όμως, η Αλβανία βιώνει τη χειρότερη τραγωδία της σύγχρονης ιστορίας της μετά τον σεισμό 6,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έπληξε τη χώρα, αφήνοντας πίσω μέχρι στιγμής 49 νεκρούς και περισσότερους από 900 τραυματίες, εκ των οποίων οι 65 φέρουν σοβαρότερα τραύματα.

Η κατάσταση στην περιοχή του Δυρραχίου και στο Τουμάν είναι τραγική, με μεγάλο μέρος των πόλεων να έχει ισοπεδωθεί. Όμως, αυτό που συγκλονίζει, είναι οι τραγικές ιστορίες πίσω από τη σεισμική δόνηση, η απώλεια της ανθρώπινης ζωής, με ολόκληρες οικογένειες να ξεκληρίζονται και περιουσίες να χάνονται.

«Έρχεται ξανά η εικόνα αυτή στο μυαλό μου και ανατριχιάζω»

Ο ίδιος, παρότι ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το σοκ από τα όσα βίωσε, μετέφερε τις στιγμές που έζησε, έδειξε το κατεστραμμένο σπίτι του και εξήγησε πώς το γεγονός ότι έμεινε στο σπίτι συμπαίκτη του εκείνο το βράδυ, ίσως και να του έσωσε τη ζωή.

«Κατά τις 22:30 (της Δευτέρας) είχε γίνει ένας μικρός σεισμός, οπότε ήμασταν ξύπνιοι, αλλά δεν περιμέναμε και αυτό που θα ακολουθούσε. Εγώ βρισκόμουν στο σπίτι συμπαίκτη μου και επειδή είχε περάσει η ώρα, μου πρότεινε να κοιμηθώ εκεί. Κι ενώ κοιμόμασταν, κατά τις 2:30 το πρωί γίνεται ένας πιο δυνατός σεισμός, που μας κράτησε ξύπνιους και σε μια διαδικασία εγρήγορσης, λες και ξέραμε ότι θα γινόταν κάτι χειρότερο.

Κι έτσι, ξαφνικά, στις 4:30 αρχίζει, όλο το έδαφος να κουνιέται. Ήταν απίστευτο. Για 20-30 δευτερόλεπτα το σπίτι κουνιόταν και άρχισαν να πέφτουν πράγματα. Ήταν σοκαριστικό. Μπορεί στην αρχή να ήμουν λίγο ψύχραιμος, αφού έχουμε ζήσει σεισμούς στην Αθήνα, αλλά δεν σταματούσε και ήταν τόσο δυνατός που θέλαμε να βγούμε έξω. Ανοίξαμε την πόρτα, βγήκαμε έξω και αυτό που αντικρίσαμε ήταν λες και είχε πέσει βόμβα. Παντού σκόνη και κόσμος να τρέχει και να φωνάζει. Και κάπου εκεί είδα μια εικόνα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ, που με σόκαρε: ένας πατέρας να κρατάει το παιδί του αγκαλιά, που ήταν μέσα στα αίματα και να κραυγάζει να ζητάει βοήθεια. Έρχεται ξανά η εικόνα αυτή στο μυαλό μου και ανατριχιάζω. Στη συνέχεια κάναμε βόλτες με το αμάξι, αφού φοβόμασταν να μπούμε μέσα, όλη η πόλη είχε βγει έξω.

Μετά από κάνα δίωρο αποφάσισα να περάσω από το σπίτι μου, έστω να πάρω δύο ρούχα να έχω μαζί μου, ταυτότητα και το διαβατήριο. Έπρεπε να ανέβω στον 4ο όροφο, αλλά δεν υπήρχε καν σπίτι. Τοίχοι είχαν ανοίξει, το ταβάνι είχε πέσει και πάνω στο κρεβάτι μου βρήκα δύο τούβλα. Καταλαβαίνεις τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, εάν εκείνη την ώρα κοιμόμουν. Και μισή ώρα μετά έγινε νέος μετασεισμός 5,7 Ρίχτερ και μπροστά μου κατέρρευσε μια πολυκατοικία σαν χάρτινος πύργος. Πώς είναι στις ταινίες που βλέπουμε τα παλιά κτίρια που τα κατεδαφίζουν, έτσι ακριβώς έπεσε μπροστά μου. Δεν ξέρω οι εικόνες ήταν σοκαριστικές, ακόμα και τώρα δεν μπορώ να τα περιγράψω. Δεν έχω κοιμηθεί δύο ημέρες τώρα με τις εικόνες αυτές».

«Δεν μπορούσα να μείνω άλλο εκεί, δεν γινόταν»

Στη συνέχεια ο διεθνής με τις Ελπίδες της Ελλάδος μίλησε για την κατάσταση που επικρατούσε τις πρώτες ώρες στο Δυρράχιο, με το φως του ήλιου να βγάζει στην επιφάνεια το απίστευτο μέγεθος της καταστροφής. «Παντού καταστροφή και μπάζα. Το μόνο που άκουγες, ήταν φωνές και κλάματα από ανθρώπους που έψαχναν τους συγγενείς τους. Ένας πανικός… Κάποιοι ανώτεροι αξιωματούχοι έλεγαν στον κόσμο ότι ίσως θα πρέπει να εκκενωθεί ολόκληρη η πόλη για να μην υπάρξουν και άλλα θύματα».

Οι άνθρωποι της ομάδας αμέσως προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τους ποδοσφαιριστές, σε μια προσπάθεια να ενημερωθούν ότι είναι καλά. Όπως είπε ο Κούρος, «εμάς μας πήραν από την ομάδα να μάθουν αν είμαστε καλά και μας είπαν ότι λόγω της κατάστασης -όπως είναι λογικό- αν θέλουμε να φύγουμε να πάμε στις οικογένειές μας στα αγαπημένα μας πρόσωπα, μπορούσαμε να το κάνουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα».

Η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά δύσκολη όπως εκμυστηρεύεται: «Τώρα βρίσκομαι στην Αθήνα, στην οικογένειά μου. Επέστρεψα οδικώς, δεν μπορούσα να μείνω άλλο εκεί, δεν γινόταν. Η κατάσταση, όμως, παραμένει δραματική. Μιλάω με τα παιδιά από την ομάδα, είναι όλοι σε κατάσταση σοκ. Δεν είναι λίγοι που έχουν επηρεαστεί ακόμα πιο άμεσα.

Ο μέσος μας, ο Τσουρμπίγια είδε το σπίτι του να καταρρέει, το οποίο το είχε αγοράσει πριν ένα μήνα με τις οικονομίες που είχε κάνει όλη του την ζωή. Η Αλβανία είναι μια μικρή χώρα που σε ορισμένα πράγματα όπως στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων δεν είναι προετοιμασμένη. Το γήπεδό μας έχει γίνει χώρος φιλοξενίας των αστέγων. Έχουν στήσει σκηνές, για να περάσουν τη νύχτα όσοι έχασαν τα σπίτια τους, αλλά και ελικόπτερα συνέχεια προσγειώνονται και μεταφέρουν είδη πρώτης ανάγκης».

​Άμεση ήταν η ανταπόκριση και η παρουσία της Ελλάδας στη γειτονική χώρα με την αποστολή δύο κλιμακίων της ΕΜΑΚ. Όπως λέει και ο Κούρος, «η καταστροφή και ο πόνος δεν γνωρίζει από εθνικότητες και σύνορα. Μπροστά στην απώλεια δεν μπορείς να κάνεις διαχωρισμό των ανθρώπων. Γιατί να θέλεις το κακό του άλλου, δεν το καταλαβαίνω; Η ανθρωπιά δεν έχει όριο. Και να ξέρετε, στην Αλβανία γνωρίζουν ότι η Ελλάδα βοήθησε σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή κι ευχαριστούν όλους τους Έλληνες».