Συγκλονιστική είναι η περιγραφή της γιαγιάς της 17χρονης Μαρίας Νιώτη που έπεσε θύμα γυναικοκτονίας στις ΗΠΑ από έναν συνομήλικο, γιο διευθυντή της αστυνομίας, εναντίον του οποίου είχε καταθέσει και κερδίσει περιοριστικά μέτρα.

Το αγόρι παρενοχλούσε την κοπέλα, με αποτέλεσμα εκείνη να απευθυνθεί στην αστυνομία. Λίγες μέρες μετά την επικύρωση των περιοριστικών μέτρων, της έστησε καρτέρι και την πάτησε με το θηριώδες τζιπ του, όπως και μια επίσης ανήλικη φίλη της που σκοτώθηκε.

Η γιαγιά της κοπέλας μιλώντας στο Live News δήλωσε ότι η εγγονή της ξεψύχησε στα χέρια της, ενώ ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση, που την αναγνώρισε από τις παντόφλες που φορούσε.

«Πώς να είμαστε δυνατοί, πώς να είμαστε δυνατοί όταν πήγα και λέω του γιού μου, αυτό είναι το παιδί μας, το εγγόνι μας είναι αυτό. Εκείνος δεν το γνώρισε. Και του έλεγα, Μαρία μου, θα έρθουνε να σε βοηθήσουνε, αλλά εκείνο ήτανε κομμάτια. Μαρία μου, υπομονή και ανοίγει το στόμα του δύο φορές και μου κάνει, αχ, αχ και ξεψύχησε το παιδί μας.

»Το είδα, εγώ το είδα, το πρωτογνώρισα νεκρό. Το χτύπησε στο σπίτι μου απ’ έξω και το τραβούσε κάτω από το αυτοκίνητο με το ποδήλατό του. Του έσπασε τα κόκκαλά του, τα πόδια του, τη σπονδυλική του στήλη. Το κεφάλι του, δεν το γνώριζες το παιδί. Δεν το γνώριζες. Και λέω του γιου μου, Μπάμπη είναι η Μαρία. ‘’Όχι μαμά μου μη λες τέτοια πράγματα’’. Του λέω, τη γνώρισα, γνώρισα την εγγόνα μου από τις παντόφλες στο δρόμο και το πόδι του, γιατί ήταν ένα όμορφο κοριτσάκι και τα μαλλάκια του. Από εκεί το γνώρισα, δεν γνωριζότανε, διότι το τραβούσε με τη μούρη στο τσιμέντο και το σώμα του, του το έσπασε και του το έγδαρε».

Ο ανήλικος δράστης κατηγορείται πλέον για δύο ανθρωποκτονίες από πρόθεση. Για τη γιαγιά της, η σύλληψη του δράστη δεν είναι παρηγοριά.

«Δεν μπορώ όμως να το περάσω αυτό το πράγμα, να σκοτώσει το παιδί μου μπροστά μου, μπροστά μου σκότωσε το εγγόνι μου 17 χρονών. Μία κούκλα, ένα χαριτωμένο παιδάκι. Μας πήρε το αγγελούδι μου, μία την είχε η κόρη μου, μία κι έναν γιο, δίδυμα ήταν αυτά τα παιδιά, δίδυμα. Τώρα το άλλο δίδυμο κλαίει κάθε μέρα. Που είναι η αδελφή μου μου λέει γιαγιά, που είναι η αδελφή μου. Τι να σου κάνω Τζορτζ, τι να σου κάνω παιδί μου, τι να σου κάνω. Όλοι την θέλουμε πίσω, αλλά δεν μπορούμε. Αφού δεν θέλει ούτε στην κηδεία να έρθει την Παρασκευή. Λέει, μαμά, δεν θέλω να πάω να δω την αδελφή μου μέσα στο φέρετρο».