Η αποτύπωση της ανθρώπινης μορφής στη Σινδόνη του Τορίνου ενδέχεται να προήλθε από ένα ρηχό ανάγλυφο γλυπτό και όχι από πραγματικό άτομο, σύμφωνα με νέα μελέτη που ρίχνει φως στο πιο μελετημένο αρχαιολογικό εύρημα του κόσμου. Η Σινδόνη, με διαστάσεις 4,2 μέτρα επί 1,1 μέτρο, εμφανίστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1350, φέροντας την αχνή εικόνα ενός άνδρα, την οποία πολλοί θεωρούν ως την αποτύπωση του Ιησού Χριστού. Το ύφασμα παρουσιάζει τις πρόσθιες και οπίσθιες όψεις ενός ενήλικα άνδρα με εμφανή σημάδια σωματικής κακοποίησης. Οι επιστήμονες έχουν διαφωνήσει για δεκαετίες σχετικά με την προέλευση του λίνου υφάσματος, με κάποιους να το χρονολογούν την εποχή της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού, ενώ άλλοι το θεωρούν μεσαιωνική απομίμηση.
Πλέον, μια νέα μελέτη από τον Βραζιλιάνο σχεδιαστή, Σίσερο Μοράες (Cicero Morares), υποστηρίζει ότι η Σινδόνη είναι πιθανότατα «ένα μεσαιωνικό έργο τέχνης». Ο Μοράες είναι γνωστός για τη χρήση ψηφιακής 3D μοντελοποίησης προκειμένου να αναλύσει πώς διαφορετικά είδη υφάσματος καλύπτουν διάφορα σχήματα ή μορφές, χαρτογραφώντας τις αντίστοιχες περιοχές επαφής. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Archaeometry», χρησιμοποιεί λογισμικό ανοικτού κώδικα για να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο το ύφασμα δημιουργεί αποτυπώματα είτε από ένα πλήρες τρισδιάστατο ανθρώπινο σώμα είτε από ένα χαμηλό ανάγλυφο γλυπτό.
«Συγκρίθηκαν δύο σενάρια», αναφέρει η μελέτη, «η προβολή ενός τρισδιάστατου ανθρώπινου μοντέλου και ενός ανάγλυφου μοντέλου». Η μορφή του ανάγλυφου παρήγαγε αποτύπωμα στο ύφασμα παρόμοιο με αυτό της Σινδόνης του Τορίνου. «Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το μοτίβο επαφής που δημιουργείται από το ανάγλυφο μοντέλο είναι πιο συμβατό με την εικόνα της Σινδόνης», καταλήγει η μελέτη. Ο Μοράες αναφέρει ότι το σενάριο κατά το οποίο το ύφασμα καλύπτει ένα ανάγλυφο γλυπτό παρουσιάζει μεγαλύτερη ομοιότητα με τα παρατηρούμενα περιγράμματα στη Σινδόνη, ενώ η αποτύπωση από ένα τρισδιάστατο ανθρώπινο σώμα οδηγεί σε «σημαντικά παραμορφωμένη εικόνα».
Σύμφωνα με τον Guardian, ο σχεδιαστής υποψιάζεται ότι ένα τέτοιο γλυπτό θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί από ξύλο, πέτρα ή μέταλλο και πιθανότατα είχε χρωματιστεί μόνο στα σημεία επαφής, ώστε να δημιουργηθεί το είδος του μοτίβου που παρατηρείται στη Σινδόνη. «Η προσβάσιμη και επαναλήψιμη μεθοδολογία υποδηλώνει ότι η εικόνα της Σινδόνης είναι πιο συνεπής με μια καλλιτεχνική ανάγλυφη αναπαράσταση παρά με την άμεση αποτύπωση ενός πραγματικού ανθρώπινου σώματος», αναφέρει η μελέτη. Τα ευρήματα, σύμφωνα με τον Βραζιλιάνο ερευνητή, στηρίζουν την υπόθεση ότι η Σινδόνη έχει προέλευση «ως ένα μεσαιωνικό έργο τέχνης».
