Η Νταϊάν Κίτον υπήρξε μια από τις πιο αυθεντικές προσωπικότητες του Hollywood. Μια γυναίκα με αληθινό χαρακτήρα, που άφησε πίσω της όχι μόνο αξέχαστες ερμηνείες, αλλά και ένα διαχρονικό στιλ, που δεν υπάκουσε ποτέ σε τάσεις ή κανόνες. Η είδηση του θανάτου της, σε ηλικία 79 ετών, συγκίνησε το παγκόσμιο κοινό, όχι μόνο γιατί υπήρξε μια ηθοποιός-θρύλος, αλλά γιατί ενσάρκωσε κάτι σπάνιο: την κομψότητα της ατομικότητας, καθώς δεν αντέγραψε ποτέ κανέναν.
Από το The Godfather έως το Annie Hall, η Νταϊάν Κίτον δεν έπαιζε απλώς ρόλους. Έγραφε τη δική της στιλιστική ιστορία. Το ανδρόγυνο ντύσιμό της, τα μακριά παλτά, οι φαρδιές ζώνες, τα λευκά πουκάμισα και, φυσικά, τα καπέλα της έγιναν συνώνυμα της εικόνας της. Δεν προσπαθούσε ποτέ να εντυπωσιάσει παρά μόνο να είναι ο εαυτός της.
Η Νταϊάν Κίτον δεν ακολούθησε ποτέ τη λογική των red carpets ή των trends. Αντίθετα, έφτιαξε τον δικό της κόσμο, έναν κόσμο όπου τα ανδρικά σακάκια, τα tailored παντελόνια και τα ζιβάγκο γίνονταν εργαλεία έκφρασης. Το στιλ της ήταν ανδρόγυνο αλλά αβίαστα θηλυκό, με έναν τρόπο που μόνο εκείνη μπορούσε να υποστηρίξει.

Σε μια συνέντευξή της το 2024, με αφορμή τη συνεργασία της με τη Look Optic, είχε πει: «Ζιβάγκο, κοστούμι, μεγάλη ζώνη και φυσικά καπέλο και γυαλιά. Κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ για μένα». Ήταν αυτή η συνέπεια, η πίστη στις δικές της αισθητικές αξίες που έκανε το στιλ της πραγματικά αθάνατο.
Γιατί φορούσε καπέλο;
Τα καπέλα υπήρξαν κάτι παραπάνω από ένα signature αξεσουάρ για εκείνη. Ήταν σημάδι ταυτότητας. Είχε παραδεχτεί πως η αγάπη της για τα καπέλα ξεκίνησε από τον Cary Grant, έναν άνδρα που για εκείνη συμβόλιζε το κλασικό, αβίαστο στιλ. Από εκεί και πέρα, το καπέλο έγινε προέκταση του χαρακτήρα της, άλλοτε fedora, άλλοτε bowler, άλλοτε ψάθινο ή ανδρικό felt. Κάθε καπέλο της έλεγε μια ιστορία.
Η Νταϊάν Κίτον είχε αδυναμία σε δομημένα καπέλα με vintage αναφορές, που της χάριζαν μυστήριο και αυτοπεποίθηση. Συνδύαζε τα πάντα με αυτά από αυστηρά κοστούμια μέχρι μακριές φούστες, δημιουργώντας μια φιγούρα σχεδόν θεατρική, αλλά ποτέ επιτηδευμένη. Πολλές φορές, μάλιστα, τα καπέλα της προέρχονταν από thrift shops, αφού όπως έλεγε, της άρεσε «να ανακαλύπτει ιστορίες μέσα στα ρούχα».

Η σχέση της Νταϊάν Κίτον με τη μόδα δεν ήταν ποτέ «σχέση εξουσίας». Δεν φορούσε ρούχα για να επιβληθεί ή να τραβήξει βλέμματα, αλλά για να πει κάτι για τον εαυτό της. Στις ταινίες της, πολλές φορές φορούσε ρούχα από τη δική της γκαρνταρόμπα, ένα ακόμη σημάδι αυθεντικότητας. «Συνήθως αφήνω τον ενδυματολόγο να διαλέξει από τα δικά μου ρούχα. Το μόνο που με νοιάζει είναι να μου τα επιστρέψει στο τέλος!», είχε πει αστειευόμενη.
Αγαπούσε το thrift shopping, τη διαχρονικότητα και τη χρηστικότητα των ρούχων. Δεν ενδιαφερόταν για τα labels, αλλά για την αίσθηση που της έδιναν τα ρούχα. Το πιο αγαπημένο της κομμάτι; Μια ζακέτα του πατέρα της, την οποία κρατούσε ως φυλαχτό. «Θα την κρατήσω για πάντα, παρότι είναι γεμάτη τρύπες», είχε πει συγκινημένη.

Περισσότερο απ’ όλα, η Κίτον μας έμαθε ότι το στιλ είναι στάση ζωής. Δεν έχει να κάνει με τα ρούχα, αλλά με τη στάση σου απέναντι στον εαυτό σου. Ήταν η γυναίκα που μπορούσε να συνδυάσει το εκκεντρικό με το διαχρονικό, το χιούμορ με την κομψότητα. Καθώς την αποχαιρετούμε, οι εικόνες της με λευκό ζιβάγκο, ανδρικό σακάκι και μαύρο καπέλο θα συνεχίσουν να εμπνέουν γενιές. Γιατί η Νταϊάν Κίτον δεν ντύθηκε ποτέ για να αρέσει σε άλλους ντύθηκε για να είναι η ίδια.