Σε όποιο σημείο της χώρας κι αν βρεθεί κανείς σίγουρα θα ανακαλύψει κάποιο γραφικό χωριό ή οικισμό, φωλιασμένο στην πλούσια φύση της Ελλάδας που θα του κλέψει την καρδιά.

Όπως και τα χωριουδάκια που ακολουθούν και καταφέρνουν παρότι είναι μικροσκοπικά και σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό να κερδίζουν τις εντυπώσεις και με το παραπάνω.

Χρυσαυγή, Κοζάνη

Στην ορεινή ερπαρχία Βοΐου, σε απόσταση 30 λεπτών με το αυτοκίνητο από την πόλη των Γρεβενών, η Χρυσαυγή αποτελεί έναν προορισμό έκπληξη για όσους την ανακαλύψουν. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 860 μέτρων και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα, τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Τα πέτρινα παραδοσιακά σπίτια του είναι χτισμένα από ντόπιους μαστόρους και κεντρίζουν το ενδιαφέρον του επισκέπτη με την όμορφη οπτική τους.

Εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής αποτελεί, επίσης και το σχολείο του χωριού που χτίστηκε το 1925. Στην πλατεία του χωριού δεσπόζει η επιβλητική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, που χρονολογείται από το 1866. Στα σημαντικότερα αξιοθέατα του χωριού το παλιό πετρογέφυρο που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα στην είσοδο της Χρυσαυγής, καθώς και το μεγάλο πετρογέφυρο 500 μέτρα βορειότερα του οικισμού, σε ένα σημείο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους στο Μαγεριώτικο ρέμα.

Λαύκος, Πήλιο

Με καλοδιατηρημένα πέτρινα αρχοντικά με όμορφες αυλές, λιθόστρωτα σοκάκια, πέτρινες βρύσες και μια πλατεία σημείο αναφοράς για το χωριό, ο Λαύκος, στο Νότιο Πήλιο, φημίζεται για την πανοραμική θέα στον Παγασητικό, καθώς συναντάται σε υψόμετρο 310 μέτρων.

Η καρδιά του χωριού χτυπάει στην πλατεία του, κάτω από τον αιωνόβιο γεροπλάτανο όπου συναντά κανείς και το παλαιότερο καφενείο της χώρας, εκείνο του Μανώλη Φορλίδα, το οποίο λειτουργεί ασταμάτητα από το 1785. Το παραδοσιακό καφενείο Φορλίδα με τις ψάθινες καρέκλες και τα τραπέζια με μάρμαρο Πηλίου, μυεί στην αυθεντική, παραδοσιακή ατμόσφαιρα των καφενείων από τα παλιά.

Κάτω Πεδινά, Ζαγόρι

Αμφιθεατρικά χτισμένα σε υψόμετρο 940 μέτρων, μεταξύ των βουνών Μιτσικέλι και Στούρου, τα Κάτω Πεδινά είναι ένα από τα υπέροχα χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου που αξίζει κανείς να ανακαλύψει. Μεταξύ του Πάπιγκου και του Μονοδενδρίου, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη μετά τον 16ο αιώνα, με κάποια από τα κτίρια που έχουν σωθεί μέχρι σήμερα να αποτελούν χειροπιαστές αποδείξεις των ένδοξων στιγμών που βίωσε κάποτε ο οικισμός.

Ανάμεσά του και ο ναός των Ταξιαρχών, που χρονολογείται μεταξύ 1611-1613 και το 1972 ανακηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, με τοιχογραφίες του 1749 φιλοτεχνημένες από τον Αναστάσιο τον Καπεσοβίτη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του χωριού, με πετρόχτιστα εντυπωσιακά αρχοντικά που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα, κατασκευασμένα με την τεχνική της ξερολιθιάς, καθώς και χώροι παραδοσιακής αγροτικής παραγωγής.