Παραδομένη στην «αγκαλιά» ενός πυκνού, παραλίμνιου δάσους, στη σκιά των Θεσπρωτικών βουνών και κοντά στον ποταμό Λούρο, με τον οποίο υπάρχει υπόγεια επικοινωνία, η λίμνη Ζηρού μοιάζει με ένα μέρος γεμάτο μυστήριο.
Στο περιβάλλον της λίμνης, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2 χλμ. από την παλαιά εθνική οδό Άρτας-Φιλιππιάδας-Ιωαννίνων, κοντά στην κοινότητα Παντάνασσας Άρτας, συναντά κανείς βελανιδιές, λεύκες, ιτιές και πλατάνια, ενώ η περιοχή είναι φιλόξενη για διάφορα πουλιά που ζουν γύρω από τη λίμνη, όπως γερακίνες, φιδαετοί, κορμοράνοι, πετρίτες καθώς και τσαλαπετεινοί και αλκυόνες.
Για τη δημιουργία της, οι γεωλόγοι εκτιμούν ότι κάποτε ήταν σπήλαιο, η οροφή του οποίου κατέρρευσε πριν από πάρα πολλά, έως και χιλιάδες, χρόνια. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με πολλές λίμνες ή ποταμούς, έτσι και με τη Ζηρού υπάρχει ένας λαϊκός μύθος που έχει να κάνει με τη δημιουργία της και είναι συναρπαστικός.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν, στην περιοχή υπήρχε η πολιτεία Ζηρόπολη, στην οποία ζούσαν δύο αδελφές, μία ζηλόφθονη πλούσια και μία ενάρετη φτωχή. Τα παιδιά της πλούσιας ήταν πολύ αδύνατα και ασθενικά, ενώ αυτά της φτωχής ήταν εύρωστα και υγιή, παρόλο που τρέφονταν με τα αποφάγια της πλούσιας θείας τους.
Οργισμένη και όλο ζήλια, η πλούσια έδιωξε τη φτωχή αδελφή και τα παιδιά της. Το ίδιο βράδυ, ένας άγγελος παρουσιάστηκε στη φτωχή και της είπε να πάρει μαζί με τα παιδιά της τον δρόμο για την ξενιτιά, χωρίς να κοιτάξουν πίσω, για να μην πετρώσουν.
Όταν ξεκίνησαν όμως, έγινε ένας μεγάλος σεισμός ο οποίος «κατάπιε» το σπίτι της πλούσιας αδελφής, με τη φτωχή να γυρίζει για να κοιτάξει και τελικά να πετρώνει μαζί με τα παιδιά και τα ζώα της. Σύμφωνα με τον μύθο, η μορφή της φτωχής αδελφής και των παιδιών της αποτυπώνονται στους βράχους της λίμνης.
Δείτε τις φωτογραφίες
