Στις αίθουσες του Εφετείου Χανίων επιστρέφει αύριο, Τρίτη 11 Νοεμβρίου, η υπόθεση του εργατικού δυστυχήματος που στοίχισε τη ζωή στον Μανώλη Αφράτη. Το τραγικό συμβάν είχε σημειωθεί τον Μάιο του 2020, όταν ο 38χρονος οδηγός φορτηγού γαλακτοκομικής εταιρείας εκτελούσε δρομολόγιο σε επαρχιακό δρόμο του Ρεθύμνου. Το όχημα εξετράπη της πορείας του και αναποδογύρισε, με αποτέλεσμα ο Αφράτης να τραυματιστεί θανάσιμα, καθώς καταπλακώθηκε από τα καθίσματα του φορτηγού, τα οποία ήταν ήδη ξηλωμένα πριν το δυστύχημα.

Σε πρώτο βαθμό, το δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι η αιτία του δυστυχήματος οφειλόταν σε έλλειψη συντήρησης του οχήματος, αφού κατά τη διάρκεια της οδήγησης έσπασαν τα φρένα του φορτηγού. Στο πλαίσιο αυτό, είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης δύο ετών με τριετή αναστολή στον ιδιοκτήτη της επιχείρησης. Η απόφαση είχε προκαλέσει ευρεία συζήτηση για τα ζητήματα ασφάλειας και συντήρησης οχημάτων στον κλάδο των μεταφορών.

Οι συγγενείς του Μανώλη Αφράτη ζητούν τη διατήρηση της πρωτόδικης απόφασης, τονίζοντας πως η υπόθεση ξεπερνά τα όρια της προσωπικής τους τραγωδίας και μπορεί να αποτελέσει σημαντική παρακαταθήκη για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στον κλάδο των μεταφορών, προστατεύοντας άλλους εργαζόμενους από ανάλογα ατυχήματα στο μέλλον.

Στέλιος Αφράτης: «Τον έβαλαν σε φέρετρο με τέσσερις σάπιες ρόδες»

Ενόψει της δίκης, ο αδελφός του θύματος, Στέλιος Αφράτης, περιγράφει το χρονικό της τραγωδίας και την κατάσταση του οχήματος, δείχνοντας φωτογραφικό υλικό από τη δικογραφία.

«Στις 21 Μαΐου του 2020, ο αδερφός μου κλήθηκε να οδηγήσει ένα φορτηγό που δεν το οδηγούσε σε καθημερινή βάση και στη διαδρομή Κουρούτες-Φουρφουρά, στο δήμο Αμαρίου, με 60 χιλιόμετρα πορείας, σε μια δεξιά στροφή έχασε τα φρένα του. Στην ουσία πάτησε φρένο, το σωληνάκι φρένων ήταν καμένο και το φορτηγό οδηγήθηκε εκτός δρόμου, ανέβηκε στο πρανές και ανατράπηκε με τις ρόδες πάνω», αναφέρει.

«Κατά την ανατροπή του, πέσανε πάνω του τα ξεβίδωτα καθίσματα. Να ήθελε να δοκιμάσει να βγει, να ανοίξει κάποια πόρτα, οι πόρτες ανοίγανε με σκηνάκια. Τον πλακώσανε τα ξεβίδωτα καθίσματα, βάρος 150 κιλών, που πολλαπλασιάζεται το βάρος με την ταχύτητα. Δηλαδή 60 χιλιόμετρα με το βάρος ήταν ένας τόνος. Πέσανε πάνω του. Έφαγε το τιμόνι εδώ. Ανατράπηκε, έβγαλε το παρμπρίζ προφανώς με τα πόδια και βγήκε, γιατί οι πόρτες δεν ανοίγανε», σημειώνει.

Ο Στέλιος Αφράτης περιγράφει και τις στιγμές αμέσως μετά το δυστύχημα: «Με πήρε η μάνα μου και λέει “το παιδί μου κομμάτια”. Θεώρησα ήταν κάποιο ατύχημα και τον έχουν νοσοκομείο. Ήταν ένας ξάδελφός μου δίπλα, λέει “τον Μανώλη μας τον χάσαμε”. Τρελάθηκα. Καβάλησα το καράβι, κατέβηκα κάτω. Το πρώτο πράγμα ήταν να πάρω ένα φίλο και να πάμε στο σημείο του ατυχήματος, να βγάλω κάποιες φωτογραφίες. Ήταν μόνο το παρμπρίζ κάτω, ταχογράφοι, χαρτιά, έγγραφα. Ένα πράγμα λες και κάποιοι ήθελαν να τα “κουκουλώσουν”».

«Για 25 ευρώ έχασε τη ζωή του ο αδελφός μου»

Το φορτηγό, επισημαίνει, έκανε μεταφορές σε όλη την Κρήτη: «Και αν γινόταν στο Ρέθυμνο, στα Χανιά, στο Ηράκλειο και έπεφτε σε μια στάση; Σε ένα τουριστικό; Σε ένα σχολικό πίσω από φανάρι; Γιατί δεν σταματά έτσι εύκολα από τα 60 χιλιόμετρα ένα φορτηγό χωρίς φρένα».

Δείχνοντας τις φωτογραφίες από τη δικογραφία, ο Στέλιος Αφράτης υπογραμμίζει: «Αυτό το όχημα δεν είχε ελαστικά. Γυαλί τα ελαστικά του. Με αυτά τα λάστιχα περνούσε ΚΤΕΟ. Ούτε απ’ έξω δεν έπρεπε να περνάει. Για θέση οδήγησης είχαν ένα μαδέρι. Ξεβίδωτες βίδες στο σασί. Λιωμένα τιμόνια. Φυσικά αυτές είναι φωτογραφίες από την Τροχαία, με τις ρόδες επάνω, που φαίνονται οι σταγόνες από τα υγρά φρένων».

«Το φορτηγό λέει “Καλό”, είχε κάνει σέρβις. Στο βιβλίο σέρβις, αν δείτε εδώ: φίλτρα, λάδια, βαλβολίνες. Ίσα-ίσα να κινείται, να τους βγάζει τη δουλειά, όπως τους έβγαζε κι ο αδερφός μου τη δουλειά. Για 25 ευρώ έχασε τη ζωή του. Ίσα-ίσα να κινιέται, να μη κολλήσει. Αυτός είναι ο καλός εργοδότης», λέει χαρακτηριστικά και καταλήγει:

«Ο ίδιος ο εισαγγελέας στην αγόρευσή του είπε: “Οι δύο πραγματογνώμονες της οικογένειας ήρθαν με μια πλήρη και τεκμηριωμένη πραγματογνωμοσύνη, ενώ της Τροχαίας με μία ελλιπή. Τον άνθρωπο, λέει, πήγε για μεροκάματο και τον βάλανε σε ένα φέρετρο με τέσσερις σάπιες ρόδες”. “Εγώ προτείνω”, λέει, “να καταδικαστούν”. Και φυσικά βγήκε δύο χρόνια με τριετή αναστολή. Δύο χρόνια στοιχίζει η ανθρώπινη ζωή με αναστολή; Και μάλιστα και να μην του αρέσει, να κάνει κι έφεση. Δεν είναι ικανοποιημένος. Ένα συγγνώμη στη μάνα μου δεν είπε. Υπάρχει χειρότερο πράγμα η μάνα να χάνει το παιδί της;»