Πώς μπορεί μια μητέρα να σκοτώσει βρέφη; Και μάλιστα τέσσερα; Η υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου συγκλονίζει μετά την ομολογία της ενώπιον των αστυνομικών του Τμήματος Δίωξης Ανθρωποκτονιών. Η 25χρονη παραδέχτηκε πως δολοφόνησε τέσσερα βρέφη, τα δύο παιδιά της, το παιδί της κουμπάρας της και την αδελφή της, έγκλημα που διέπραξε σε ηλικία μόλις 14 ετών.
Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα στο θρίλερ είναι γιατί οι ιατροδικαστές είχαν αποδώσει τους θανάτους σε παθολογικά αίτια. Πολλοί αναρωτιούνται επίσης πώς μπορεί η ίδια να προχώρησε σε ένα τόσο ειδεχθές έγκλημα. «Όταν τσακωνόμουν με τη μάνα μου, ήθελα να κάνω κακό. Κλείδωνε το μυαλό μου, θόλωνε το μυαλό μου, με κυρίευαν δαίμονες, δεν ήξερα τι έκανα… Μετά μετάνιωνα και προσπαθούσα να τα επαναφέρω στη ζωή, κάποιες φορές έκανα και ΚΑΡΠΑ. Το έκανα, μετάνιωνα και μετά το ξανάκανα», είπε η Ειρήνη Μουρτζούκου στην απολογία της.
Η εγκληματολόγος, Έφη Λαμπροπούλου, μίλησε για την ανατριχιαστική υπόθεση στον τηλεοπτικό σταθμό Action24. Όπως είπε, οι ανθρωποκτονίες παιδιών από τους γονείς και το κοντινό τους περιβάλλον είναι μία από τις πέντε συχνότερες αιτίες θανάτου στις αναπτυγμένες χώρες και από τις τρεις συχνότερες για παιδιά ενός έως τεσσάρων ετών. Και μάλιστα σε έρευνα που έχει γίνει σε 35 χώρες, το 19% γίνεται από τους γονείς και το 35% από το συγγενικό περιβάλλον.
«Με επιφύλαξη και σεβόμενη το τεκμήριο αθωότητας μέχρι τη δίκη, εκτός από τα δικά της τα παιδιά σκότωσε και παιδιά από το οικείο της περιβάλλον. Φαίνεται ότι τα αγαπούσε και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Κατά τη γνώμη μου, φαίνεται ότι δεν υπήρχε σχέδιο και είναι μια τυπική περίπτωση που ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά ενός δράστη τέτοιων εγκλημάτων, δηλαδή προβλήματα με την ψυχική υγεία, που δεν είχε σταθερή, συστηματική υποστήριξη -αν είχε κάποια-, προβλήματα με το οικογενειακό περιβάλλον, τεκνοποίηση σε πολύ μικρή ηλικία, ιστορία χρήσης ναρκωτικών, κοινωνική απομόνωση, ανεργία και εγκατάλειψη από τη μητέρα», είπε η κ. Λαμπροπούλου.
Ως προς τους λόγους που μπορεί να κάνει κάποιος ένα τέτοιο έγκλημα, είπε: «Υπάρχουν διάφορα κίνητρα. Μπορεί να είναι είτε εκδίκηση, όχι συντρόφου ή συζύγου, αλλά μπορεί να είναι εκδίκηση κάποιου συγγενικού περιβάλλοντος λόγω της απόρριψης, της υποτίμησης, της εγκατάλειψης, της απώλειας. Μπορεί να είναι επίσης κάποια ψυχωτική παιδοκτονία, δηλαδή σε μια κατάσταση έξαρσης. Επίσης, μπορεί να είναι για να ελκύσει τη συμπάθεια ή την προσοχή».
Από την πλευρά του, ο ψυχίατρος, Δημήτρης Οικονόμου, απαντώντας στην ερώτηση «Γιατί ομολόγησε τώρα και δεν το έκανε νωρίτερα;», επεσήμανε: «Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η γυναίκα αυτή δεν φαίνεται -χωρίς να την έχω εξετάσει- να έχει τουλάχιστον μια εμφανή ψυχιατρική διαταραχή. Αυτή η γυναίκα κατάφερε με απίστευτο θράσος να προσπαθεί να παραπλανήσει όλο τον κόσμο και, όταν ο κλοιός έσφιξε και κατάλαβε ότι πλέον δεν μπορεί να ξεφύγει, τότε έσπασε.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και εξοργιστικό πώς έβγαινε όλο αυτό το διάστημα στις τηλεοράσεις και τη βλέπαμε όλοι με ένα προφίλ αθώας περιστέρας.
Θεωρώ ότι κατάλαβε τώρα ότι δεν μπορεί πλέον να κρύβεται και εκεί το παραδέχτηκε».
