Ο γιος της Φώφης Γεννηματά, Γιώργος, συγκίνησε με τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε μετά την εξόδιο ακολουθία στην Μητρόπολη. Συγκινημένες στον επικήδειο που εκφώνησαν ήταν και οι κόρες της Φώφης Γεννηματά Αιμιλία και Κατερίνα.

«Αγαπημένη μητέρα βρισκόμαστε όλοι εδώ. Η αγάπη και η στοργή σου δεν είχαν όρια. Όλες τις μάχες σου τις έδωσε παλικαρίσια. Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα. Μας δίδαξες τι σημαίνει αγάπη και συντροφικότητα.

Τα διδάγματά σου είναι στήριξη για εμάς αυτές τις δύσκολες ώρες. Με την αποχώρησή σου νόμιζα πως θα έφευγαν μαζί και οι ελπίδες μου. Τώρα πιστεύω όλο και περισσότερο στον άνθρωπο. Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει. Είμαι σίγουρος ότι θα μας κοιτάς με το χαμόγελο που μας σημάδεψε από εκεί ψηλά στα σύννεφα».

Στη συνέχεια, η κόρης της Κατερίνα, είπε: «Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψει το χάδι σου, το χαμόγελό σου. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, σ’ αγαπάμε πολύ και πάντα». Μάλιστα από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στην εξόδιο ακολουθία, ήταν η εικόνα του συζύγου της Φώφης Γεννηματά, ο οποίος αγκάλιασε το φέρετρο δακρύζοντας.

«Το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους»

«Έφυγες όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μία μαχήτρια, τόνισε η μεγαλύτερη κόρη της Φώφης Γεννηματά Αιμιλία, αποχαιρετώντας με δάκρυα στα μάτια τη μητέρα της, προσθέτοντας: «χόρεψες το ζεϊμπέκικο της ζωής καλύτερα από όλους».

Αναλυτικά η μεγάλη κόρη της Φώφης Γεννηματά είπε: «Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες 1,2,3 πάμε. Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες. Μια μάχη που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι μια μάχη κερδισμένη. Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι. Το χέρι το χτύπησες πολλές φορές σαν κορίτσι, γυναίκα, μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο ανιδιοτέλεια.

Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή, αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου, το φάμιλι που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα απ’ όλους, αλλά και οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα, αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη ότι θα τα ακολουθήσουμε».