Οι κήλες αποτελούν μια νόσο με συχνότητα γύρω στο 30% σε άνδρες, σπανιότερα όμως υφίστανται και σε γυναίκες. Ως κήλη περιγράφεται η έξοδος ενός ενδοκοιλιακού σπλάχνου (όπως είναι το έντερο ή το λίπος) μέσα από ένα χάσμα στο τοίχωμα της κοιλιάς. Το περιεχόμενο της κήλης συνήθως εξέρχεται όταν ο ασθενής είναι σε όρθια θέση (οπότε διακρίνεται μία διόγκωση του κοιλιακού τοιχώματος στην περιοχή) και εισέρχεται πάλι εντός κοιλίας σε ξαπλωτή θέση. Ορισμένοι ασθενείς αναγκάζονται να πιέζουν με το χέρι το περιεχόμενο της κήλης, ώστε να εισέλθει στο εσωτερικό της κοιλιάς προσωρινά.
Ανάλογα με το σημείο εμφάνισης της κήλης, καθορίζεται και το όνομα της κήλης. Η συχνότερη μορφή κήλης είναι η βουβωνοκήλη, η κήλη δηλαδή στη βουβωνική περιοχή. Πιο σπάνιες κήλες είναι η ομφαλοκήλη (εμφανίζεται στην περιοχή του ομφαλού), η επιγαστρική κήλη εμφανίζεται στη μέση γραμμή του κοιλιακού τοιχώματος πάνω από το ύψος του ομφαλού), η μετεγχειρητική κήλη (εμφανίζεται σε περιοχές του κοιλιακού τοιχώματος, όπου έχει πραγματοποιηθεί παλαιότερα επέμβαση) κλπ. Ιδιαίτερα η μετεγχειρητική κήλη μπορεί να έχει και πολύ μεγάλο μέγεθος σε περίπτωση μεγάλης προηγούμενης επέμβασης.
Παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης κήλης είναι:
- Παχυσαρκία
- Συχνή άρση βάρους
- Συχνός βήχας
- Προδιάθεση εκ γενετής
Ποιος είναι ο κίνδυνος από μία κήλη;
Ο κίνδυνος κάθε κήλης είναι μια ενδεχόμενη περίσφιξη, η κατάσταση δηλαδή κατά την οποία εξέρχεται μέσα από το κενό του κοιλιακού τοιχώματος το σπλάχνο (π.χ. έντερο) και δεν είναι δυνατό να εισέλθει πάλι στο εσωτερικό της κοιλιάς (είτε με πίεση είτε σε ξαπλωτή θέση). Η περισφιγμένη κήλη προκαλεί δυνατό πόνο και πρέπει να χειρουργείται επειγόντως, ώστε να αποφευχθούν καταστάσεις, όπως νέκρωση εντέρου, ειλεός κλπ. Σε περίπτωση που ένας ασθενής έχει κήλη, αλλά όχι περισφιγμένη, χρήζει πάλι επέμβασης, αλλά όχι επείγουσας. Σίγουρα όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί μία κήλη χειρουργικά, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες περίσφιξης.
Πως χειρουργείται μία κήλη σήμερα;
Η θεραπεία μιας κήλης είναι μόνο χειρουργική και η χειρουργική επέμβαση διενεργείται σήμερα κυρίως λαπαροσκοπικά. Το χειρουργείο πραγματοποιείται μέσω μικρών τραυμάτων, μεγέθους 0,5-1 εκ. Παλαιότερα η εγχείρηση ήταν ανοιχτή, κάτι που προκαλούσε και μία μεγάλη πληγή.
Η λαπαροσκοπική επέμβαση για κήλες πλεονεκτεί κατά πολύ ως τεχνική, καθώς αποτελεί μια πιο ανώδυνη και αναίμακτη θεραπεία και έχει ως αποτέλεσμα τον σαφώς λιγότερο πόνο, ευκολότερη ανάρρωση και μικρότερη πιθανότητα υποτροπής της κήλης.
Ιδιαίτερα η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση βουβωνοκήλης έχει καθιερωθεί σήμερα διεθνώς ως η ιδανική μέθοδος αντιμετώπισης της βουβωνοκήλης.
Βέβαια, ο χειρουργός κήλης θα πρέπει να εξετάζει τον ασθενή και να προτείνει στον καθένα την ενδεδειγμένη για αυτόν επέμβαση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις κήλης χωρίζονται περαιτέρω σε διάφορες κατηγορίες/τεχνικές, π.χ. TEP, TAPP, IPOM κλπ.
Πιο συγκεκριμένα η τεχνική TAPP σημαίνει ότι για χειρουργηθεί μια βουβωνοκήλη λαπαροσκοπικά, ο χειρουργός αποκαθιστά την κήλη τοποθετώντας ένα συνθετικό πλέγμα στο κοιλιακό τοίχωμα της βουβωνικής χώρας, χρησιμοποιώντας εργαλεία που εισάγονται μέσω της κοιλιακής κοιλότητας.
Στην τεχνική ΤΕP τα εργαλεία κατευθύνονται κατευθείαν μέσω του κοιλιακού τοιχώματος ενδοσκοπικά στη βουβωνική χώρα παρακάμπτοντας την κοιλιακή κοιλότητα. Συνεπώς η TEP είναι ακόμα πιο ανώδυνη από την TAPP.
Το συνθετικό πλέγμα που αναφέρθηκε, αποτελεί ένα υλικό ειδικά εξελιγμένο για τον ανθρώπινο οργανισμό, που τοποθετείται στην περιοχή της κήλης για σύγκλειση του κενού. Στις βουβωνοκήλες θα πρέπει να τοποθετείται πάντα πλέγμα, ανεξάρτητα από το αν το χειρουργείο πραγματοποιείται ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά. Στις ομφαλοκήλες, αν το χάσμα είναι πολύ μικρό και ο ασθενής αδύνατος, είναι δυνατό ο χειρουργός να κλείσει το χάσμα και μόνο με ραφές. Σε περίπτωση που το χάσμα είναι μεγαλύτερο, το πλέγμα αποτελεί και εδώ μονόδρομο, ώστε να είναι ανθεκτικό το αποτέλεσμα της επέμβασης ομφαλοκήλης. Τα πλέγματα για τις κήλες είναι πλέον ιδιαίτερα ελαφριά, εύκαμπτα, μαλακά, ανθεκτικά και φιλικά προς τον οργανισμό.
Η διαμονή του ασθενούς στην κλινική για τις ανάγκες της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης κήλης είναι συνήθως μία ημέρα. Μετά από λαπαροσκοπική επέμβαση βουβωνοκήλης θα πρέπει να αποφεύγεται η άρση βάρους και η βαριά άθληση για δέκα μέρες, ενώ ο πόνος όπως αναφέρθηκε είναι λιγοστός.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ :
KiliCare
Κέντρο Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής Κήλης στη Θεσσαλονίκη
