Ήταν ένα ταξίδι που κράτησε δύο χρόνια, στα οποία ταξίδεψε από τον Κόλπο στα Αραβικά Εμιράτα μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό και από την ψηλότερη γέφυρα του κόσμου στις απότομες πλαγιές του Avoriaz στις γαλλικές Άλπεις -όπου τον είδαμε να συνεργάζεται με μερικούς πραγματικούς θρύλους από το χώρο του BASE jumping.
Κάποιοι άνθρωποι κάνουν motocross και κάποιοι άλλοι πηγαίνουν για BASE jumping, ωστόσο ελάχιστοι είναι αυτοί που κάνουν και τα δύο. Ακόμη λιγότεροι μπορούν να τα συνδυάσουν και να εκτελέσουν εντυπωσιακά κόλπα FMX και παράτολμα άλματα BASE μαζί. Γι’ αυτό άλλωστε αποκαλούν τον Tom Pages “The Inventor” δηλαδή ο Εφευρέτης.
Ένας από τους κορυφαίους αναβάτες FMX στον κόσμο, ο Pages, πήρε τον δρόμο για το Avoriaz, ένα φημισμένο χιονοδρομικό κέντρο στο Portes du Soleil στην καρδιά των γαλλικών Άλπεων, το οποίο βρίσκεται στην άκρη μιας απόκρημνης πλαγιάς στην κορυφή ενός εντυπωσιακού ορεινού όγκου. Και βρέθηκε εκεί προκειμένου να καταφέρει να βγάλει ένα εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο κόλπο στο FMX το οποίο ακόμη και ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο Red Bull X-Fighters το αποκαλεί ως “το project της ζωής μου”.
Η ιδέα αυτή γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2019 με την βοήθεια του αείμνηστου Vince Reffet, του θρυλικού Jetman και μέλους των Soul Flyers. “Ήταν μια πραγματικά τρελή ιδέα” θυμάται ο Pages. “Γνωρίζαμε ότι BASE jump με μοτοσυκλέτα είχε γίνει, αλλά κανείς δεν το είχε κάνει με κάποιο πολύ δύσκολο τρικ, οπότε αυτό αποτέλεσε και σημείο εκκίνησης για την προσπάθεια μας.”
Τα πρώτα άλματα στο Dubai
“Όταν ξεκίνησα αρχικά το project έκανα περίπου 200 άλματα ελεύθερης πτώσης, αν και ο Vince μου είχε ζητήσει να κάνω τουλάχιστον 300 πριν επιχειρήσω κάποιο άλμα BASE jump,” θυμάται ο Pages και συνεχίζει. “Έτσι στις αρχές του 2020 βρέθηκα και πάλι στο Dubai μαζί με τους Soul Flyers στο προπονητικό camp που είχαν στήσει για το project jetman. Τότε έκανα άλματα με τον Vince να με καθοδηγεί στο πλευρό μου.”
Προπόνηση BASE jump στο Reunion Island
“Μετά το Dubai ταξίδεψα αεροπορικώς στο Reunion Island προκειμένου να συναντήσω τον Loic Jean-Albert, ένα από τα ιδρυτικά στελέχη των Soul Flyers. Στην πραγματικότητα είναι ο άνθρωπος που έχει μάθει τα πάντα στον Vince και τον κολλητό του Fred Fugen. Παρέμεινα 10 μέρες στο νησί ακονίζοντας την τεχνική μου μαζί του, κάνοντας άλματα από ελικόπτερο και εν τέλη κανονικό BASE jump.”
“Όταν έρθει η ώρα για πραγματικό BASE jump μια γέφυρα αποτελεί το ιδανικό σημείο, καθώς δεν υπάρχουν βράχια στα οποία μπορεί να συγκρουστείς και ειδικά όταν κάνεις έντονες περιστροφές όταν ανοίξει το αλεξίπτωτο. Επίσης έμαθα να συσκευάζω μόνος μου το αλεξίπτωτο μου, οπότε θα ήμουν αυτόνομος αν ήθελα να κάνω κι άλλη προπόνηση. Η βασική ιδέα ήταν να γίνω εξπέρ σε αυτό το είδος αλμάτων οπότε και να είμαι σε θέση να κάνω δοκιμαστικά άλματα και με μοτοσυκλέτα.”
Πηδώντας από την ψηλότερη γέφυρα στον κόσμο
“Άρχισα να προπονούμαι μαζί με τον Bras Noir -Aurelien Chatard- που είναι ένας από τους πρωτοπόρους του BASE jumping στην Γαλλία. Κάνει άλματα συνέχεια με τον Fred, ο οποίος επίσης μου έδινε πολύτιμες οδηγίες κατά την διάρκεια της προπόνησης μου. Αυτοί με πήγαν και στο επόμενο επίπεδο στην προπόνηση μου κι έτσι βρεθήκαμε για BASE jump από την ψηλότερη γέφυρα στον κόσμο στο Millau Viaduct στη Νότια Γαλλία.
“Γνώριζα πλέον τα βασικά, ωστόσο δεν ήμουν ακόμη έτοιμος. Έπρεπε να βελτιώσω τις δεξιότητες μου στα άλματα πηδώντας από όσο το δυνατόν περισσότερα διαφορετικά σημεία, καθώς εκείνη την περίοδο δεν γνώριζα από που ακριβώς θα κάνω το τελικό άλμα και που θα προσγειωνόμουν.”“Σε αντίθεση με την ελεύθερη πτώση όπου προσγειώνεσαι σε ανοιχτές λειβαδικές εκτάσεις, στο BASE jump τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα καθώς πολλές φορές είσαι υποχρεωμένος να προσγειωθείς σε ζόρικα σημεία τα οποία έχουν πολύ δύσκολη πρόσβαση. Οπότε έπρεπε να προπονηθώ σε πολλές διαφορετικές τοποθεσίες και συνθήκες, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και αυτό ακριβώς έκανα!”
Η τέλεια τοποθεσία
“Εξ’ αρχής ήθελα το άλμα αυτό να το πραγματοποιήσω στην Γαλλία, οπότε στην λίστα με τις κατάλληλες τοποθεσίες είχα δύο επιλογές: το Millau και το Avoriaz. Επιλέξαμε το δεύτερο όχι μόνο γιατί είναι ένα εντυπωσιακά όμορφο μέρος, αλλά και γιατί έμαθα ότι πρόκειται για μια εικονική τοποθεσία από την οποία ο stuntman, Alain Prieur, πήδηξε πίσω στην δεκαετία του 1980. Επίσης η τοπική ομάδα μας υποδέχθηκε ζεστά και μας έδωσε λευκή επιταγή για οτιδήποτε επιθυμούσαμε να κάνουμε.”
“Βέβαια υπήρχαν και κάποια εμπόδια στην όλη διαδικασία. Αρχικά είχαμε στην διάθεση μας μόνο 130 μέτρα υψομετρικής κατάβασης, ενώ αρχικά είχαμε υπολογίσει 150 μέτρα, ενώ παράλληλα η προσγείωση ήταν εξαιρετικά τεχνική. Επίσης θα χρειαζόμασταν μια τεράστια ράμπα: έπρεπε να είναι πολύ ψηλή ώστε να μου εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο στον αέρα για μεγαλύτερη ασφάλεια. Συνήθως δουλεύουμε σε ράμπες με τρία μέτρα ύψος, αλλά αυτή τη φορά θα χρειαζόμασταν μια ράμπα με επτά μέτρα ύψος οπότε απαιτούνταν και πολύ καλή οργάνωση για το πως θα μεταφερθεί και θα στηθεί εκεί.”“Μάλιστα μπορεί να έχω μεγάλη εμπειρία στο πως θα συμπεριφερθεί η μοτοσυκλέτα στον αέρα, εντούτοις δεν είχα πηδήξει ξανά τόσο μεγάλη ράμπα και μάλιστα με τόσο μεγάλη ταχύτητα. Τέλος καθώς θα είχαμε την ευκαιρία για ένα μόνο γύρισμα δεν υπήρχε περιθώριο λάθους, αν δεν έβγαινε σωστά θα ήμασταν αντιμέτωποι με την καταστροφή.”
Τελευταίες προετοιμασίες
“Έκανα πολύ σκληρή προπόνηση στον προσωπικό μου χώρο και ειδικά στο foam pit καθώς προετοιμαζόμουν για αυτό το άλμα με την μοτοσυκλέτα μου. Άλλωστε βάδιζα στα τυφλά σε ένα project που δεν είχε ξαναγίνει. Αρχικά δεν γνωρίζαμε ποια θα ήταν η πορεία της μοτοσυκλέτας καθώς θα πέφτει με το αλεξίπτωτο. Βλέπετε ο Stephane Zunino, ένα ακόμη από τα ιδρυτικά στελέχη της Soul Flyers, είχε τοποθετήσει ένα τετράγωνο αλεξίπτωτο στη σέλα της μοτοσυκλέτας. Οπότε είχα να διαχειριστώ κι αυτό. Θα έπρεπε να τραβήξω ένα βέλκρο από τη σέλα και στη συνέχεια να ενεργοποιήσω το αλεξίπτωτο. Επίσης θα έπρεπε να ρυθμίσουμε όλους τους ιμάντες ώστε η μοτοσυκλέτα να είναι ζυγισμένη κατά την διάρκεια της πτήσης. Αν και δεν γνωρίζαμε ποια θα ήταν η ακριβής ταχύτητα της μοτοσυκλέτας κατά την πτώση.”“Ακόμη μάλιστα δεν είχα αποφασίσει εάν θα κάνω απλό άλμα χωρίς κόλπα και ούτε γνώριζα την ακριβή ταχύτητα που θα πήγαινα στη ράμπα. Αρχικά είχα σχεδιάσει να κάνω Frontflip (όχι διπλό) με Double Grab, όπου έχοντας τα χέρια μου στη σέλα θα μου ήταν πιο εύκολο να τραβήξω το κορδόνι ενεργοποίησης του αλεξίπτωτου. Αλλά φυσικά όταν βρεθήκαμε στο Avoriaz τίποτα δεν πήγε όπως το είχαμε σχεδιάσει.
Η μεγάλη μέρα
“Η συγκεκριμένη παραγωγή ήταν τεράστια με σχεδόν 50 ανθρώπους να δουλεύουν για το συγκεκριμένο project. Υπήρχαν διασώστες στη βάση του γκρεμού για να με βοηθήσουν αν κάτι πήγαινε στραβά, καθώς η περιοχή ήταν πολύ δύσβατη, υπήρχε η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για την μοτοσυκλέτα και φυσικά μια εναέρια ομάδα με τον Fred τον Loic και άλλους. Φυσικά ήταν οι άνθρωποι του κινηματογραφικού συνεργείου, οι άνθρωποι από το Avoriaz, αλλά κι εκείνοι που θα έστηναν την ράμπα.”“Είχα την ευκαιρία να κάνω πρώτα ένα απλό άλμα το οποίο πήγε τέλεια, ωστόσο στην δεύτερη προσπάθεια συνειδητοποίησα ότι καθώς απογειώθηκα με 80 χιλιόμετρα την ώρα η μοτοσυκλέτα μου είχε την τάση να περιστραφεί γρηγορότερα απ’ ότι περίμενα. Έτσι αποφάσισα να κάνω διπλό Frontflip το οποίο ήταν αρκετά δύσκολο να διαχειριστώ καθώς ήδη βρισκόμουν στα μέσα του άλματος με το μηχανάκι. Επίσης έπρεπε να υπολογίσω σωστά για το πότε έπρεπε να ανοίξω το αλεξίπτωτο καθώς έκανα τις περιστροφές και παράλληλα να είμαι σίγουρος ότι δεν θα τραβήξω το κορδόνι ενεργοποίησης ενώ ήμουν ακόμη ανάποδα.”
“Θα έπρεπε να κάνουμε μια ακόμη προσπάθεια την επόμενη μέρα, αλλά δεν ήθελα να ρισκάρω καθώς για να πω την αλήθεια, φοβήθηκα στην προηγούμενη μου προσπάθεια. Έδωσα χρόνο στον εαυτό μου ώστε να σκεφτώ το άλμα, ηρέμησα, συγκεντρώθηκα και τελικά έκανα ότι ακριβώς ήθελα να κάνω.”“Έτσι την επόμενη μέρα όλα πήγαν όπως τα είχαμε σχεδιάσει -ακόμη και για την μοτοσυκλέτα. Προσγειώθηκε και αυτή απαλά μετά από κάθε άλμα χωρίς να προξενηθούν ζημιές. Τελικά μάλλον θα ήμουν πιο κουρασμένος αν έκανα προπόνηση στο χώμα, μπροστά από το σπίτι μου.”
“Είμαι πραγματικά περήφανος για αυτό το project. Θέλω πάντα να παρουσιάζω κάτι καινούριο στο σπορ που αγαπώ, αλλά συνειδητοποίησα ότι όσο κι αν βγάζω νέα κόλπα η αίσθηση παραμένει ουσιαστικά η ίδια. Αυτό ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Συνειδητοποίησα πως δεν χρειάζεται να συμμετέχω σε αγώνες για να είμαι ευτυχισμένος, απλά θέλω να κάνω project σαν αυτό. Κάπου εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν ώστε να γίνει αυτό το project πραγματικότητα, όπως είναι το Red Bull, η ομάδα των Soul Flyers, οι άνθρωποι από το Avoriaz και όλοι αυτοί που έκαναν υποστηρικτικές εργασίες.”
