Φόβος, τρόμος, άγχος, ενοχή, έντονα συναισθήματα που φέρουν πρόσημο αρνητικό έρχονται να προστεθούν στον πόνο και στα δάκρυα. Γυναίκες πίσω από πόρτες διπλοκλειδωμένες υποφέρουν και υπομένουν βουβά μαρτυρικά βασανιστήρια. Δυνατά χαστούκια, γροθιές, ακόμα και κλοτσιές… Οι φωνές καλύπτονται από τα δυνατά ηχεία ή και όχι, αφού κάποιοι «νταήδες» ασκούν απροκάλυπτα τη βίαιη και άγρια συμπεριφορά τους.
Την επόμενη ημέρα τα θύματα χρησιμοποιούν πολλά στρώματα μέικ-απ, για να καλύψουν μελανιές, «φοράνε» ένα πλατύ –μα ψεύτικο χαμόγελο– και προσποιούνται ότι δεν έχει συμβεί τίποτα και ποτέ.
Πίσω από τα μαύρα γυαλιά, τα δάκρυα στερεύουν, αλλά οι πληγές από την ψυχή τους δεν επουλώνονται. Και γι’ αυτό πρέπει ως κοινωνία να νικήσουμε τη βία και να την εξαλείψουμε. Έχουμε το χρέος να φωνάξουμε! Να προστατεύσουμε!
Σήμερα στο Newsbeast τιμούμε τη γυναίκα και υψώνουμε τείχη κατά της κακοποίησης των γυναικών, καθώς είναι η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
17.000 καταγγελίες το πρώτο 9μηνο του 2025
Και ενώ μιλάμε για την εξάλειψη της γυναικείας κακοποίησης, την ίδια ώρα είναι σοκαριστικά τα στοιχεία για την ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα, καθώς μέσα στο πρώτο εννεάμηνο του 2025 έχουν καταγραφεί πάνω από 17.000 καταγγελίες, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ.
Οι καταγγελίες έχουν υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με το 2023, όχι επειδή αυξήθηκαν τα περιστατικά, αλλά γιατί πλέον τα θύματα εμπιστεύονται περισσότερο τις Αρχές και καταγγέλλουν τα περιστατικά. Όπως και να έχει, πίσω από τις κλειστές πόρτες ακόμη ο πόνος συνεχίζει να πληγώνει.
Το δικό τους ηχηρό μήνυμα στέλνουν μέσα από το Newsbeast γυναίκες από τον χώρο του Πολιτισμού, των Επιστημών και του Αθλητισμού.
Πωλίνα Γκιωνάκη, ηθοποιός: Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να κακοποιεί το κορμί και την ψυχή μας
Η κακοποίηση γυναικών υπήρχε, υπάρχει και δυστυχώς θα συνεχίσει, αν οι γυναίκες δεν μιλήσουν. Ο λόγος που δεν αντιδρούν δεν είναι ένας αλλά πολλοί, πρώτα από όλα είναι ο φόβος. «Αν μιλήσω θα με σκοτώσει». Ακολουθεί η ντροπή, η ταπείνωση, το τι θα πουν οι άλλοι. Η ντροπή είναι του άντρα που εκφράζεται με τη βία που είναι χειριστικός, που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν αξίζεις, ότι δεν είσαι ικανή να ζήσεις μόνη. Το πολυτιμότερο που έχει ο άνθρωπος είναι η ελευθερία του και, για να δώσουμε ένα τέλος στην κακοποίηση, η λύση είναι μία. Μιλήστε, αγαπήστε τον εαυτό σας! Η ζωή μάς ανήκει, σεβόμαστε τον εαυτό μας, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν ούτε στον πιο αγαπημένο μας να κακοποιεί την ψυχή μας και το κορμί μας.
Χριστίνα Αλεξανιάν, ηθοποιός: Ο φόβος δεν είναι ασπίδα
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, είναι κάτι που προϋπήρχε. Οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια έχουν βρει το θάρρος και τη δύναμη και καταγγέλλουν τη βία που έχουν υποστεί. Δεν μιλάμε μόνο για σωματική βία, αλλά και για ψυχολογική, για οικονομική (όταν το θύμα δεν έχει τη δυνατότητα να σταθεί αυτόνομα οικονομικά), για σεξουαλική. Οι γυναικοκτονίες στην εποχή μας έχουν πάρει τρομερές διαστάσεις και είναι χρέος των γυναικών να είναι αλληλέγγυες η μία προς την άλλη. Σίγουρα τα παιδιά που στην εποχή μας η οικογένεια τα μεγαλώνει με αυτοπεποίθηση είναι οι αυριανοί άνθρωποι που θα αντισταθούν στην όποια οικογενειακή βία και θα στηρίξουν ανθρώπους που την έχουν υποστεί. Ποτέ ξανά καμία γυναίκα μόνη. Ο φόβος δεν είναι ασπίδα, να ανοίξουνε στόματα. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα η αντίσταση κατά της όποιας βίας.
Μαντώ, τραγουδίστρια: Μηδενική ανοχή – Η επιτακτική ανάγκη να σταματήσει η βία κατά των γυναικών
Η γυναικεία κακοποίηση αποτελεί μια τραγική και δυστυχώς διαχρονική πληγή της κοινωνίας. Δεν περιορίζεται μόνο στη σωματική βία, αλλά περιλαμβάνει την ψυχολογική, σεξουαλική και οικονομική κακοποίηση, η οποία εκδηλώνεται σε κάθε κοινωνικό, μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο. Είναι επιτακτική ανάγκη να σπάσει η σιωπή και να καταλάβουμε πως η βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Κάθε γυναίκα που υφίσταται κακοποίηση αξίζει στήριξη, προστασία και πρόσβαση σε βοήθεια. Είναι ευθύνη όλων μας, ως πολίτες και ως κοινωνία, να καταγγέλλουμε, να εκπαιδεύουμε και να δημιουργούμε δομές που εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια. Ο αγώνας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών είναι αγώνας για την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας σταθούμε στο πλευρό των θυμάτων και ας εργαστούμε για έναν κόσμο όπου ο φόβος δεν θα έχει θέση στη ζωή καμίας γυναίκας. Καμία ανοχή στη βία!
Μαρία Ιακώβου, τραγουδίστρια: Καμία φράση και καμία δικαιολογία δεν νομιμοποιεί την οποιαδήποτε μορφή βίας
-«Κάτι θα έκανε και το προκάλεσε».
-«Εντάξει άντρας είναι, θα ξεσπάσει».
-«Πού να μπλέκει τώρα; Σιγά μη βρει το δίκιο της!»
Είναι μερικές από τις φράσεις που γίνονται η αιτία για την οποία μία κακοποιημένη γυναίκα ντρέπεται, νιώθει υπεύθυνη, αλλά πάνω από όλα φοβισμένη και ανήμπορη να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Καμία φράση και καμία δικαιολογία δεν νομιμοποιεί την οποιαδήποτε μορφή βίας. Τέτοιες φράσεις αδικούν κατάφορα το θύμα και δυναμώνουν ακόμα περισσότερο τον θύτη. Χρειαζόμαστε ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο για την προστασία της, αλλά και μία κοινωνία που θα στέκεται στο πλάι της κι όχι απέναντί της. Μία κοινωνία που δεν θα επαναλαμβάνει ξανά και ξανά την κακοποίησή της. Σαν παιδί που έζησε στο πολύ κοντινό του περιβάλλον κακοποίηση, θέλω να πω σε καθεμία από εσάς να μην ακούτε κανέναν, παρά μόνο τη φωνή της αλήθειας σας. Καμιά μόνη της.
Αλεξάνδρα Μπουνάτσα, τραγουδίστρια: Μίλα. Για σένα. Για όλες
Η πιο σκληρή συνειδητοποίηση που έκανα στην ενήλικη ζωή μου ήταν πως κανείς δεν θα φανεί την κρίσιμη στιγμή για να σε σώσει. Πρόσφατα διάβασα στο βιβλίο «Ο κώδικας του ήρωα» του William McRaven τα εξής: «Η σκληρή αλήθεια είναι ότι ο Σούπερμαν δεν θα έρθει να σώσει την κατάσταση. Ο καθένας από εμάς πρέπει να κάνει το καθήκον του. Ο καθένας από εμάς πρέπει να βρει τον ήρωα που κρύβει μέσα του και να τον φέρει στην επιφάνεια. Έτσι, αρπάξτε μια πετσέτα, ανεβείτε σε μια καρέκλα και ας κάνουμε αυτό το άλμα».
Κι αυτό το «άλμα» για κάθε γυναίκα που έχει υποστεί σωματική, ψυχολογική, λεκτική, οικονομική ή οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας, έχει ένα όνομα. Είναι μια προσταγή που μοιάζει μικρή, αλλά απαιτεί τεράστιο θάρρος: «Μίλα».
Μίλα, γιατί δεν είσαι μόνη. Όπως δεν ήμουν ούτε κι εγώ, όταν διάβαζα αυτές τις λέξεις και ένιωθα πως κάποιος άγνωστος με καταλάβαινε στα αλήθεια.
Μίλα. Για σένα. Για όλες!
Στέλλα Κονιτοπούλου, τραγουδίστρια: Παρά την εξέλιξη, η βία υφίσταται ακόμη
Παρά το ότι ο κόσμος εξελίσσεται, οι γυναίκες βρίσκονται ακόμη εκτεθειμένες σε λεκτική ή σωματική βία. Εύχομαι όσες γυναίκες βιώνουν κάτι τέτοιο να βρουν τη δύναμη να το μοιραστούν, γιατί μόνο έτσι θα κλείσει αυτός ο κύκλος και θα λάβουν την υποστήριξη που τους αξίζει.
Ηρώ Μουκίου, ηθοποιός: Εγωισμός, κτητικότητα, ανεξέλεγκτη ζήλια και εκδικητικότητα
Μια αιώνια ντροπή συνοδεύει το ανθρώπινο γένος. Δυστυχώς ο νόμος της ζούγκλας όπου ο πιο ρωμαλέος επικρατεί, εξακολουθεί να ισχύει και στον 21ο αιώνα. Ο εγωισμός, η κτητικότητα, η ανεξέλεγκτη ζήλια, η εκδικητικότητα χαρακτηρίζουν σχεδόν όλους τους δράστες των γυναικοκτονιών. Παλαιότερα αυτά τα εγκλήματα γίνονταν εν θερμώ. Στις μέρες μας οι περισσότερες γυναικοκτονίες τελούνται εν ψυχρώ. Υπολογισμένες δολοφονίες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Αυτό μόνο άλλαξε. Προς το χειρότερο. Πιο άγριο και ειδεχθές. Θεωρώ πως το μόνο όπλο να καταπολεμήσουμε δύο σοβαρές ενορμήσεις -της επιθετικότητας και της ανεξέλεγκτης σεξουαλικότητας- είναι η Παιδεία και ο Πολιτισμός.
Όσο πιο νωρίς τόσο πιο αποδοτικό θα είναι το σύστημα αυτό. Όταν τα παιδιά αρχίζουν να αποκτούν αξιακό σύστημα και κριτική σκέψη, τότε πρέπει να ενταχθεί ο σεβασμός και η εκτίμηση στο άλλο φύλο. Ας το δουν επιτέλους όλοι σοβαρά το πρόβλημα και όχι με επιπολαιότητα. Ποτέ ξανά!
Καίτη Φίνου, ηθοποιός: Να φεύγετε από την πρώτη άσχημη κουβέντα
Η 25η Νοεμβρίου είναι η ημέρα της γιορτής μου και ταυτόχρονα είναι η παγκόσμια ημέρα που αφορά την εξάλειψη της βίας σε βάρος των γυναικών. Μέχρι σήμερα η κακοποίηση δεν έχει εξαλειφθεί και μεγεθύνεται. Εκτός αν τα προηγούμενα χρόνια ήταν όλα κρυμμένα, τόσο κρυμμένα. Οι γυναίκες που κακοποιούνται να φεύγουν, να φεύγουν από την πρώτη στιγμή. Υπάρχουν πολλές δομές που μπορούν να απευθυνθούν. Να μην ανέχονται κανέναν άντρα ό,τι και να αισθάνονται. Αν κάτι δεν πάει καλά να φεύγουν, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Το μήνυμα μου είναι: «Μην πέσετε στην παγίδα ότι μπορείτε να τον αλλάξετε. Φύγετε από την πρώτη άσχημη λέξη που θα σας πει. Είναι τραγικό να αντικρίζετε το βλέμμα του και να κλαίτε από μέσα σας».
Αλίκη Ζαχαροπούλου, ηθοποιός: Κανένας πόνος δεν είναι «καρμικός»!
Σήμερα μιλώ όχι ως «θύμα», αλλά ως γυναίκα που ξέρει πόσο κοστίζει η σιωπή και πόσο απελευθερώνει η αλήθεια – ακόμα κι αν δεν ειπωθεί δυνατά.
Καμία γυναίκα δεν γεννήθηκε για να μικραίνει.
Καμία δεν οφείλει να εξηγεί γιατί πονά.
Καμία δεν είναι μόνη της, ακόμα κι όταν πιστεύει πως είναι.
Στέκομαι εδώ, δίπλα σε όλες.
Σε όσες μίλησαν.
Σε όσες δεν μπόρεσαν.
Σε όσες δεν θα πούνε ποτέ τι πέρασαν, κι όμως σήκωσαν ξανά το κεφάλι τους.
Η κακοποίηση δεν μας ορίζει.
Η δύναμη να σηκωθούμε μετά από αυτή μας αλλάζει για πάντα.
Είναι δύναμη.
Είναι φως.
Είναι απόφαση ζωής.
Για κάθε γυναίκα που παλεύει στη σιωπή:
Σε βλέπω.
Σε νιώθω.
Και είμαι μαζί σου.
Και να θυμάσαι:
Κανένας φόβος δεν είναι «φυσιολογικός» και κανένας πόνος δεν είναι «καρμικός»!
Σόφη Πασχάλη, mindfulness wellness coach: Υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν να απελευθερωθούν
Στην Ελλάδα, και διεθνώς, υπάρχουν πλέον φορείς που υποστηρίζουν γυναίκες θύματα κακοποίησης. Ωστόσο, πολλές φορές μια γυναίκα θέλει να φύγει, θέλει μέσα της να απελευθερωθεί, αλλά δεν μπορεί. Αυτό συμβαίνει, γιατί δεν έχει μάθει μια διαφορετική πραγματικότητα. Έχει μεγαλώσει γνωρίζοντας μόνο την κακοποίηση ως φυσική κατάσταση. Για να υπάρξει αλλαγή, χρειάζονται υποστηρικτικά πλαίσια και ασφαλή περιβάλλοντα, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να βρουν στήριξη, στέγη και βοήθεια για να φύγουν. Απαραίτητη είναι η παρουσία δομών, εκπαιδευτικών και φορέων που θα καθοδηγούν στην ανάπτυξη νέας σκέψης και νέας αίσθησης για τη ζωή.
Ως coach, παρατηρώ ότι πλέον τα κορίτσια από πολύ νωρίς ενδιαφέρονται να μάθουν πώς μπορούν να φέρονται σωστά και να αναγνωρίζουν αν τα αγόρια γύρω τους τους φέρονται με σεβασμό. Αυτό δείχνει ότι ήδη παρατηρείται μια θετική αλλαγή στη νεολαία. Παρ’ όλα αυτά, χρειάζεται συστηματική υποστήριξη και εκμάθηση mindfulness. Η ένταξη του mindfulness στα σχολεία θα βοηθήσει όλα τα παιδιά να κατανοήσουν πώς να φέρονται με σεβασμό και αγάπη, δημιουργώντας ένα αξιακό σύστημα που προάγει ασφάλεια, αξιοπρέπεια και υγιείς σχέσεις από νωρίς.
Μάντυ Περσάκη, διδάκτωρ ΕΚΠΑ, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής: Όσο περισσότερο μιλάμε για αυτό, τόσο πιο δυνατές γινόμαστε όλες
Η 25η Νοεμβρίου μας θυμίζει κάτι πολύ βασικό: καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει μόνη όταν αντιμετωπίζει κακοποίηση. Πίσω από τα 17.000 περιστατικά που καταγράφηκαν φέτος, υπάρχουν άνθρωποι που χρειάστηκαν θάρρος για να ζητήσουν βοήθεια – και είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να τους στηρίζουμε.
Σε κάθε γυναίκα που διστάζει ή φοβάται: μιλήστε. Σε μια φίλη, σε έναν άνθρωπο της οικογένειας, σε μια γραμμή βοήθειας. Το να ζητήσεις βοήθεια δεν είναι αδυναμία, είναι πράξη δύναμης.
Κανείς δεν αξίζει να ζει με φόβο. Υπάρχουν άνθρωποι και δομές που μπορούν να σταθούν δίπλα σας. Και όσο περισσότερο μιλάμε για αυτό, τόσο πιο δυνατές γινόμαστε όλες και όλοι μαζί.
Δήμητρα Ζάφειρα, κλινική ψυχολόγος: Ένα γράμμα για σένα…
Μιλάω σε εσένα κι ας μη σε γνωρίζω προσωπικά…
Ξέρω πως η καρδιά σου κουβαλά πληγές που δεν φαίνονται. Στη δουλειά μου έμαθα επίσης πως, όταν μεγαλώνουμε μέσα σε αγάπη μπερδεμένη με φόβο, συχνά μαθαίνουμε να τη θεωρούμε φυσιολογική. Όμως η αγάπη δεν θα πρέπει να πονά, ούτε να κάνει τη φωνή σου μικρή και εσένα αόρατη. Αν νιώθεις ότι ελέγχεσαι, φοβάσαι να εκφραστείς, ζητάς συνέχεια συγγνώμη για να αποφύγεις την ένταση… τότε ίσως βρίσκεσαι σε έναν κύκλο βίας.
Δεν φταις εσύ και πίστεψέ με δεν είσαι μόνη.
Υπάρχουν άνθρωποι και δομές που μπορούν να σε στηρίξουν. Πρώτα στο να καταλάβεις σε τι σχέση είσαι… και να αναγνωρίσεις την αλήθεια σου! Ξέρω πόσο απίθανο το θεωρείς να προστατευτείς και να χτίσεις ξανά μια ζωή με σεβασμό και ασφάλεια, αλλά γι’ αυτό σου μιλάω. Για να μη βάλεις το κεφάλι άλλο κάτω!
Το πρώτο βήμα είναι να ακούσεις τη δική σου φωνή.
Βλέπω πόσο έχεις πονέσει και πόσο προσπάθησες να πείσεις τον εαυτό σου πως «έτσι είναι η αγάπη». Όταν μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ότι η τρυφερότητα συνοδεύεται από φόβο, η βία μπορεί να μοιάζει τόσο γνώριμη, που τελικά την ονομάζεις ζωή σου…
Μα η αγάπη δεν περιορίζει, δεν προσβάλλει, δεν σε κάνει να μικραίνεις για να χωρέσεις.
Αν νιώθεις ότι περπατάς στις μύτες, για να μην τον θυμώσεις, ότι κατηγορείς εσένα για τις εκρήξεις του, ότι απομακρύνθηκες από ανθρώπους και όνειρα… τότε είναι σημαντικό να το δεις με καλοσύνη προς τον εαυτό σου: αυτό είναι βία.
Και είσαι η μόνη που μπορείς να σε βγάλει από εκει!!
Και εσένα και τα παιδιά σου αν έχεις, για να μη γίνει η βία φυσιολογική και στα δικά τους μάτια. Η δύναμη που ξοδεύεις για να σκύβεις το κεφάλι και να φοβάσαι είναι πολύ μεγαλύτερη από όση χρειάζεται για να ζήσεις! Είσαι ήδη δυνατή και ας μην το ξέρεις! Μίλα στους κατάλληλους ανθρώπους, ψάξε βοήθεια, είσαι ένα βήμα μακριά από μια άλλη ζωή!
Αυτό το βήμα κάν’ το πρώτα μέσα στο μυαλό σου.
Με αγάπη,
Δήμητρα.
Νεκταρία Κοκκινάκη, σεφ
Ως γυναίκα της Κρήτης και μαθημένη να τιμώ τον άνθρωπο, η καρδιά μου πονάει, όταν ακούω για κακοποίηση γυναικών. Κανένα χέρι δεν είναι φτιαγμένο για να χτυπά, κανένας λόγος για να πληγώνει. Η γυναίκα είναι ψυχή, είναι δημιουργία, είναι δύναμη που κρατά οικογένειες και ζωές όρθιες.
Η κακοποίηση δεν κάνει διακρίσεις· μπορεί να κρύβεται πίσω από κλειστές πόρτες και χαμόγελα που δεν φτάνουν στα μάτια. Μα δεν πρέπει να τη συνηθίσουμε. Πρέπει να στεκόμαστε δίπλα στη γυναίκα που φοβάται, να την ακούμε χωρίς να την κρίνουμε και να της θυμίζουμε πως αξίζει σεβασμό, τρυφερότητα και ελευθερία.
Αν ενωθούμε, αν μιλήσουμε, αν δείξουμε ανθρωπιά, μπορούμε να ανάψουμε φως εκεί που υπάρχει σκοτάδι. Γιατί κάθε γυναίκα δικαιούται να ζει χωρίς φόβο.
