Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πλέον μια νέα πραγματικότητα: τα νερά λιγοστεύουν και η ξηρασία δεν είναι πια εποχικό φαινόμενο αλλά μια διαρκής απειλή.

Από την Αττική μέχρι την Ανατολική Μακεδονία και από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι την Κρήτη και την Πελοπόννησο, τα αποθέματα νερού βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, θέτοντας σε κίνδυνο την αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό και την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Ραγδαία πτώση στα αποθέματα της Αττικής

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, οι ταμιευτήρες της Αττικής τον Μάιο του 2025 περιείχαν μόλις 627 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, έναντι 881 εκατομμυρίων τον αντίστοιχο μήνα του 2024 – μια μείωση της τάξης του 29%, η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών. Η συνεχής πτώση προκαλεί έντονη ανησυχία, καθώς οι καλοκαιρινοί μήνες φέρνουν πάντα αυξημένη κατανάλωση.

Σε απόγνωση η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη

Ο πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Φώτης Μάρης, προειδοποιεί ότι η περιοχή του Βορειοανατολικού άκρου της χώρας καταγράφει τους υψηλότερους δείκτες ξηρασίας πανελλαδικά. Η απορροή υδάτων από τις βροχές αναμένεται να μειωθεί έως και 30% μέχρι το 2036.

Οι ζημιές που υπολογίζονται στην Περιφέρεια φτάνουν τα 190 εκατομμύρια ευρώ, με την αγροτική παραγωγή να υφίσταται το μεγαλύτερο πλήγμα, ενώ ο περιφερειάρχης Χριστόδουλος Τοψίδης επιβεβαιώνει ότι «τα φράγματα στερεύουν και το πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό αλλά διαρκές».

Στο κόκκινο και τα νησιά

Σε πολλά νησιά, η υδροδότηση διακόπτεται καθημερινά για ώρες, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα σε κατοίκους και επισκέπτες. Η κατάσταση επιδεινώνεται από την αυξημένη ζήτηση τους θερινούς μήνες λόγω τουρισμού και αγροτικής δραστηριότητας.

«Οι εικόνες με διακοπές νερού σε τουριστικά νησιά είναι πλέον συνηθισμένες», λέει ο κ. Μάρης, μιλώντας στην εφημερίδα Real News, ζητώντας άμεση κινητοποίηση.

Τι προτείνουν οι ειδικοί – η τριπλή απάντηση στην κρίση

Οι επιστήμονες προτείνουν τρεις βασικούς άξονες για να περιοριστεί η υδατική κρίση:

  • Τοπικά όργανα διαχείρισης, με ευθύνη για την παρακολούθηση και την κατανομή των αποθεμάτων.
  • Περιορισμός της κατανάλωσης νερού μέσω κινήτρων και αυστηρότερων μέτρων.
  • Εκσυγχρονισμός των υποδομών, με μείωση των διαρροών και νέες τεχνολογίες εξοικονόμησης.