Το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει την παράσταση του Δημήτρη Κουρτάκη που διακρίθηκε στο περσινό πρόγραμμα, κερδίζοντας και πάλι τις εντυπώσεις.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Ο ποιητικός θεατρικός λόγος, εμπνευσμένος από την δραματουργία του Μπέκετ, επιβεβαιώνει αυτό που έγραψε ο Ιρλανδός συγγραφέας.

«Η τραγωδία αρχίζει από τη στιγμή που σκεφτήκαμε». Οι ήρωές του αναζητούν εναγωνίως το νόημα της ζωής και την ουσία των πραγμάτων, που είναι αδύνατον να απαντηθούν με την δυνατότητα της γλώσσας και την απομυθοποιεί. Έτσι οι χαρακτήρες είναι πλάσματα που παλινδρομούν με  «αιωρούμενες απορίες, αδιέξοδο και απελπισία» αναζητώντας «το αιωνίως απόν και το αιωνίως αναμενόμενο».

Η εξαιρετική σύλληψη, η σκηνοθεσία και το μνημειώδες σκηνικό του Δημήτρη Κουρτάκη δίνει στον Άρη Σερβετάλη την δυνατότητα να ιχνηλατεί στο κενό, στην αναζήτηση, στην απορία, στην απόγνωση, στην οδύνη την υπαρξιακή και μεταφυσική αγωνία. Με στοχαστική θεατρικότητα διαποτισμένος ενέργεια πασχίζει να βγει από το σώμα τη φυλακή του νου και να βρεθεί στη μήτρα, εκεί όπου πρωτοξεκίνησε να κυοφορείται η σκέψη. «Στην πρώτη σιωπή».

Η αίθουσα Δ δια μορφώνεται για την περίσταση έχοντας τις κερκίδες των θέσεων εκατέρωθεν του λευκού αρχιτεκτονικού διώροφου σκηνικού οικοδομήματος. Η συμπαγής και στέρεα πρώτη εικόνα με τις συμβολικές ρωγμές και τα χάσματα, τις πλάγιες κλίσεις και τον ελεύθερο ουρανό άνωθέν του, σηματοδοτούν  την  «μπεκετική ανθρωπογεωγραφία».

Δοκάρια, μαδέρια, ξύλινες οικοδομικής χρήσης σκάλες, διάφορα μικροέπιπλα, μια λευκή χτιστή εσωτερική σκάλα πνευματικής διαφυγής, ένα αιωρούμενο αρχικά και στη συνέχεια περιστρεφόμενο σομιέ, είναι οι αθέατοι χώροι και σκηνικά μέσα, όπου αποπειράται να αιωρηθεί υποκριτικά ο καλλιτέχνης. Η παρουσία ενός κάμεραμαν μετατρέπει σε εικόνα, κίνηση και συναίσθημα. Φως και ήχος συνυπάρχουν σε άριστη αρμονία με τον Λόγο και την ιερή σιωπή. Η μνήμη σε ρόλο πρωταγωνιστικό άλλοτε μυρίζει μπόχα και πτωμαΐνη από αναμνήσεις πολέμου, πασπατεύει οικογενειακές στιγμές ή ψηλαφά το άγνωστο. Εκεί αιωρείται ο πρωταγωνιστής άνθρωπος, που σαν σκαπανέας ανασύρει το φόβο μέσα από τα ερείπια και χαλάσματα.

Ο Άρης Σερβετάλης ερμηνευτικά καταργεί τους νόμους της βαρύτητας, φέρνοντας τα πάνω-κάτω. Χάνεται σε λαγούμια, κάνει βάρδιες σε πολεμίστρες, χώνεται σε καταφύγια, στριμώχνεται, ανεβαίνει, κατεβαίνει, πέφτει, σηκώνεται με προσπάθεια φυγής και διαφυγής.

Πάντοτε όμως επιστρέφει εξαντλημένος, αποτυχημένος από την αιώρηση, κυνηγημένος από ψιθύρους και μικρές φωνές που γίνονται κραυγές και λέξεις. Κυνηγημένος από σκιές, από το ίδιο του το είδωλο που πλανάται στην αμφιβολία, στην έκπληξη και στη μαγεία του διαλογισμού θα υποστεί τους εσωτερικούς κραδασμούς και κείνο το δημιουργικό σάστισμα. Η κίνηση του ηθοποιού με βήματα διστακτικά, αβέβαια, με πισωγυρίσματα στην αρχή που δεν στηρίζουν  το ασθενικό και εξαντλημένο σώμα, δίνουν τη θέση τους στη δράση, στην ώθηση, με βήματα σταθερά που θα οδηγήσουν μέσω της αποτυχημένης αιώρησης  στην επιτυχία. Την οποία διαπιστώνει όταν βρεθεί μέσα της και απέναντί της.

Η εξαιρετική παράσταση μετέφερε στον θεατή τις ασώματες αξίες λέξεων και συναισθημάτων.

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Σκηνικά: Δημήτρης Κουρτάκης

Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Κουρτάκης, Ελένη Παπάζογλου, Αναστασία Τζέλλου

Βίντεο: Jérémie Bernaert

Φωτισμοί: Scott Bolman

Καλλιτεχνική συνεργασία: Έφη Μπίρμπα

Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη

Βοηθός σκηνογράφου: Βάσια Λύρη

Εκτέλεση παραγωγής: Ντένια Σαφαρή

Ερμηνεία: Άρης Σερβετάλης

INFO

Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου

Παράσταση εμπνευσμένη από το μπεκετικό σύμπαν

Δημήτρης Κουρτάκης

Πειραιώς 260 -Χώρος Δ

1, 3, 4 και 5 Ιουνίου, στις 21:00

2 Ιουνίου, στις 20:00

Διάρκεια: 70΄

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα «Αθήνα – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018 ΟΥΝΕΣΚΟ». Mε τη στήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net, με ιδρυτικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος