Ο Μαρξ στο Σόχο συνεχίζει το ταξίδι του με σύντροφο το αθηναϊκό κοινό από τις 17 Οκτωβρίου στο Θέατρο Ιλίσια, αφού κάνει πρώτα μία στάση αυτό το Σαββατοκύριακο στις Ανδρικές και Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού μετά από αίτημα του Άγγελου Αντωνόπουλου που εγκρίθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο εκπληκτικός διαχρονικός μονόλογος του Χάουαρντ Ζιν. Ο Μαρξ στο Σόχο με τον Άγγελο Αντωνόπουλο στο ρόλο του φιλοσόφου και θεμελιωτή του κομμουνισμού Καρλ Μαρξ παρουσιάζεται – πιο επίκαιρος από ποτέ –σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλουγια πέμπτη χρονιά στην Αθήνα από τις 17 Οκτωβρίου 2011 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Ιλίσια.

Ένα ευφυέστατο, πνευματώδες και απολαυστικό έργο που γράφτηκε το 1999 και μιλά με απλά λόγια για την ελευθερία, την επανάσταση, την οικογένεια, τον πόλεμο, τη θρησκεία, τα παιδιά, την παγκόσμια κρίση, την μπύρα, τη θεωρία της υπεραξίας, τον Σαίξπηρ, την ηλιθιότητα των ηγετών του κόσμου, τον έρωτα, τα ψελίσματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης, τη μουσική, τη δειλία του Τύπου, το κρασί, τον Ναπολέοντα, τη δημοκρατία, την τηλεόραση.

Ένα έργο που αποδεικνύει ότι οι θεωρίες του Μαρξ έχουν σπάσει το φράγμα του χρόνου και είναι πάντα επίκαιρες. Ένα έργο με φοβερές εντάσεις και με μια συγκινησιακή λειτουργία που πολύ συχνά ανατρέπεται από κωμικά στοιχεία. Ένα έργο που απευθύνεται και προσελκύει ανθρώπους όλων των πολιτικών τοποθετήσεων και ιδεών, δεν «ανήκει» πουθενά. Το κόμμα της παράστασης θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο «Ανθρωπισμός».

Ο Μαρξ επιστρέφει για λίγο από τον Άλλο Κόσμο μόνο για να μας αποδείξει πως οι ιδέες του δεν έχουν πεθάνει. Οι άνθρωποι με τους οποίους έζησε, αγάπησε και διαφώνησε παρελαύνουν μέσα από την παράσταση σαν να είναι παρόντες. Ο Μαρξ ομολογεί πως πάντα φοβόταν ότι κάποιοι θα ερμηνεύσουν λανθασμένα τις ιδέες του και θα φτιάξουν στο όνομά του μαύρες λίστες και εκτελεστικά αποσπάσματα.

Δηλώνει ότι έκανε λάθος το 1848 που έλεγε πως ο καπιταλισμός ήταν στα τελευταία του. Έπεσε έξω γύρω στα διακόσια χρόνια. Αλλά πιστεύει ότι ο καπιταλισμός σκάβει το λάκκο του. Και αυτό θα αλλάξει. Κάτι νέο θα βγει απ’ όλα αυτά. Είναι σίγουρος. «Και αν αυτή του η πεποίθηση μας ακούγεται υπερβολικά ριζοσπαστική, ας θυμηθούμε πως «ριζοσπαστικός» σημαίνει ότι ασχολείσαι με τη ρίζα ενός προβλήματος. Και η ρίζα είμαστε εμείς». Άλλωστε, «δεν υπάρχει πιο επαναστατική πράξη από το να λες την αλήθεια».