Παγκόσμιο συναγερμό σήμανε η κατάληψη του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια από ρωσικές δυνάμεις στο πλαίσιο του πολέμου της Ουκρανίας, καθώς συνοδεύτηκε από εκρήξεις κοντά στις εγκαταστάσεις και προέκυψαν φόβοι, μην δημιουργηθεί ένα νέο ατύχημα, όπως στο Τσερνόμπιλ.

Όπως αναφέρει το bbc.com στη Ζαπορίζια βρίσκεται ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός πυρηνικός σταθμός, ενώ η Ουκρανία διαθέτει δεκαπέντε πυρηνικούς αντιδραστήρες εν λειτουργία και τέσσερα μεγάλα εργοστάσια -πλην εκείνο του Τσερνόμπιλ.

Παρόλα αυτά, το δημοσίευμα αναφέρει ότι η επίθεση στην Ζαπορίζια δεν εμπνέει ανησυχία, καθώς το συγκεκριμένο πυρηνικό εργοστάσιο διαθέτει υψηλή προστασία και δεν είναι εύκολο να υπάρξει διαρροή ραδιενέργειας.

Χάρτης με το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια:

1.Πύργοι ψύξης, 2.Λίμνη ψύξης, 3.Αντιδραστήρες, 4. Αποθήκη ραδιενεργών αποβλήτων, 5.Γραφεία που δέχτηκαν ρωσική επίθεση, 6.Ηλεκτρικοί πυλώνες

Οι διαφορές με το Τσερνόμπιλ

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του βρετανικού μέσου, ο αντιδραστήρας βρίσκεται σε ένα κτίριο από σκυρόδεμα, που μπορεί να αντέξει ακραία εξωτερικά φαινόμενα, φυσικά και ανθρωπογενή, όπως συντριβή αεροσκάφους ή εκρήξεις.

Μάλιστα, μία σημαντική διαφορά που έχει από παλαιότερους αντιδραστήρες -ιδιαίτερα εκείνου του Τσερνόμπιλ- είναι πως δεν περιέχει γραφίτη, ουσία που συνέβαλε στην πυρκαγιά και ήταν η πηγή του νέφους ακτινοβολίας που ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, όταν έγινε το ατύχημα.

Χάρτης με τα τέσσερα βασικά πυρηνικά εργοστάσια της Ουκρανίας:

Με κόκκινο χρώμα οι περιοχές που κατέλαβε η Ρωσία. Με ριγέ χρώμα τα εδάφη που κατέλαβε ο ρωσικός στρατός τις τελευταίες ώρες

Επίσης, το world-nuclear.org περιγράφει λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο ήταν φτιαγμένος ο πυρηνικός αντιδραστήρας του Τσερνόμπιλ, όταν έγινε η καταστροφή το 1986.

Τότε, οι Σοβιετικοί χρησιμοποιούσαν τον RBMK-1000, ένας σοβιετικής σχεδίασης και κατασκευής αντιδραστήρα τύπου σωλήνα με μέτρια πίεση γραφίτη, που χρησιμοποιούσε ελαφρώς εμπλουτισμένο (2% U-235) καύσιμο διοξειδίου του ουρανίου.

Πρόκειται για έναν αντιδραστήρα ελαφρού νερού που βράζει, με δύο βρόγχους που τροφοδοτούν με ατμό απευθείας τις τουρμπίνες, χωρίς να παρεμβάλλεται εναλλαγή θερμότητας. Το νερό που αντλείται στο κάτω μέρος βράζει καθώς προχωρά στους σωλήνες πίεσης, παράγοντας ατμό.

Ο αντιδραστήρας του Τσερνόμπιλ: