Το όνομα του Σουηδού επιχειρηματία Christian Kälin είναι άγνωστο στο ευρύ κοινό, αλλά είναι ο πρόεδρος του ομίλου Henley & Partners, μιας εταιρείας συμβούλων με έδρα το Λονδίνο και ο άνθρωπος πίσω από τη «χρυσή βίζα», που φέρει ευθύνη για τη στεγαστική κρίση στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τους Financial Times, η εταιρεία του καταδικάστηκε αυτό το μήνα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις πρακτικές που χρησιμοποιεί στη Μάλτα. Με βάση την απόφαση, οποιοσδήποτε αλλοδαπός εκτός ΕΕ, δίνοντας 600.000 ευρώ για να αγοράσει ή νοικιάσει ένα ακίνητο, μπορεί να αποκτήσει μαλτέζικο διαβατήριο και ταυτόχρονα τα προνόμια ενός Ευρωπαίου πολίτη.

«Αν η Ευρώπη αποφασίζει να πάει προς τα πίσω, ας πάει προς τα πίσω. Αλλά ο υπόλοιπος κόσμος πηγαίνει προς τα εμπρός», είπε σε δηλώσεις που έκανε. Το δημοσίευμα έγραψε ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατάργησε το πρόγραμμα της Μάλτας, τονίζοντας ότι «η απόκτηση ιθαγένειας είχε μετατραπεί σε οικονομική συναλλαγή».

Christian Kälin

Μάλιστα, οι FT σημείωσαν ότι η δημοσιογράφος Daphne Caruana Galizia δολοφονήθηκε το 2017 από τη μαφία, ερευνώντας την υπόθεση με τις «χρυσές βίζες» στη Μάλτα.

Οι Financial Times περιγράφοντας τη ζωή του Christian Kälin, έγραψαν ότι ξεκίνησε την καριέρα του στα τέλη του 1990, όταν ίδρυσε την τωρινή επιχείρηση του και δραστηριοποιήθηκε σε κράτη της Καραϊβικής που πριν μια δεκαετία ξεκίνησαν τα προγράμματα με «χρυσές βίζες», ώστε να φέρουν επενδύσεις στη χώρα, λόγω έλλειψης ρευστότητας.

Τότε, απέκτησε χρήματα και κυρίως φήμη, επειδή διεκπεραίωνε όλες τις υποθέσεις που αναλάμβανε. Έτσι, τον προσέγγισε η HSBC, παρέχοντας την κατάλληλη τεχνογνωσία και βοήθεια, ώστε η εταιρεία να αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο.

Μετά την επιτυχημένη δραστηριότητα στην Καραϊβική, η Henley & Partners επεκτάθηκε στη Μάλτα και από εκεί άνοιξε ο δρόμος για τις υπόλοιπες χώρες στην Ευρώπη.

Πλέον, πολλές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο κλάδο, όμως η Henley & Partners θεωρείται η καλύτερη στον τομέα της, ενώ στον Christian Kälin πιστώνεται η επιτυχία της «χρυσής βίζας».

Αρκετά κράτη όμως, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία αρχίζουν σταδιακά να καταργούν, σταματούν ή μειώνουν το συγκεκριμένο πρόγραμμα, καθώς η κατάσταση έχει ξεφύγει στα ακίνητα, με τους ντόπιους να μετατρέπονται σε τουρίστες στις ίδιες τις χώρες τους.