Το coffee table αποτελεί πλέον αναπόσπαστο στοιχείο του σαλονιού, αλλά η ιστορία του ξεκινά από ένα πιο επίσημο και μακρινό παρελθόν. Αν και αποδίδεται συχνά στον Αμερικανό F. Stuart Foote στις αρχές του 20ού αιώνα, η προέλευσή του έχει ρίζες που ξεκινούν από την εποχή του τσαγιού και των αποικιακών εμπορικών διαδρομών.
Στην Ευρώπη του 17ου και 18ου αιώνα, καθώς το τσάι και ο καφές γίνονται μόδα, δημιουργούνται ειδικά τραπέζια -αρχικά ψηλά και επίσημα. Όμως στα τέλη του 19ου αιώνα, με την άνοδο της ιαπωνικής αισθητικής στη Βρετανία, εμφανίζονται τα πρώτα χαμηλά τραπέζια, εμπνευσμένα από τα ιαπωνικά chabudai.
Παρά τα στυλιστικά πειράματα της βικτοριανής εποχής, το coffee table καθιερώνεται ουσιαστικά μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφέρει το βρετανικό House & Garden. Η μεταπολεμική εποχή ενίσχυσε τη χρηστικότητά του. Η τηλεόραση άλλαξε τη διάταξη των χώρων και τα τραπεζάκια χαμήλωσαν για να μην εμποδίζουν τη θέα, ενώ μεγάλωσαν για να χωρούν τα πάντα: από ποτά και βιβλία μέχρι τηλεχειριστήρια.
Με τα Roaring Twenties, το Art Deco και την ανάγκη για πιο ανεπίσημους χώρους, τα έπιπλα αποκτούν νέες γραμμές και υλικά -και το χαμηλό τραπέζι βρίσκει τη θέση του στο επίκεντρο του καθιστικού.
Από τότε, μεταμορφώνεται συνεχώς ανάλογα με το στυλ και τις ανάγκες κάθε εποχής -από μινιμαλιστικό μέχρι ογκώδες, από ξύλινο μέχρι μεταλλικό ή με γυαλί.
Σήμερα, είτε πρόκειται για ξύλινο, γυάλινο ή επενδεδυμένο με ύφασμα ή με ενσωματωμένο δίσκο, το coffee table παραμένει pαραμένει βασικό κομμάτι στο σαλόνι -είτε ως παραδοσιακό τραπέζι, είτε ως βοηθητικό, αποδεικνύοντας τη διαχρονική του αξία.
