Ο Τάσος Λειβαδίτης άφησε μέσω των ποιημάτων του μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη. Κάποια από τα λόγια του μένουν ανεξίτηλα στο χρόνο…
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων.
Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε…
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.
Κάναμε χιλιόμετρα για ανθρώπους που δεν έκαναν ούτε βήμα για ‘μας…
Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο για να κοιμάμαι, τους συγχωρώ έναν-έναν όλους…
Και πού να ρίξω το μεγάλο μου καημό όπου θ’ ανοίξει η γης, θ’ ανοίξει η γης και θα ραΐσει το βουνό…
Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα.
