Ο Θεός του ποδοσφαίρου, αλλά και της… ατάκας! Κάθε του επαφή με τη μπάλα μια στιγμή μαγείας, κάθε του λέξη αντικείμενο σχολιασμού σε όλο τον πλανήτη.
Ο Μαραντόνα δεν σταματά να μας εκπλήσσει σε κάθε του συνέντευξη και τα βέλη του είναι φαρμακερά! Αποθεώνει, κατακεραυνώνει, είναι ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο κορυφαίος όλων! Από την Κολομβία όπου βρέθηκε για ένα φιλικό, αποθέωσε το Φαλκάο και τα έχωσε στο Λουίς Φαν Χάαλ τονίζοντας πως είναι κοντά στο Διάβολο.
Όταν ο… Τύπος βρέθηκε στο στόχαστρο
Η Αργεντινή έχει προκριθεί στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής και ο Μαραντόνα ξεσπά. «Ζητώ από τις κυρίες προκαταβολικά συγγνώμη, αλλά σε εκείνους που δεν πίστεψαν σε εμένα μπορούν να τον γλείψ…. Και μπορούν να συνεχίσουν να τον γλείφ…» τονίζει πριν την συνέντευξη Τύπου. Μάλιστα, χαρακτήρισε αντι-Αργεντίνους όσους δεν τον στήριξαν: «Δεν οφείλω να απολογηθώ. Αυτοί που άσκησαν κριτική σε εμένα και την ομάδα είναι αντι-Αργεντινοί και δεν θέλουν να προκριθούμε. Δεν θα τους συγχωρήσω ποτέ κάτι τέτοιο».
Πελέ ή Μαραντόνα;
Ποιος είναι καλύτερος; Πελέ ή Μαραντόνα; Ο Ντιέγκο ήταν απόλυτος και φρόντιζε με τις ατάκες του να το υπενθυμίζει με εμφατικό τρόπο. Βέβαια, δεν μένει εκεί, αλλά τονίζει και τις σχέσεις του Πελέ με τη FIFA, τον οποίο και κατηγορεί!
«Εάν ο Πελέ νομίζει ότι είναι ο Μπετόβεν του ποδοσφαίρου, εγώ λόγω πάθους είμαι ο Ρον Γουντ, ο Κίθ Ρίτσαρντς και ο Μπόνο του ποδοσφαίρου».
«Εάν και εγώ αγκάλιαζα τον Μπλάτερ με τον τρόπο που το κάνει ο Πελέ, θα ανήκα στην οικογένεια της ΦΙΦΑ. Θα ήμουν όμως και π… γιος».
«Εάν δεν έπαιρνα κοκαΐνη, θα ήμουν τρεις φορές καλύτερος ποδοσφαιριστής και τότε δεν θα υπήρχε καν η διχογνωμία για το εάν είμαι ή όχι καλύτερος από τον Πελέ. Ουσιαστικά δεν θα υπήρχε καν δεύτερος».
«Εάν ο Πελέ είχε κάνει τη δική μου ζωή, δεν θα μπορούσε όχι να περπατήσει, αλλά ούτε καν να παίξει ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι πως έχει προσπαθήσει με διπλωματία να κερδίσει την αγάπη του κόσμου, ενώ εγώ επικοινωνούσα με τις καρδιές των φιλάθλων μέσα από το παιχνίδι μου».
«Ο Πελέ θα έπρεπε να ασχολείται περισσότερο με τους ποδοσφαιριστές και λιγότερο με τον Μπλάτερ και τον Χαβελάνζε (σ.σ.: τέως πρόεδρος της ΦΙΦΑ). Τον νοιάζει η προβολή και τα χρήματα. Επομένως δεν είναι τίμιος και δεν έχει την απαιτούμενη υπόληψη για να πιάνει το όνομα μου στο στόμα του».
«Λέει πως είναι ο καλύτερος, αλλά ποτέ δεν αγωνίστηκε στην Ευρώπη. Μόνο στη Σάντος και τον Κόσμο της Νέας Υόρκης. Όσο για τα Μουντιάλ, η Βραζιλία είχε τότε παικταράδες και θα τα κέρδιζε και χωρίς εκείνον. Αντίθετα εγώ 12 χρόνια μεσουράνησα στην Ευρώπη και έπαιξα σε τέσσερα Μουντιάλ, οδηγώντας την Αργεντινή σχεδόν μόνος μου».
Όταν είναι μεθυσμένος…
Όταν ο Ντιέγκο θέλει κάτι είναι διαταγή. Κάπως έτσι το κατάλαβε ιδιοκτήτης ντίσκο στο Μπουένος Αϊρες το 2013 όταν ο DJ είχε αρνηθεί να κάνει τα κέφια του στις 07.00 το πρωί.
Ο Μαραντόνα σε κατάσταση μέθης τον απείλησε λέγοντάς του: «Αν δεν αλλάξεις μουσική θα σου κλείσω το μαγαζί μέσω του Μορένο (γ.γ. υπουργείου Εμπορίου) που είναι φίλος μου και συ θα γλ… Καταλαβαίνεις;».
Τα… προσωπικά του!
Πολλά τα λάθη του όπως έχει παραδεχθεί, αλλά η αγάπη του για τις κόρες του μεγάλη. Πάντα άκουγε την μητέρα του και τρελαινόταν όταν έβλεπε τον κόσμο να τον ακολουθεί.
«Η μητέρα μου πιστεύει ότι είμαι ο καλύτερος. Και μεγάλωσα πιστεύοντας ό,τι μου έλεγε η μητέρα μου»
«Είμαι ο Ντιέγκο Μαραντόνα, που βάζει γκολ και κάνει και λάθη. Μπορώ να τα αντέξω όλα, έχω ώμους αρκετά μεγάλους για να παλέψω με όλους. Είμαι δυνατός. Τα νόμιμα παιδιά μου είναι η Ντάλμα κι η Χιανίνα. Τα υπόλοιπα είναι προϊόν των χρημάτων και των λαθών που έχω κάνει».
«Πήγα να αγοράσω παπούτσια κάποτε και 500 μηχανάκια άρχισαν να με ακολουθούν. Με περίμεναν κι ήταν όλα προγραμματισμένα. Κάποιος τους ειδοποίησε. Ήμουν με τη γυναίκα και την κόρη μου. Δεν θα το ξεχάσω, τους είπα “μπορείτε να με σκοτώσετε, αλλά μην αγγίξετε την Ντάλμα, αλλιώς θα σταματήσω να παίζω στη Νάπολι”».
Το… χέρι του Θεού!
Ποιος θα ξεχάσει το… χέρι του Θεού; Μια στιγμή που θα μείνει αποτυπωμένη στη μνήμη όλων, κυρίως όμως του Μαραντόνα. Μήπως μετάνιωσε; Θα το έκανε ξανά;
«Όλοι στην Αργεντινή μπορούν να θυμηθούν το ‘χέρι του Θεού’ στο ματς με την Αγγλία το 1986. Τώρα, στη χώρα μου, το “χέρι του Θεού” έφερε έναν αργεντινό πάπα».
«Αν μπορούσα να απολογηθώ και να γυρίσω πίσω στον χρόνο για να αλλάξω την ιστορία, θα το έκανα. Αλλά το γκολ παραμένει γκολ, η Αργεντινή έγινε πρωταθλήτρια κόσμου κι εγώ ήμουν ο καλύτερος παίκτης του πλανήτη».
Πηγή: gazzetta.gr
