Λίγο πριν την τιτανομαχία της Ρεάλ Μαδρίτης με την Λίβερπουλ, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, καλό είναι θα θυμηθούμε τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν και στις δύο ομάδες. Στιβ ΜακΜάναμαν Γέννημα-θρέμμα της Λίβερπουλ, καθώς ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στις ακαδημίες του συλλόγου. Το 1990, ο Άγγλος χαφ προήχθη στην πρώτη ομάδα και μόλις στα 19 του ήταν βασικός στη μεσαία γραμμή. Εξελίχθηκε σε απόλυτο πρωταγωνιστή, όχι μόνο εντός γηπέδων, αλλά πολλές φορές και έξω από αυτά, με την ζωή του να γίνεται πρωτοσέλιδο. Το 1999, ο ΜακΜάναμαν έφυγε από την Λίβερπουλ, ωστόσο νωρίτερα είχε εξελιχθεί σε σίριαλ η παραμονή του ή όχι στην ομάδα. Ο ίδιος δεν ανανέωνε το συμβόλαιό του με το σύλλογο και έγινε ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές, που έκανε χρήση του νόμου Μπόσμαν, υπογράφοντας σε άλλη ομάδα έξι μήνες πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του. «Εκλεκτή» ήταν η Ρεάλ, με τον ίδιο να γίνεται τότε ο δεύτερος Άγγλος που φόρεσε τη φανέλα των Μαδριλένων. Στο Μπερναμπέου, ο Στιβ ΜακΜάναμαν έμεινε για τέσσερα χρόνια και πανηγύρισε δύο Τσάμπιονς Λιγκ. Στο πρώτο, το 2000, ήταν ο σκόρερ του τρίτου τέρματος κόντρα στην Βαλένθια, ενώ με την δεύτερη κατάκτηση, το 2002, έγινε ο πρώτος Άγγλος που σήκωνε την κούπα δύο φορές. Νικολά Ανελκά Ο μεγαλύτερος «γυρολόγος» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου πρόλαβε να περάσει και από τις δύο ομάδες στο ξεκίνημα της καριέρας του. Μετά το «μπαμ» που έκανε με τη φανέλα της Άρσεναλ ως teenager, η Ρεάλ Μαδρίτης τον έκανε δικό της το 1999, έναντι 22 εκατομμυρίων λιρών. Ο 20χρονος – τότε – Γάλλος φορ έκανε πέντε μήνες να πετύχει το πρώτο του γκολ με τη «βασίλισσα», ενώ αργότερα τιμωρήθηκε από τη διοίκηση του συλλόγου, εξαιτίας της άρνησής του να προπονηθεί, για μια διαφωνία που είχε με τον Ντελ Μπόσκε. Τελικά, επέστρεψε στην ομάδα και ήταν βασικός στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Βαλένθια. Παρόλα αυτά, το καλοκαίρι του 2000 παραχωρήθηκε στην Παρί Σεν Ζερμέν, η οποία τον Δεκέμβριο του 2001 τον έδωσε δανεικό στην Λίβερπουλ. Στο Άνφιλντ έμεινε για έξι μήνες, όμως στο φινάλε της σεζόν ο Ζεράρ Ουγιέ εμφανίστηκε αρνητικός στο ενδεχόμενο παραμονής του Ανελκά στην ομάδα. Μάικλ Όουεν Το ξεκίνημα της καριέρας του ήταν πραγματικά ονειρεμένο, αφού πριν καν κλείσει τα 20 του χρόνια ήταν ο ηγέτης της Λίβερπουλ και βασικός στην εθνική ομάδα της Αγγλίας. Στη συνέχεια, το παιδί-θαύμα του αγγλικού ποδοσφαίρου ήταν ο πρωταγωνιστής στο τρεμπλ της Λίβερπουλ, τη σεζόν 2000-01, με τον ίδιο να φτάνει σε δεκάδες ατομικές διακρίσεις, μεταξύ αυτών και η Χρυσή Μπάλα το 2001. Στο ξεκίνημα της σεζόν 2004-05, ο Όουεν δεν αγωνίστηκε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με την Λίβερπουλ, κάτι που «έδειξε» πως θα ερχόταν σύντομα η μεταγραφή. Πράγματι, στις 13 Αυγούστου 2004, ο Άγγλος φορ υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Ρεάλ Μαδρίτης και μαζί με τους Ρονάλντο, Φίγκο, Ζιντάν και Μπέκαμ, έγινε ένας από τους galacticos του Φλορεντίνο Πέρεθ. Ωστόσο, στο Μπερναμπέου τα πράγματα δεν πήγαν, όπως ο ίδιος υπολόγιζε. Η πληθώρα αστέρων στην επίθεση έφερνε συνήθως τον Όουεν στον πάγκο, με τον ίδιο να βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής, εξαιτίας των μέτριων εμφανίσεών του, όποτε αγωνιζόταν. Στη «βασίλισσα» έμεινε μόλις ένα χρόνο, με τον ίδιο να επιστρέφει στην πατρίδα του το καλοκαίρι του 2005, για λογαριασμό της Νιουκάστλ. Αντόνιο Νούνιεζ Αποτέλεσε μέρος της συμφωνίας για τη μεταγραφή του Μάικλ Όουεν από την Λίβερπουλ στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ισπανός μέσος είχε προβιβαστεί στην πρώτη ομάδα της «βασίλισσας» τη σεζόν 2003-04, πραγματοποιώντας κάποιες εμφανίσεις, προερχόμενος από τον πάγκο. Το 2004 ήταν «έμψυχο αντάλλαγμα» στο deal της Ρεάλ με την Λίβερπουλ, με τον ίδιο να είναι άτυχος από την πρώτη του στιγμή στο Άνφιλντ, καθώς τραυματίστηκε στην πρώτη του προπόνηση και έμεινε για τρεις μήνες εκτός δράσης. Στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης το 2005 με τους «κόκκινους» και στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του, υπογράφοντας στην Θέλτα. Φερνάντο Μοριέντες Ένας από τους σπουδαιότερους Ισπανούς επιθετικούς, με εξαιρετική αίσθηση του γκολ. Φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης το 1997 και μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια κατέκτησε τρεις φορές το Τσάμπιονς Λιγκ (1998, 2000, 2002). Ωστόσο, η έλευση των galacticos περιόρισε αισθητά το χρόνο συμμετοχής του Μοριέντες στην ενδεκάδα και μετά το δανεισμό του στην Μονακό τη σεζόν 2003-04, ακολούθησε η παραχώρησή του στην Λίβερπουλ, με κανονική μεταγραφή, τον Ιανουάριο του 2005. Ο Ισπανός δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ (είχε αγωνιστεί μέσα στη σεζόν με την Ρεάλ) κι έτσι δε στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη. Στον Άνφιλντ δεν έμεινε για πολύ, καθώς το Μάιο του 2006 συμφώνησε με την Βαλένθια, επιστρέφοντας στην πατρίδα του. Τσάμπι Αλόνσο Στην καριέρα του κατέκτησε δύο φορές το Τσάμπιονς Λιγκ. Τη μία με την Λίβερπουλ και την άλλη με την Ρεάλ Μαδρίτης. Το καλοκαίρι του 2004, ο Ισπανός μέσος αποτέλεσε μία από τις πρώτες μεταγραφές του συμπατριώτη του, Ράφα Μπενίτεθ, στην Λίβερπουλ και μαζί έφτασαν μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, στην πρώτη τους σεζόν στο Άνφιλντ. Στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, ο Τσάμπι Αλόνσο ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές, σημειώνοντας το τρίτο γκολ της ομάδας του. Ακρογωνιαίος λίθος στη μεσαία γραμμή της Λίβερπουλ για μια πενταετία, ο Ισπανός χαφ επέστρεψε στην πατρίδα του το 2009, μετά την πρόταση των 30 εκατομμυρίων λιρών της Ρεάλ Μαδρίτης στους «κόκκινους». Ο Τσάμπι Αλόνσο μετακόμισε στο Μπερναμπέου, όπου έγινε εξίσου πολύτιμος στη μεσαία γραμμή της «βασίλισσας». Τη σεζόν 2013-14 πανηγύρισε το “Decima” με την Ρεάλ, αν και ο ίδιος ήταν τιμωρημένος και δεν αγωνίστηκε στον τελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Γέρζι Ντούντεκ Ένας ακόμη πρωταγωνιστής του «έπους» της Κωνσταντινούπολης, πιθανότατα ο μεγαλύτερος, με τις σπουδαίες αποκρούσεις του σε παράταση και – κυρίως – στα πέναλτι. Ο Πολωνός ήταν βασικός κάτω από τα δοκάρια της Λίβερπουλ από το 2001 έως το 2005, όμως στη συνέχεια η έλευση του Ρέινα στο Άνφιλντ, τον έφερε στο περιθώριο. Το 2007 αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης, ξανά για Νο2 όμως, αφού βασικός και αναντικατάστατος ήταν ο Ίκερ Κασίγιας. Ο Ντούντεκ έμεινε για τέσσερα χρόνια στο Μπερναμπέου, όπου αρκέστηκε σε κάποιες ελάχιστες συμμετοχές στο κύπελλο, ενώ στο πρωτάθλημα Ισπανίας υπερασπίστηκε την εστία της «βασίλισσας» μόνο σε δύο παιχνίδια. Η Ρεάλ Μαδρίτης αποτέλεσε και τον τελευταίο σταθμό στην καριέρα του. Νούρι Σαχίν Ένας ποδοσφαιριστής που έχει ταυτιστεί με την Ντόρτμουντ και αποδίδει σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες μόνο στην Βεστφαλία, αφού ούτε στο Μπερναμπέου, ούτε στο Άνφιλντ τα κατάφερε. Μετά τις πολύ καλές εμφανίσεις του με την Μπορούσια, η Ρεάλ Μαδρίτης τον έκανε δικό της το 2011, όμως ο Τούρκος μέσος είχε ελάχιστες συμμετοχές μέσα στη σεζόν. Έτσι, το επόμενο καλοκαίρι, η «βασίλισσα» αποφάσισε να τον παραχωρήσει στην Λίβερπουλ, με τη μορφή δανεισμού για ένα χρόνο. Ούτε στους «κόκκινους» μπόρεσε ο Σαχίν να καθιερωθεί, με τον ίδιο να επιστρέφει το 2013 στην Ντόρτμουντ (αρχικά ως δανεικός) και να δηλώνει πως δεν υπήρξε ποτέ ευτυχισμένος, ούτε στην Ρεάλ, ούτε στην Λίβερπουλ. Άλβαρο Αρμπελόα Από μικρός βρέθηκε στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, όμως όταν ανέβηκε στην πρώτη ομάδα, το 2004, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τον ίδιο να πάρει πολλές ευκαιρίες, εξαιτίας της πληθώρας λύσεων της «βασίλισσας» στην αμυντική γραμμή. Το 2006, οι Μαδριλένοι αποφάσισαν να τον παραχωρήσουν στην Λα Κορούνια, χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα, παρά μόνο με ένα ποσοστό μεταπώλησης. Έξι μήνες μετά, ο Αρμπελόα υπέγραφε στην Λίβερπουλ, που προπονητής ήταν ο Ράφα Μπενίτεθ. Στους «κόκκινους» ο Ισπανός δεξιός μπακ δεν άργησε να πάρει φανέλα βασικού και με τις εμφανίσεις του να κινήσει το ενδιαφέρον αρκετών συλλόγων, μεταξύ αυτών και της Ρεάλ Μαδρίτης. Έτσι, το καλοκαίρι του 2009, η «βασίλισσα» έδινε 5 εκατομμύρια λίρες για να τον πάρει πίσω στο Μπερναμπέου. Η μετακίνηση του Σέρχιο Ράμος στα στόπερ τον έφερε βασικό στο δεξί άκρο της άμυνας, με τον Αρμπελόα να μένει στην Μαδρίτη συνολικά επτά χρόνια, αν και προς το τέλος είχε χάσει τη θέση του στην ενδεκάδα. Πάντως, πανηγύρισε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2014 και το 2016. Πηγή: gazzetta.gr