Ο 16χρονος ποδοσφαιριστής που έκανε μεταγραφή (σχεδόν) 30 εκατ. ευρώ

Οτι το ποδόσφαιρο έχει μπει σε μια εποχή που θα οδηγήσει στην καταστροφή του, γιατί κάποια στιγμή η φούσκα που όλο και μεγαλώνει θα σκάσει, είναι δεδομένο. Εχουμε φτάσει, άλλωστε, στο σημείο που γίνονται μεταγραφές 150-160 εκατ. ευρώ και δεν σοκάρεται πλέον κανείς, δεν σκέφτεται κανείς «τι κάνουν αυτοί ρε φίλε;». Σύντομα, σε 1-2 χρόνια, θα φτάσουμε και στο σημείο που θα κάνει κάποια ομάδα μεταγραφή 100 εκατ. ευρώ και θα λέμε «πώς θέλουν να πάρουν Champions League αυτοί, με παίκτες 100 εκατ. ευρώ οι ψιλικατζήδες;». Σε αυτή την εποχή, επομένως, μάλλον δεν πρέπει να εκπλήσσει και το γεγονός ότι ένας 16χρονος ποδοσφαιριστής κάνει μεταγραφή (σχεδόν) 30 εκατ. ευρώ… Πόσο ακριβώς είναι το ποσό με το οποίο ο Πιέτρο Πελέγκρι παραχωρήθηκε από την Τζένοα στη Μονακό, δεν το ξέρει κανείς με σιγουριά. Οι Γάλλοι λένε ότι δεν είναι 30 τα εκατομμύρια, οι Γενοβέζοι λένε ότι το ποσό είναι όντως πολύ μεγάλο, τα ρεπορτάζ κάνουν λόγο για 20+10 σε μπόνους. Το θέμα των Ιταλών, βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό, το πόσο μεγάλο ήταν το ποσό δηλαδή, αλλά το αν είναι ή όχι ήττα για το ιταλικό ποδόσφαιρο το να χάνει ένα 16χρονο ταλέντο. Η απάντηση σε αυτό, η οριστική απάντηση, θα δοθεί σε κάμποσα χρόνια από τώρα, όταν θα μπορεί να κριθεί η καριέρα του Πελέγκρι. Κατά τον Μίνο Ραϊόλα, βέβαια, δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε τόσο αλλά 2-3 χρόνια. «Αν σε τρία χρόνια η Μονακό τον πουλήσει με πολλά περισσότερα, η επένδυση της θα έχει αποδειχθεί σωστή. Αν όχι, θα έχουν δίκιο οι ομάδες που τον ήθελαν και δεν έδωσαν αυτά τα λεφτά», ήταν η ατάκα του. Η ομάδα που τον ήθελε και δεν έδωσε τα λεφτά ήταν η Γιουβέντους, η οποία προτίμησε να κάνει πίσω στο τέλος. «Δυστυχώς είναι μια απώλεια για όλο το ιταλικό ποδόσφαιρο, το οποίο δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τέτοιες επενδύσεις σε νεαρούς ταλαντούχους όπως ο Πελέγκρι. Μόνο η Γιούβε θα μπορούσε να το κάνει αλλά τελικά δεν ήθελαν να επανέλθουν με νέα πρόταση έπειτα από αυτή της Μονακό και άνοιξαν τον δρόμο για να πάει στη Γαλλία», είπε ο αθλητικός διευθυντής της Τζένοα, Τζόρτζιο Περινέτι. Εκανε καλά η Γιουβέντους που δεν έδωσε τα λεφτά της Μονακό για να κάνει δικό της τον πιτσιρικά; Μπορεί ο καθένας να βρει επιχειρήματα για να απαντήσει “όχι”, όπως μπορεί και ο Μπέπε Μαρότα να βρει τα δικά του για να απαντήσει “ναι”. Και το βασικότερο από αυτά είναι ο έλεγχος που θέλουν να διατηρήσουν οι Ιταλοί στις μεταγραφές, σε ό,τι αφορά τα μεταξύ τους deals. Με την οικονομική κατάσταση γενικά στη χώρα να μην είναι καλή, πολύ δε περισσότερο στο ποδόσφαιρο τους, η προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια είναι στο να υπάρξει κάποιου είδους πλαφόν για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές ώστε να μην δημιουργηθεί… δεδικασμένο. Κι όταν στην υπόθεση εμπλέκεται ο Μαρότα, ένας παράγοντας που θα προσπαθήσει να βγάλει ή να σώσει ακόμη και… ένα ευρώ, μάλλον δεν σου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Τορινέζοι δεν έκαναν ρελάνς μετά την πρόταση της Μονακό. Αυτό που θα αποτελέσει έκπληξη και θα είναι και δυσάρεστη, είναι αν τελικά η Γιούβε σε λίγα χρόνια ζει μια νέα περίπτωση Βεράτι, τον οποίο δεν πίστεψε τόσο ώστε να δώσει 12 εκατ. ευρώ για αυτόν το καλοκαίρι του ’12 και τώρα θέλει αλλά δεν μπορεί να τον αποκτήσει. Θα την πατήσουν δεύτερη φορά έτσι στο Τορίνο; Αυτό, φυσικά, δεν ενδιαφέρει και πολύ την Μονακό, η οποία από την πλευρά της μάλλον καλά έκανε και έδωσε αυτά τα λεφτά. Υπερβολικά για ένα 16χρονο παιδί με μόλις 8 ματς στη Serie A (και 3 γκολ όμως…) αλλά στο Πριγκηπάτο έτσι δουλεύουν πλέον. Αγοράζουν πιτσιρικάδες, τους προωθούν, τους βελτιώνουν και στη συνέχεια τους πουλάνε ακριβότερα. Το έκαναν με άλλους, θα επιχειρήσουν να το κάνουν και με τον Πελέγκρι, ο οποίος είναι ο πιο ακριβός 16χρονος όλων των εποχών! Ο στόχος του, όμως, μάλλον δεν ήταν αυτός όταν αποφάσιζε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο αλλά να γίνει ο καλύτερος επιθετικός όλων. Και μάλλον βιάζεται να το καταφέρει, όπως δείχνει η απόφαση του να αφήσει την Ιταλία και να πει “ναι” στην πρόταση των Μονεγάσκων. Σύμφωνα με όλα τα ρεπορτάζ, η πορεία που είχε σχεδιάσει για τον ίδιο η Γιουβέντους ήταν η εξής: Είτε ένταξη στην Primavera και στη συνέχεια δανεισμός για 1-2 χρόνια σε ομάδα της Serie A ώστε να πάρει εμπειρίες, είτε παραμονή του για 1,5 χρόνο ως δανεικός στην Τζένοα, όπως ακριβώς έχει κάνει δηλαδή με τον Ματία Καλντάρα στην Αταλάντα. Το συγκεκριμένο πλάνο, προφανώς, δεν κρίθηκε ικανοποιητικό από τον Πελέγκρι και το περιβάλλον του, με αποτέλεσμα να προτιμήσουν την… μετανάστευση στο Μόντε Κάρλο. Από την μία, σκέφτεσαι ότι σε αυτή την εποχή που ζούμε, δεν άλλαξε μόνο ο τρόπος σκέψης των ομάδων, οι οποίες δεν δεν διστάζουν να ξοδέψουν αλόγιστα όσα να ‘ναι για όποιον να ‘ναι, αλλά άλλαξε και ο τρόπος σκέψης των ποδοσφαιριστών. Βιάζονται και βιάζονται πολύ. Το είδαμε με τον Ντοναρούμα που κάνει λες και θα χάσει την μισή καριέρα του αν μείνει 1-2 χρόνια στη Μίλαν ακόμη κι αν αυτή δεν διεκδικεί τίτλους, το βλέπουμε τώρα και με τον Πελέγκρι, ο οποίος πλέον δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα μεγάλο ταλέντο αλλά ως ένας ποδοσφαιριστής 30 εκατ. ευρώ στα 16 του χρόνια. Ως κανονικός ποδοσφαιριστής δηλαδή. Από την άλλη, γιατί ο Πελέγκρι να μην φοβηθεί ότι στη Γιούβε δεν θα εξελιχθεί ή τουλάχιστον θα εξελιχθεί πιο αργά από ό,τι μπορεί; Εχοντας τα περισσότερα λεφτά και την πιο οργανωμένη και αποτελεσματική διοίκηση, οι Μπιανκονέρι επιχειρούν -και έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό- να ελέγχουν το mercato στην Ιταλία. Εχουν καταφέρει, βασικά, να έχουν τον πρώτο λόγο για όποιο ταλέντο βγαίνει και έχουμε δει αυτά τα χρόνια να προχωρούν στην απόκτηση αρκετών νεαρών που θεωρήθηκαν ή θεωρούνται πολλά υποσχόμενοι. Προωθήθηκε κανείς εξ αυτών στην πρώτη ομάδα; Η Γιουβέντους, για κάποιο λόγο, θέλει να αποκτά όλους τους μικρούς Ιταλούς αλλά δυσκολεύεται να τους εμπιστευτεί, προτιμώντας τους δανεισμούς εντός ή εκτός Ιταλίας. Σε κάποιους από αυτούς, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Ρουγκάνι ή του Καλντάρα τώρα, αυτή η τακτική αποδίδει, αφού σε αμφότερους έκαναν καλό οι Εμπολι και Αταλάντα αντίστοιχα. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις ταλέντων που δεν είχαν την εξέλιξη που περίμενε κανείς, έχοντας “χαθεί” μέσα στους δανεισμούς. Δεν είναι παράλογο, επομένως, αν σκέφτηκε έτσι ο Πελέγκρι. Οπως δεν είναι παράλογο, για όποιον παρακολουθεί τη Γιουβέντους, το γεγονός ότι ο Μαρότα δεν έδωσε σχεδόν 30 εκατ. ευρώ για έναν 16χρονο. Και σίγουρα δεν είναι παράλογο το να πιστεύει η Μονακό ότι θα καταφέρει να βγάλει πολλά λεφτά από αυτόν, αφού το έχει κάνει και με άλλους. Και οι τρεις πλευρές, επομένως, μοιάζουν να μην έκαναν λάθος στις επιλογές τους, αλλά δεν γίνεται να δικαιωθούν όλοι στο τέλος… Πηγή: gazzetta.gr