Η Εθνική με την απογοητευτική της παρουσία στα προκριματικά του Euro 2016 ξεπέρασε και τις πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις. Η ομάδα που βρέθηκε στο κατώφλι των προημιτελικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου το καλοκαίρι του 2014, χρειάστηκε να περιμένει 15,5 μήνες για να πάρει μια δίχως αντίκρισμα νίκη, αυτή χθες επί της Ουγγαρίας, που όμως δεν ήταν αρκετή για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από ό,τι συνέβη τους τελευταίους 13 μήνες. Η ελληνική ομάδα όχι απλώς δεν θα είναι παρούσα σε τελική φάση Euro μετά από τρεις διαδοχικές παρουσίες (2004, 2008, 2012) παρότι είχε τις καλύτερες προϋποθέσεις στην ιστορία της (βάσει κλήρωσης και αριθμού «εισιτηρίων» πρόκρισης) γι’ αυτό, αλλά τερμάτισε τελευταία στον όμιλό της, με τη δεύτερη χειρότερη επίθεση κι άμυνα στο γκρουπ, πίσω μόνο από τα Νησιά Φερόε από τα οποία ηττήθηκε… δις! Ό,τι έγινε… έγινε, όμως! Η επόμενη μέρα ξεκίνησε και προκειμένου να μην γίνουν κανόνας τέτοιες καταστάσεις και επιστρέψει η Εθνική στην ανυποληψία και τα πέτρινα χρόνια, απαιτούνται εδώ και τώρα αποφάσεις και δράσεις. Μόνο έτσι ό,τι συνέβη θα αποτελέσει μια κακή παρένθεση που θα κλείσει οριστικά. Και μόνο έτσι θα υπάρχουν ελπίδες πρόκρισης στα τελικά του Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία. Κατ’ αρχάς απαιτείται άμεσα πρόσληψη προπονητή. Όχι λίγο πριν αρχίσει η νέα προκριματική φάση, το Σεπτέμβριο του 2016, αλλά… χθες. Ο Γιώργος Γκιρτζίκης προανήγγειλε την πρόσληψη προπονητή πριν τις 13 Νοεμβρίου και το εκτός έδρας φιλικό με το Λουξεμβούργο. Ήδη η ΕΠΟ έχει καθυστερήσει, αφού το θέμα έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και καιρό, μιας και το τρένο της πρόκρισης για τη Γαλλία είχε χαθεί προ πολλού και η επόμενη μέρα έπρεπε να είχε ήδη αρχίσει να σχεδιάζεται από τον καθ’ ύλην αρμόδιο. Ασφαλώς δεν αρκεί η πρόσληψη προπονητή. Όποιος επιλεγεί, θα πρέπει να στηριχτεί εμπράκτως κι όχι με λόγια από όλους. Πρωτίστως από την ομοσπονδία και δευτερευόντως από όλους τους υπόλοιπους (συλλόγους, ΜΜΕ, φιλάθλους). Θα χρειαστεί να αφεθεί να λειτουργήσει όπως ο ίδιος κρίνει, χωρίς παρεμβάσεις, μακριά από συλλογικά ή άλλα συμφέροντα, και με το χρόνο που χρειάζεται για να παρουσιάσει κάτι που θα θυμίζει και πάλι την Εθνική της τελευταίας δωδεκαετίας. Το τελευταίο συνεπάγεται και το τέλος των «δοκιμών». Περισσότεροι από 50 παίκτες ήρθαν τους τελευταίους μήνες στην Εθνική και οι περισσότεροι είδαν και απήλθαν από την Εθνική, που έχασε την έννοια του κλειστού κλαμπ κι έγινε κέντρο διερχομένων. Απαιτείται, λοιπόν, ένα καλύτερο ξεκαθάρισμα και εν συνεχεία το «χτίσιμο» πάνω σε γερές βάσεις και σε έναν σταθερό κορμό 20-25 παικτών. Παικτών που θα αντιλαμβάνονται τη σημασία του εθνόσημου και δεν θα αντιλαμβάνονται σαν αγγαρεία ή ευκαιρία αυτό-διαφήμισης την παρουσία τους με τη γαλανόλευκη. Ταλέντο υπάρχει και πολύ, από σχέδιο και νοοτροπία δείχνει να πάσχει εσχάτως η Εθνική. Ο χρόνος δεν είναι λίγος, αλλά ούτε και πολύς. Τα «παράθυρα» που υπάρχουν από τη FIFA για φιλικά είναι λίγα: ένα το Νοέμβριο, εν συνεχεία την άνοιξη και τέλος λίγο πριν το προσεχές Euro στη Γαλλία. Το Σεπτέμβριο του 2016 αρχίζει η δράση των προκριματικών. Ο όμιλος με Βέλγιο, Βοσνία, Εσθονία και Κύπρο δεν απαγορεύει τα όνειρα (προκρίνεται ο πρώτος απευθείας στο Μουντιάλ, ενώ οι οκτώ καλύτεροι δεύτεροι θα δώσουν μπαράζ και ο χειρότερος δεύτερος των εννέα γκρουπ θα μείνει εκτός), αλλά ούτε και μπορεί να αντιμετωπίζεται αλαζονικά μετά το τελευταίο κάζο. Πηγή: sport-fm.gr