Ο Τζουντ Μπέλιγχαμ, διεθνής μέσος της Ρεάλ Μαδρίτης και ένας από τους πιο προβεβλημένους νεαρούς ποδοσφαιριστές της εποχής μας, κάλεσε δημόσια τους συναθλητές του να μιλήσουν ανοιχτά για την ψυχική τους υγεία και να μειώσουν την ενασχόλησή τους με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ιδίως όταν αυτή γίνεται εις βάρος της ψυχολογικής τους κατάστασης.
Ο 22χρονος σταρ δεν συμπεριλήφθηκε στην πρόσφατη αποστολή της εθνικής Αγγλίας, γεγονός που πυροδότησε κύμα δημοσιεύσεων στα social media και στα ΜΜΕ γύρω από το όνομά του.
Μιλώντας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, ως Πρεσβευτής του οργανισμού Laureus, ο Μπέλιγχαμ περιέγραψε πώς άλλαξε η σχέση του με τον ψηφιακό κόσμο και την έκθεση στην κοινή γνώμη:
«Ως νεαρός παίκτης στην Μπέρμιγχαμ, συνήθιζα να γράφω το όνομά μου στο Twitter και να διαβάζω τα πάντα. Αλλά ακόμα κι αν τα σχόλια ήταν θετικά, αποφάσισα γρήγορα: Γιατί να αφήσω τη γνώμη ανθρώπων που δεν με γνωρίζουν να επικυρώσει τον τρόπο που σκέφτομαι για τον εαυτό μου;»
«Πίστευα ότι ήμουν καλός παίκτης πριν το διαβάσω στο Twitter, οπότε ποιό ήταν το νόημα να διαβάζω ότι το λένε άλλοι άνθρωποι; Φυσικά, αν συναντούσα αρνητικά σχόλια, θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Έτσι, για άλλη μια φορά, αναρωτήθηκα: Γιατί το βάζω αυτό στην ψυχική μου υγεία;
Υπάρχει αρκετή αρνητικότητα και πίεση στον επαγγελματικό αθλητισμό που δεν χρειάζεται να την αναζητήσεις. Τώρα, όταν διαβάζω αρνητικά σχόλια, δεν με επηρεάζουν, αλλά θα προτιμούσα να μην τα βλέπω».
Ο νεαρός ποδοσφαιριστής αναγνώρισε τη χρησιμότητα των social media ως εργαλείο επικοινωνίας, ωστόσο επισήμανε και την επικίνδυνη πλευρά τους, όπου το μίσος και οι προσβολές συχνά περνούν απαρατήρητα ή θεωρούνται «αναμενόμενα»:
«Με την ανάπτυξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχουν περισσότεροι τρόποι να επιτεθείς σε κάποιον, να τον κάνεις να νιώσει άσχημα, και νομίζω ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένα στίγμα γύρω από τη συζήτηση για την ψυχική υγεία» τόνισε και συμπλήρωσε:
«Ξέρω ότι υπήρξαν στιγμές που ένιωθα ευάλωτος, αμφισβήτησα τον εαυτό μου και χρειαζόμουν κάποιον να μιλήσω – και, αντίθετα, προσπάθησα να διατηρήσω αυτή την εικόνα του μάτσο αθλητή, “Δεν χρειάζομαι κανέναν”. Η αλήθεια είναι ότι το κάνω, όλοι το κάνουν. Και θα νιώσετε πολύ καλύτερα μιλώντας για τα συναισθήματά σας.
Ως αθλητές, φαίνεται σαν να έχουμε τον κόσμο στα πόδια μας – μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να κερδίζουμε τόσα πολλά χρήματα και να μην επηρεαζόμαστε ποτέ από αυτό. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι, αν μπορούμε να δείξουμε ευάλωτοι, τότε ανοίγει μια μεγαλύτερη συζήτηση για τους ανθρώπους που αγωνίζονται στο σκοτάδι».
Με το παράδειγμά του, ο Μπέλιγχαμ προσπαθεί να ενθαρρύνει μια πιο ειλικρινή και ανοιχτή προσέγγιση στην ψυχική υγεία των αθλητών, δίνοντας έμφαση στην εσωτερική δύναμη που απαιτείται για να αναγνωρίσεις την ευαλωτότητα — και να μιλήσεις γι’ αυτήν.
