Ο Εμανουέλ Μακρόν έκανε πράξη τη γαλλική υπόσχεση και ανακοίνωσε ότι η χώρα του, η Γαλλία, αναγνωρίζει παλαιστινιακό κράτος.
Ο Γάλλος πρόεδρος μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ προχώρησε στη συγκεκριμένη ανακοίνωση μπροστά στον ηγέτη του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου.
«Ήρθε ο καιρός της ειρήνης» δήλωσε ο Μακρόν κατά την έναρξη της συνόδου για τη λύση των δύο κρατών, στην οποία συμπροεδρεύουν η Γαλλία και η Σαουδική Αραβία, μία ημέρα πριν από την έναρξη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Η Γαλλία αναγνωρίζει «το Κράτος της Παλαιστίνης» (…) «για την ειρήνη» μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, είπε ο Γάλλος πρόεδρος.
«Ήρθε η ώρα για την απελευθέρωση των 48 ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς. Ήρθε η ώρα να σταματήσουν ο πόλεμος, οι βομβαρδισμοί στη Γάζα, οι σφαγές και η φυγή του πληθυσμού. Ήρθε η ώρα γιατί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι παντού. Ήρθε η ώρα για ειρήνη, επειδή απέχουμε ελάχιστα από το να μην μπορούμε πλέον να την αδράξουμε», επέμεινε.
«Φέρουμε ιστορική ευθύνη. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να διατηρήσουμε την ίδια τη δυνατότητα μιας λύσης δύο κρατών, με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη να ζουν δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια», πρόσθεσε.
Ο Μακρόν έθεσε ωστόσο ως προϋπόθεση για τη λειτουργία πρεσβείας της Γαλλίας στην Παλαιστίνη την απελευθέρωση «όλων των ομήρων» και την «κατάπαυση του πυρός» στη Λωρίδα της Γάζας.
Η Παλαιστινιακή Αρχή χαιρέτισε αμέσως την «ιστορική και θαρραλέα» απόφαση της Γαλλίας, όπως την χαρακτήρισε.
Τουλάχιστον 146 από τις 193 χώρες μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης, σύμφωνα με μια καταμέτρηση του Γαλλικού Πρακτορείου. Το γεγονός αυτό δεν αλλάζει ωστόσο το γεγονός ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν μόνο καθεστώς παρατηρητή στον ΟΗΕ, καθώς οι ΗΠΑ μπλοκάρουν την πλήρη ένταξή τους.
Πολλές άλλες χώρες αναμένεται ότι θα προχωρήσουν στην αναγνώριση της Παλαιστίνης σήμερα, όπως η Ανδόρα, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, το Μονακό και ο Άγιος Μαρίνος.
Δείτε βίντεο με την ομιλία του Γάλλου προέδρου:
Μπορεί η αναγνώριση να φέρει ειρήνη;
Είναι σαφές ότι μόνο η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους δεν θα σταματήσει τον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.
Όπως επισημαίνουν και νομικοί εμπειρογνώμονες, τα ζητήματα είναι ξεχωριστά. Είτε η Παλαιστίνη είναι κράτος είτε όχι, το διεθνές δίκαιο ήδη υποχρεώνει τα υπόλοιπα κράτη να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποτρέψουν εν εξελίξει γενοκτονία.
Ό,τι μπορεί να φέρει η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους είναι να ενισχυθεί το αίτημα για κατάπαυση του πυρός μέσα στα υπάρχοντα διεθνή διπλωματικά, γραφειοκρατικά και νομικά πλαίσια.
Στην έκδοση φθινοπώρου 2025 του ακαδημαϊκού περιοδικού The Cairo Review of Global Affairs, ο Αιγύπτιος αναλυτής Omar Auf επισημαίνει ότι Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι είχαν επιχειρήσει να προσχωρήσουν στις Συνθήκες της Γενεύης το 1989, αλλά η Ελβετία είχε απορρίψει το αίτημα επικαλούμενη «αβεβαιότητα» για ύπαρξη παλαιστινιακού κράτους.
Τον Αύγουστο, η διαμεσολαβήτρια ειρήνης Nomi Bar-Yaacov από το Geneva Centre for Security Policy δήλωσε στη DW ότι η αναγνώριση «δεν αλλάζει κάτι άμεσα, αλλά δίνει στους Παλαιστίνιους πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ, διότι η διαπραγμάτευση μεταξύ κρατών δεν είναι το ίδιο με μια διαπραγμάτευση ανάμεσα σε κράτος και μια μη αναγνωρισμένη οντότητα».
Η διμερής αναγνώριση μπορεί να θεωρηθεί μορφή διπλωματικής αναβάθμισης. Χώρες που αναγνωρίζουν — όπως η Γαλλία ή το Βέλγιο — πρέπει να επανεξετάσουν τις σχέσεις τους με την Παλαιστίνη αλλά και να αξιολογήσουν τις νομικές τους υποχρεώσεις απέναντί της. Για αυτό και μπορεί να οδηγήσει σε αναθεώρηση σχέσεων με το Ισραήλ, υποστηρίζουν οι αναλυτές.
Ωστόσο, χρειάζεται να συνοδεύεται από πρακτικά βήματα, σύμφωνα με τον Hugh Lovatt, ανώτερο ερευνητή στο πρόγραμμα Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής του European Council on Foreign Relations (ECFR), όπως δήλωσε στη DW. «Η αναγνώριση δεν είναι πολιτική, είναι ένα άνοιγμα. Η πραγματική δουλειά ξεκινάει την επόμενη μέρα», σημείωσε ο Anas Iqtait, λέκτορας στην πολιτική οικονομία της Μέσης Ανατολής στο Australian National University, σε άρθρο του τον Αύγουστο στο Akfar, που εκδίδει το Middle East Council on Global Affairs με έδρα τη Ντόχα.
Είναι γεγονός πως η αναγνώριση είναι κυρίως συμβολική, παραδέχεται ο Lovatt. «Όμως ο συμβολισμός δεν είναι πάντα κακός. Λαμβάνοντας υπόψη ποιες χώρες κάνουν την αναγνώριση — ιδίως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο — πρόκειται για μια σημαντική επαναβεβαίωση των δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης των Παλαιστινίων, του δικαιώματος να ζουν ελεύθεροι από κατοχή, του δικαιώματος στην κρατική υπόσταση κλπ.».
Παρ’ όλα αυτά, τα συμβολικά βήματα πρέπει να συνοδεύονται από πρακτικά μέτρα, επισημαίνει. Σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες την Τετάρτη, η επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της EE, Kaja Kallas, ενθάρρυνε τα κράτη μέλη να αυξήσουν τους δασμούς σε ορισμένα ισραηλινά αγαθά και να επιβάλουν κυρώσεις σε εποίκους και δύο ανώτερους ισραηλινούς πολιτικούς. Πρόκειται για μέτρα που έχουν προτείνει προηγουμένως ειδικοί του ECFR. Πηγή στις Βρυξέλλες ανέφερε στη DW ότι η Ιταλία, η οποία έως τώρα αντιδρούσε στη διακοπή της χρηματοδότησης της ΕΕ για την επιστήμη στο Ισραήλ, ίσως σύντομα αναθεωρήσει τη στάση της.
