«Θυμάμαι μια γιαγιά. Αυτή ήταν νοσηλεύτρια στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τους Γερμανούς» λέει στο newsbeast.gr η κοινωνική λειτουργός στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» Ειρήνη Γεωργίου.
Και συνεχίζει γεμάτη συγκίνηση: «Αυτή η γιαγιά είχε χάσει μάλιστα δύο δάχτυλα από έκρηξη βόμβας αλλά συνέχιζε να βοηθά παρά τον πόνο της, τους συνανθρώπους της. Τους τραυματίες πολέμου. Τον οποιονδήποτε, όπως μου έλεγε σε μία από τις διηγήσεις της όταν την φρόντιζα».
Σύμφωνα μάλιστα με την κυρία Γεωργίου η γιαγιά της είχε πει ότι «κάποιος από αυτούς που είχε φροντίσει, για να της δείξει την ευγνωμοσύνη του, της προσέφερε ως δώρο ένα καρβέλι ψωμί (πανάκριβο και δυσεύρετο για την εποχή).
Και η γιαγιά στις περιγραφές της είχε πει “δεν κράτησα το ψωμί. Προτίμησα να το μοιράσω για να φάνε όλοι.” Όσοι δηλαδή βρέθηκαν στο πλευρό της εκείνη την περίοδο».
Αυτή είναι μόνο μία από τις εκατοντάδες ιστορίες που μαθαίνουν καθημερινά από τους ηλικιωμένους όσοι εργάζονται στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».
Η κοινωνική λειτουργός Ειρήνη Γεωργίου απασχολείται στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα που περιλαμβάνει όλη την περιοχή της Κυψέλης. Καθημερινά φροντίζει περίπου 5 με 6 άτομα. Όχι όμως τα ίδια κάθε μέρα.
«Εξυπηρετούμε άτομα από 60 ετών και άνω. Αλλά έχουμε στο πρόγραμμα και μία 33χρονη κοπέλα.
Παρέχουμε συμβουλευτική υποστήριξη ατόμου και οικογένειας. Προσπαθούμε να συνδέσουμε τα άτομα που επικοινωνούν μαζί μας με την κοινότητα. Αναλαμβάνουμε και τα προνοιακά. Δηλαδή λειτουργούμε ως διαμεσολαβητές ώστε οι ηλικιωμένοι να καταφέρουν να πάρουν συντάξεις, να πληρώσουν λογαριασμούς κ.ά» λέει η κυρία Γεωργίου.
Κάθε διαμέρισμα στο Δήμο Αθηναίων (συνολικά εφτά στον αριθμό) εξυπηρετεί περίπου 50 άτομα την εβδομάδα. Έχει ανά διαμέρισμα από έναν κοινωνικό λειτουργό καθώς και δύο οικογενειακούς βοηθούς και δύο νοσηλευτές, οι οποίοι συμπαρίστανται στους γέροντες (και όχι μόνο) που ζητούν τη βοήθειά τους.
«Για να σταθούμε δίπλα σε όσους χρειάζονται τη βοήθειά μας, πρέπει να γίνει πρώτα ένα τηλεφώνημα στα γραφεία του προγράμματος. Από κει και πέρα οι υπεύθυνοι καταγράφουν τις ανάγκες και ανάλογα με αυτές γίνεται και η επαφή μας μαζί τους» προσθέτει η κυρία Γεωργίου.
Όμως, το πρόγραμμα αυτό κινδύνευε να… καταρρεύσει, όπως λέει η κυρία Γεωργίου. «Λειτουργούμε γύρω στα 7 με 8 χρόνια και αν και το πρόγραμμα αυτό θεωρείται σημαντικό, δεν εντάσσεται στον προϋπολογισμό του κράτους.
Όλοι ήμασταν με το άγχος και τα ερωτηματικά αν τελικά θα μας ανανεώναν τις συμβάσεις. Τι θα γίνει δηλαδή αν η Ευρωπαϊκή Ένωση σταματήσει να επιχορηγεί τη Βοήθεια στο Σπίτι; Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί τελικά αν και μας έχουν πει ότι οι συμβάσεις μας συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι το τέλος του έτους».
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι σε ολόκληρη τη χώρα 5.000 εργαζόμενοι (ιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί και οικιακοί βοηθοί) φροντίζουν συνολικά 110.000 ανήμπορους ανθρώπους. Και παρά τις όποιες δυσκολίες, το πρόγραμμα έχει μεγάλη απήχηση και θεωρείται η δημοφιλέστερη κοινωνική υπηρεσία των δήμων.
