Βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη. Σ’ ένα παλιό κτίριο του 1933 στην οδό Φλέμινγκ στεγαζόταν το ιταλικό σχολείο «Ουμπέρτο Πρίμο». Στη σχολική χρονιά 1941-1942 οι εννέα Εβραίοι μαθητές (πέντε αγόρια και τέσσερα κορίτσια) με την καθοδήγηση του δασκάλου τους κάνουν πρόβες για την παράσταση που θ’ ανεβάσουν, μιλούν για λογοτεχνία και κάνουν όνειρα. Οι Ναζί όμως θα σβήσουν τα όνειρά τους καθώς οι νεαροί μαθητές θα μεταφερθούν  σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Το 2003, στο παλιό σχολείο όπου στεγάστηκε αργότερα το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο, ένα συμβάν έδωσε την ιδέα για τη συγγραφή  του έργου. Ο καθηγητής Antonio Crescenzi καθώς κατέβαινε  στο υπόγειο του κτιρίου για να αποτρέψει το ενδεχόμενο μιας πλημμύρας, βρήκε την έκθεση του μαθητή Αλμπέρτο Μοδιάνο.

Είχε ημερομηνία Δεκέμβριος 1941. Το θέμα της ήταν «Μία από τις ωραιότερες αναμνήσεις της ζωής μου». Ο νεαρός δυστυχώς  δεν πρόλαβε να χαρεί το πολυπόθητο ποδήλατό του, δώρο του πατέρα του.

Αλλά ούτε και η Έσθερ Σαπόρτα  της οποίας η έκθεση περιέγραφε το ταξίδι της στη Χιλή πρόλαβε να το επαναλάβει, γιατί η ζωή της τελείωσε στο Άουσβιτς. Ο Antonio Crescenzi συγκινημένος, κάνει μια έρευνα για τους εννέα μαθητές και την τύχη τους. Χαρτιά, απολυτήρια, σχολικοί έπαινοι και προγράμματα  του σχολείου γίνονται  το υλικό που ξαναδίνει ζωή  σ’ αυτούς τους μαθητές.

Με την σύμπραξη του Χαράλαμπου Μαγουλά γράφουν το κείμενο της παράστασης, κρατώντας απόσταση από το συναίσθημα. Το πρόσωπο του δασκάλου, το οποίο ο Crescenzi «ανάπλασε» μέσα από τις διηγήσεις της κόρης του, ερμηνεύει ο καθηγητής Βασίλης Κωτούλας. Στο σχολικό έτος 1942-1943 ο δάσκαλος, στην άδεια πλέον τάξη, απευθύνει ένα προσκλητήριο μνήμης στους αγαπημένους του μαθητές.

Ο Κλαούντιο, η Έστερ, η Λίντια, η Ματίλντα, ο Αλμπέρτο Σ., η Λετίτσια, ο Τζιοβάννι, ο Ντάνιελ και ο Αλμπέρτο Μ.,  μας άφησαν τα γραπτά τους, τις φωτογραφίες, τις εκθέσεις, τα απολυτήριά τους. Στέλνουν στα παιδιά της γης, τις ελπίδες, τις ιδέες, τις εφηβικές ανησυχίες, βγαλμένα από μια ξεχασμένη κούτα στο υπόγειο του σχολείου.

Η παράσταση σκηνοθετημένη από την Alessandra Maioletti είναι βασισμένη σε μοναδικά ντοκουμέντα. Η Ομάδα Όνειρο  συνεργάστηκε με τους μαθητές του 1ου Γυμνασίου και του 1ο Λυκείου  Ζωγράφου που ερμήνευσαν τους ήρωες. Θα παινέσουμε  την ερασιτεχνική τους τόλμη  και την ελπίδα στο βλέμμα τους, όπου εστιάζεται  το μέλλον του κόσμου. Γιατί κάθε λαός, ανεξάρτητα από τι τον χαρακτηρίζει μεταφυσικά, είναι μέρος της ζωής μας.

Συντελεστές παράστασης:

Ιδέα – Σκηνοθεσία:Alessandra Maiolett i

Ιστορική Έρευνα: Antonio Crescenzi

Κείμενο: Χαράλαμπος Μαγουλάς, Antonio Crescenzi

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευαγγελή Φίλη

Μουσική-Sound Design: Χρήστος Δαυίδ Νταούλας

Σκηνογραφία: Βάσια Εξάρχου

Κοστούμια: Έλενα Παπαμιχαήλ

Video: Διονυσία Κοπανά

Σχεδιασμός Φωτισμού: Giorgio Maioletti

Δημοσιογραφική Έρευνα: Δάφνη Σκαλιώνη

Παραγωγή: Ομάδα «Όνειρο»

Διανομή:

Καθηγητής: Βασίλης Κωτούλας

Μαθητές: Άννα Μαρία Τσεκούρα, Γεωργία Κατσικονούρη, Mαρία Σκαρπέλου, Σοφία Μaioletti Σκαραμαγκά, Γιώργος Σκαρπέλος, Ηλίας Πιπεράκης, Ιουλιανός Ραχιώτης, Λευτέρης Κολίτσος, Παναγιώτης Κότσαλης

Στο «Από μηχανής Θέατρο» Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο. Μόνο για 8 παραστάσεις, από 14 Οκτωβρίου έως 5 Νοεμβρίου, κάθε Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 17.00