Στο «Φεστιβάλ Ταχύτητας Goodwood 2016» που έγινε όπως πάντα στην Αγγλία, συμμετείχαν και μερικά σπάνια κλασικά αυτοκίνητα Alfa Romeo, Abarth και Fiat από τη συλλογή κληρονομιάς της FCA, τη νέα δομή που συντονίζει όλες τις δραστηριότητες της εταιρείας στον κόσμο της κλασικής αυτοκίνησης.
Συγκεκριμένα η Alfa Romeo παρουσίασε μοντέλα όπως η Giulia TI Super (1963), 1750 GT Am (1970), 33 TT 12 (1975) και 33.3-litre Le Mans (1970), τα οποία προέρχονται από το Ιστορικό Μουσείο της Alfa Romeo στο Arese που ονομάζεται «La macchina del tempo», ενώ η γκάμα των κλασικών μοντέλων της FCA εκπροσωπήθηκε με το θρυλικό 124 Abarth Rally Gr. 4 (1975) και το FIAT S 61 Corsa (1908).
Ας δούμε εν συντομία τα βιογραφικά των αυτοκινήτων αυτών, που έγραψαν ιστορία σε μια εποχή όπου το αυτοκίνητο ήταν φετίχ, βάζοντας ταυτόχρονα τα θεμέλια για τη συνολική εξέλιξη της αυτοκίνησης, αποτελέσματα της οποίας απολαμβάνουμε σήμερα.
Alfa Romeo Giulia TI Super (1963)
Η επαναστατική και πρωτοποριακή Giulia sedan έκανε το ντεμπούτο της το 1962 αποτελώντας τη ραχοκοκαλιά της γκάμας της Alfa Romeo. Η Giulia ήταν το πρώτο αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής με 5-τάχυτο κιβώτιο και ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα με διαφοροποιημένη δομή αμαξώματος εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη ασφάλεια για τους επιβάτες.
Η Giulia TI Super, που λανσαρίστηκε το 1963 (112 HP και 190 χλμ/ώρα), είναι το πιο σπάνιο και το πιο διάσημο Giulia sedan. Η TI Super δημιούργησε μια γενιά οδηγών αγώνων οι οποίοι βρέθηκαν στο προσκήνιο μέσα από νίκες που πέτυχαν πίσω από το τιμόνι του sedan της Alfa Romeo.
Η Giulia TI Super είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για αγώνες δρόμου, όπως αποδεικνύεται από την αξέχαστη νίκη στην κατηγορία της στο Tour de France Auto 1963, αποτελώντας μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της. Πάνω από ένα εκατομμύριο αυτοκίνητα Giulia είχαν κατασκευαστεί μέχρι το τέλος της μακράς παραγωγής της σειράς.
Alfa Romeo 1750 GT Am (1970)
Οι τέσσερις στρογγυλοί προβολείς, το επιθετικό προφίλ και οι προεξέχοντες θόλοι τροχών είναι τα χαρακτηριστικά που θυμίζουν το τεχνολογικά προηγμένο πνεύμα της σειράς «Alfa Giulia GTA». Το όνομα GT Am (όπου «Am» σημαίνει «America») αναφέρεται στην έκδοση που είχε διατεθεί από την Alfa Romeo στην αγορά της Βόρειας Αμερικής.
Εξαιρετικοί οδηγοί όπως οι Hezemans, Andrea de Adamich, Carlo Facetti και Nino Vaccarella είχαν τη δυνατότητα να ξεδιπλώσουν πλήρως τις δυναμικές του αυτοκινήτου -που μπορούσε να αποδώσει μέχρι 240 HP στις 7500 rpm και μέγιστη ταχύτητα 230 χλμ/ώρα- ερχόμενη μάλιστα σε ευθεία αντιπαράθεση με την 3-λίτρη BMW CSL, το Ford Capri και την 5-λίτρη Chevrolet.
Τρεις Alfa Romeo GT Ams βρέθηκαν στην δεύτερη, τρίτη και τέταρτη θέση, πίσω από μια 3-λίτρη BMW Alpina στο 24 Ώρες Spa του 1970. Ήταν μια χρυσή εποχή του μηχανοκίνητου αθλητισμού για την Alfa Romeo.
Alfa Romeo 33 TT 12 (1975)
Η 33 TT 12 εμφανίστηκε στις 5 Μαΐου 1973, στο «1000 χιλιόμετρα του Spa-Francorchamps», όταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των Sportscar βίωνε στιγμές μεγάλης δημοτικότητας και αποτελούσε σημαντικό έδαφος για τους μεγάλους κατασκευαστές αυτοκινήτων να αποδείξουν την αξία τους.
Ο αριθμός «33» είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 1967 και τώρα αποτελεί έναν θρύλο. Τα γράμματα «ΤΤ» σημαίνουν «Telaio Tubolare» (σωληνωτό σασί), και προέρχονται από τον προκάτοχό του, την «33 ΤΤ3» με κινητήρα V8, ενώ το «12» ήταν ο αριθμός των κυλίνδρων του απαράμιλλου κινητήρα μπόξερ τριών λίτρων με απόδοση άνω των 500 HP και ταχύτητα 330 χλμ/ώρα.
Οι μεγάλες νίκες ήρθαν το 1975: οι καλύτεροι οδηγοί της ημέρας κυριάρχησαν στους επτά από τους οκτώ αγώνες και κέρδισαν τον πολυπόθητο τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, τον τέταρτο της Alfa Romeo. Οι «ήρωες» της 33 TT 12 ήταν οι Andretti, Bell, Brambilla, Ickx, Lafitte, Mass, Merzario, Pescarolo, Scheckter, Stommellen και Vaccarella.
A.R. 33/3-λιτρη Le Mans (1970)
Η 33/3-λίτρη με μηχανικό κιβώτιο έξι ταχυτήτων είναι η εξέλιξη της προηγούμενης «2-λίτρης» έκδοσης. Ήταν εφοδιασμένη με έναν 8-κύλινδρο κινητήρας «V» χωρητικότητας 2998 κυβικών, με 4 βαλβίδες, έμμεσο ψεκασμό και απέδιδε 400 HP στις 8000 rpm. Το σασί της αποτελούνταν από αλουμίνιο και πλάκα τιτανίου και έναν μεταξόνιο σχεδόν ίδιο με την 33/2.
Η μέγιστη ταχύτητά της ήταν 330 χλμ/ώρα και ήταν η έκδοση του 1971 που είχε συλλέξει τον μεγαλύτερο αριθμό από νίκες, μεταξύ των οποίων και στο Targa Florio με τους Vaccarella και Hezemans.
FIAT 124 Abarth Rally Gr. 4 (1975)
Σε σύγκριση με το FIAT 124 Sport Spider από το οποίο προήλθε, το FIAT 124 Abarth Rally Gr. 4 του 1975 έχει έναν πιο ισχυρό κινητήρα, είναι ελαφρύτερο και αισθητά ισχυρότερο τόσο δομικά όσο και μηχανικά, ενώ εξοπλίστηκε με ανάρτηση MacPherson στον πίσω άξονα, καθώς και νέα σπορ εξαρτήματα, όπως ελαφριές ζάντες αλουμινίου, roll bar και bucket καθίσματα.
Εφοδιασμένο με κινητήρα χωρητικότητας 1,756 κυβικών και 200 HP, το αυτοκίνητο αυτό αγγίζει τα 170 χλμ/ώρα, ανάλογα την σχέση των ταχυτήτων στο κιβώτιο, κατέκτησε δύο νίκες στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλι (1972 και 1975), λαμβάνοντας παράλληλα τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών για τέσσερις συνεχόμενες σαιζόν, 1972-1975.
Ο Maurizio Veini θα είναι ο οδηγός του αυτοκινήτου και στο Φεστιβάλ Ταχύτητας του Goodwood. Με το ίδιο αυτοκίνητο – το οποίο εξακολουθεί να φέρει το όνομά του γραμμένο στο πλάι – κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1975.
FIAT S 61 Corsa (1908)
Το S 61 Corsa είναι η σπορ έκδοση -που κατασκευάστηκε για την αγορά της Βόρειας Αμερικής- του grand touring FIAT με το ίδιο όνομα, και ήταν σε θέση να αγγίξει την αξιοσέβαστη ταχύτητα των 150 χλμ/ώρα.
Εφοδιασμένο με ένα ελαφρύτερο πλαίσιο και έναν 10-λίτρο τετρακύλινδρο κινητήρα με κρεμαστές βαλβίδες, το αυτοκίνητο συμμετείχε σε μεγάλο αριθμό αγώνων στις ΗΠΑ μεταξύ 1908 και 1912 και απαριθμεί ένδοξες νίκες, όπως η πρώτη και η τρίτη θέση στο Αμερικανικό Grand Prix στη Savannah, Georgia το 1908 (από τους Louis Wagner και Felice Nazzaro αντίστοιχα), τρίτη θέση στο Indianapolis 500 το 1911, νίκη στην πίστα της Santa Monica το 1912 (με τον Ted Tedzlaff πίσω από το τιμόνι) και του αμερικανικού Grand Prix στο Milwaukee με οδηγό τον Caleb Bragg.
Νίκος Τσάδαρης
