Οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν νέο «κορυφαίο θηρευτή» δεινόσαυρο, ο οποίος φαίνεται να έχει απολιθωθεί, ενώ έτρωγε ένα πλάσμα που μοιάζει με κροκόδειλο. Ο νεοανακαλυφθείς Joaquinraptor casali ήταν ένας μεγαράπτορας μήκους 7 μέτρων, που ζούσε στην Αργεντινή και φαίνεται ότι κατανάλωνε το τελευταίο γεύμα του μεταξύ 66 και 70 εκατομμυρίων ετών πριν, κατά την ύστερη Κρητιδική περίοδο, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature την Τρίτη.

Από τη σχηματισμένη πέτρα Lago Caolhue Huapi στην Παταγονία ανασύρθηκαν κρανίο, χέρι, πόδι και οστά ουράς, με το οστό του βραχίονα ενός προϊστορικού κροκόδειλου να διατηρείται στο στόμα του Joaquinraptor, όπως μετέδωσε το Associated Press. Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι μεγαράπτορες φαίνεται να ήταν οι κορυφαίοι θηρευτές στα παλαιοοικοσυστήματα της κεντρικής και νότιας Παταγονίας προς το τέλος της Κρητιδικής περιόδου. Επιπλέον, η ασυνήθιστα στενή συνύπαρξη ενός βραχίονα κροκοδειλοειδούς με το δείγμα αυτού του θηρόποδου μπορεί να παρέχει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις διατροφικές προτιμήσεις και τις στρατηγικές θήρευσης των Megaraptoridae.

Σε αντίθεση με άλλους γνωστούς θηρευτικούς δεινόσαυρους, όπως ο T-Rex και ο Βελοσιράπτορας, το νέο είδος μεγαράπτορα είχε τεράστια νύχια, τα οποία πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν για πιο αποτελεσματική θήρευση. Η ανακάλυψη αυτή «γεμίζει ένα σημαντικό κενό, παρέχοντας ένα από τα πιο ολοκληρωμένα σκελετικά ευρήματα μέχρι σήμερα», δήλωσε στο Associated Press ο Φεντερίκο Ανγκόνλιν από το Αργεντίνικο Μουσείο Φυσικής Επιστήμης Bernardino Rivadavia.

Ο επικεφαλής επιστήμονας της μελέτης, Λούσιο Ιμπιρίκου, από το Παταγονικό Ινστιτούτο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας, ονόμασε τον κορυφαίο θηρευτή προς τιμήν του εκλιπόντος γιου του, Χοακίν, που πέθανε σε νεαρή ηλικία. «Όλα τα παιδιά αγαπούν τους δεινόσαυρους, οπότε πιθανότατα θα ήταν και αυτός φαν», δήλωσε ο Ιμπιρίκου στο πρακτορείο. Η ανακάλυψη αυτή όχι μόνο προσφέρει νέα δεδομένα για την παλαιοντολογική ιστορία της Παταγονίας, αλλά και αποκαλύπτει τη ζωή και τη συμπεριφορά των μεγαραπτοράνιων σε μια εποχή που οι μεγάλοι θηρευτές κυριαρχούσαν στα οικοσυστήματα της περιοχής.