Το πείσμα και η επιμονή παρουσιάζονται σχεδόν πάντα ως αρετές. Από μικροί ακούμε «ποτέ μην τα παρατάς», «οι νικητές δεν τα παρατούν» και άλλες αντίστοιχες φράσεις. Είναι γεγονός πως πολλές ιστορίες επιτυχίας συνδέονται με ανθρώπους που έφτασαν στο χείλος της παραίτησης αλλά άντεξαν και τελικά τα κατάφεραν.
Όμως, είναι η επιμονή πάντα η σωστή επιλογή; Όπως αναφέρεται σε άρθρο του Psychology Today, ο ψυχαναλυτής Άνταμ Φίλιπς, στο βιβλίο του On Giving Up, μιλά για την «τυραννία της ολοκλήρωσης».
Πρόκειται για μια ψυχολογική πίεση να τελειώνουμε ό,τι ξεκινάμε, ακόμα κι αν αυτό γίνεται εις βάρος άλλων πτυχών της ζωής μας και εν τέλει εις βάρος του ίδιου μας του εαυτού. Η επιμονή μπορεί να μετατραπεί σε εμμονή, σε κάτι που καταναλώνει υπερβολικά χρόνο, ενέργεια και ψυχικούς πόρους. Μπορεί να οδηγήσει σε παραμέληση σχέσεων ή υγείας, σωματικής και ψυχικής.
Για παράδειγμα, ένας εργασιομανής μπορεί να κυνηγά έναν εργασιακό τίτλο ή ένα εισόδημα που θεωρεί καθοριστικό. Ένας αθλητής μπορεί να θυσιάζει τα πάντα για ένα μετάλλιο. Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, το κρυφό μοτίβο είναι η ελπίδα ότι όλος ο πόνος θα αξίζει στο τέλος. Και ίσως αυτό να ισχύει. Αλλά αν ποτέ δεν έρθει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα; Αν το όνειρο μείνει για πάντα όνειρο;
Η δύσκολη απόφαση: να φύγω ή να μείνω;
Στην καριέρα, στις σχέσεις ή στα προσωπικά όνειρα, συχνά έρχεται μια στιγμή όπου πρέπει να αποφασίσουμε: συνεχίζουμε ή αλλάζουμε πορεία;
Πολλές φορές, ιδιαίτερα στις προσωπικές σχέσεις, αυτό το δίλημμα είναι σκληρό. Πόσος χρόνος θεωρείται αρκετός; Πότε καταλαβαίνουμε ότι η προσπάθεια έχει φτάσει στα όριά της; Και εδώ μπαίνει το θέμα του χρόνου: Όσο περισσότερο μένουμε σε κάτι που δεν «δουλεύει», τόσο μπορεί να χάνουμε άλλες ευκαιρίες.
Η ντροπή της παραίτησης
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να τα παρατήσουμε είναι συχνά η ντροπή. Το να εγκαταλείψεις κάτι θεωρείται αδυναμία. Σημαίνει να παραδεχτείς ότι δεν ήσουν τόσο καλός όσο ήλπιζες. Ότι ίσως η σκληρή δουλειά δεν είναι πάντα αρκετή. Ότι ίσως πήρες λάθος αποφάσεις – στη σχολή, στον γάμο, στη δουλειά.
Αλλά η πραγματικότητα, όπως επισημαίνεται στο άρθρο του Psychology Today, είναι πως όταν ξεκινάμε κάτι δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον και δεν είμαστε παντογνώστες. Πολλοί μπορεί να περιμένουν από τον εαυτό τους μια αλάνθαστη κρίση, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.
Η αξία του να τα παρατάς
Το να τα παρατάς δεν είναι ήττα. Αντίθετα μπορεί να είναι μια γενναία πράξη αναγνώρισης των ορίων σου. Μπορεί να σημαίνει: «αυτό με καταστρέφει», «έκανα λάθος», ή «έχω ανάγκη να προστατεύσω τον εαυτό μου». Μπορεί να μην έχεις καμία διαβεβαίωση ότι το αύριο θα είναι καλύτερο — αλλά γνωρίζεις πως αυτό που συμβαίνει σήμερα σε εξαντλεί.
Συχνά, το να σταματήσεις δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή. Μια ανανέωση. Μια νέα διαδρομή. Ένας τρόπος να φέρεις ξανά στην επιφάνεια πλευρές του εαυτού σου που είχαν ξεχαστεί. Η «παραίτηση» μπορεί τελικά να κρύβει μέσα της, δύναμη και ελπίδα. Η επιμονή είναι σίγουρα αξία, αλλά όχι πανάκεια. Δεν είναι ντροπή να αλλάξεις γνώμη. Δεν είναι αδυναμία να κάνεις πίσω.
