Ο Mariano Quisto, ένας απομακρυσμένος κοινοτικός ηγέτης στο πυκνό τροπικό δάσος του Αμαζονίου του Περού, έμαθε για πρώτη φορά για την παγκόσμια πανδημία Covid-19 τον φέτος τον Οκτώβριο, όταν οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έφτασαν με βάρκα στο απομονωμένο χωριό του με εμβόλια.

«Δεν ξέραμε για τον COVID-19. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ακούμε γι ‘αυτό», είπε ο Quisto μέσω ενός μεταφραστή από το χωριό Mangual, στην τεράστια, αλλά αραιοκατοικημένη περιοχή Loreto του Περού στα βόρεια της χώρας.

Το «Reuters» έφτασε μαζί με κυβερνητικούς εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και μέλη του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην ιθαγενή κοινότητα Urarina του Quisto, μετά από τριήμερο ταξίδι με βάρκα κατά μήκος των ποταμών, ξεκινώντας από την πόλη Iquitos του Αμαζονίου, τη μεγαλύτερη μητρόπολη του κόσμου που δεν είναι προσβάσιμη οδικώς.

Στο Mangual, το χωριό ψηλότερα στο ποτάμι, οι κάτοικοι κυνηγούν και ψαρεύουν για φαγητό και ζουν σε ξύλινα σπίτια σαν… ξυλοπόδαρα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Η σύνδεση με τον έξω κόσμο είναι ελάχιστη και η τοπική γλώσσα αναπτύχθηκε μεμονωμένα κατά τη διάρκεια των αιώνων.

«Οι Αρχές δεν έχουν έρθει εδώ εδώ και πολλά χρόνια. Αυτές οι κοινότητες είναι πραγματικά ξεχασμένες», δήλωσε ο Gilberto Inuma, πρόεδρος της Fepiurcha, μιας οργάνωσης που υπερασπίζεται τα δικαιώματα της Urarina.

Η ευρύτερη ομάδα ιθαγενών Urarina, μια από τις πιο νησιωτικές του Περού, έχει μόλις 5.800 άτομα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Δεν έχουν γλιτώσει όλες οι κοινότητες από τη γνώση ή τον αντίκτυπο της πανδημίας. Τουλάχιστον πέντε άνθρωποι της Ουραρίνα έχουν πεθάνει από τον COVID-19, είπε ο Ινούμα.

Το ταξίδι προς τα πάνω του ποταμού υπογραμμίζει τις προκλήσεις του εμβολιασμού απομακρυσμένων αυτόχθονων κοινοτήτων στο Περού και πέρα από αυτό, καθώς και τα κενά στην ευρύτερη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη για απομακρυσμένες ομάδες.

Πολλά μέλη της κοινότητας παραπονέθηκαν ότι αυτό που πραγματικά χρειάζονταν ήταν καλύτερες συνεχείς υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.

Στο χωριό χωρίς γιατρούς, οι ασθένειες περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, διάρροια, ελονοσία και επιπεφυκίτιδα, είπε ο Quisto. «Δεν ξέρουμε πώς να φροντίσουμε τους ασθενείς μας. Αυτή είναι η ανησυχία μας».

Οι αυτόχθονες κοινότητες, ειδικά στον Αμαζόνιο, έχουν μερικά από τα χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού στο Περού, δήλωσε ο Julio Mendigure, επικεφαλής της πολιτικής υγείας για τις ομάδες στο υπουργείο Υγείας της χώρας.

Λιγότερο από το 20% από αυτούς έχουν εμβολιαστεί πλήρως, σε σύγκριση με περίπου το ήμισυ για τη χώρα συνολικά, είπε.

«Όταν κοιτάτε αυτόν τον αριθμό, πρέπει να θυμάστε ότι για να χορηγηθούν και οι δύο δόσεις, οι ομάδες πρέπει να ταξιδέψουν 4-5 ώρες. Αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση», εξήγησε ο Mendigure. Για να φτάσετε στο Mangual απαιτήθηκαν 26 ώρες ταξιδιού για τρεις ημέρες κατά μήκος ποταμών που κατά καιρούς στεγνώνουν ή φράσσονται από πεσμένα δέντρα.

Το σκάφος περιελάμβανε ένα μπλε κουτί ψύξης που μετέφερε 800 δόσεις εμβολίου κινεζικής Sinopharm, ψυγμένο με ξηρό πάγο. Μια ομάδα θα επιστρέψει τον Νοέμβριο για να δώσει τις δεύτερες δόσεις.

«Αποφάσισα να κάνω το εμβόλιο για να μην αρρωστήσω», είπε μια γυναίκα στην Ουραρίνα που εμβολιάστηκε και ζήτησε να μην κατονομαστεί επειδή η κοινότητα μιλάει τόσο σπάνια σε ξένους.

«Επειδή είναι πιθανό, αν έρθουν οι έμποροι να επισκεφθούν την περιοχή, να φέρουν την ασθένεια και να τη μεταδώσουν» πρόσθεσε.