Το δρόμο της σύγκρουσης με τους συνδικαλιστές του Δημοσίου επιλέγει ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ .Δασκαλόπουλος αναφέροντας: «Δεν είδα κανέναν από τους κατ΄ επάγγελμα προστάτες του λαού να δίνει πραγματική μάχη για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που απολύονται στον βωμό του χρεοκοπημένου κράτους».
Σε συνέντευξη που έδωσε στο Πρώτο Θέμα, διερωτήθηκε αν μόνο οι κομματικές συντεχνίες του Δημοσίου είναι ιερές και απαραβίαστες και αν πρέπει να συντηρούμε τα προκλητικά προνόμια μιας πελατειακής μειοψηφίας.
Όπως υποστήριξε, το αντίδοτο στην αναπότρεπτη διόγκωση της ανεργίας από την αναγκαία συρρίκνωση του κράτους είναι ένα: «η ενίσχυση της ανάπτυξης, η απελευθέρωση της ιδιωτικής οικονομίας – όταν πάρει μπροστά μπορεί να απορροφήσει όσους θέλουν να δουλέψουν, να προκόψουν».
Όσον αφορά τις επιχειρησιακές συμβάσεις αναφέρει ότι αφορούν μεγάλες και οργανωμένες επιχειρήσεις με ισχυρά σωματεία και προσθέτει ότι «δίνουν τη δυνατότητα στους πλέον αρμόδιους -στη διοίκηση και στους εργαζόμενους μιας επιχείρησης- να συναποφασίζουν με αναφορά στις εξελίξεις, στην οικονομία και στον κλάδο. Έτσι σώζουν δουλειές, δεν απειλούν δουλειές. Η ευελιξία αυτή αποτελεί την καλύτερη άμυνα στην κρίση και είναι αποτέλεσμα συμφωνίας και συνυπογραφής. Εξάλλου, οι αμοιβές στις επιχειρησιακές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί έως σήμερα ξεπερνούν την Εθνική Συλλογική και τις κλαδικές . Η ισχύς των επιχειρησιακών συμβάσεων δεν απειλεί με μειώσεις μισθών. Αντίθετα, οι μειώσεις μισθών που προβάλλονται ως απειλή είναι καθημερινή πρακτική εκεί που δεν υπάρχουν επιχειρησιακές συμβάσεις. Γι’ αυτό και το όλο θέμα, όπως διογκώθηκε τούτες τις ημέρες, ισοδυναμεί με πρόκληση σύγκρουσης σε άδειο δρόμο!».
Τέλος ο κ Δασκαλόπουλος υπογραμμίζει ότι πρέπει να μειωθεί το μέγεθος και το βάρος του κράτους και σημειώνει ότι είναι αναπόφευκτο το νυστέρι στις ασύμφορες ΔΕΚΟ, στους άχρηστους οργανισμούς, φορείς και υπηρεσίες του Δημοσίου. «Αυτά βούλιαξαν τη χώρα, αυτά πληρώνει σήμερα ο κάθε πολίτης».
Τέλος, δήλωσε ότι «την κρατικοδίαιτη Ελλάδα την έστησαν και τη λυμαίνονται κομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα και όχι οι επιχειρήσεις» ενώ σημείωσε πως «η φοροδιαφυγή πρέπει να αναζητηθεί στην παρασιτική γκρίζα οικονομία που κανείς δεν θέλει να θίξει και όχι στις τάξεις των σύγχρονων και οργανωμένων εταιρειών».
