Ταβέρνες και καφετέριες, επαγγελματίες και μεγαλοσχήμονες παντός καιρού έχουν επιτύχει κατάληψη στον ακρινό περίπατο γύρω από τον ιερό βράχο.
Εξασφαλίζοντας ένα ιδιότυπο άσυλο, κλείνουν δρόμους που στα χαρτιά είναι πεζόδρομοι, πεζόδρομους που στα χαρτιά παραμένουν δρόμοι, πεζοδρόμια που αγνοείται η ύπαρξή τους.
Αποτέλεσμα;
Ένας πεζός που θα θελήσει να περπατήσει θα πρέπει:
– Να διαθέτει ευελιξία χορευτή για περάσει ανάμεσα σε εκατοντάδες τραπεζοκαθίσματα, ομπρέλες και παρκαρισμένα οχήματα.
– Να ανταγωνιστεί επιτυχώς και αναιμάκτως «τρενάκια» και πάσης φύσεως κινούμενα τροχοφόρα.
– Να έχει μεγάλη αντοχή διότι δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπαυσης, καθώς τα παγκάκια είναι ανύπαρκτα.
– Να μη συνοδεύει άτομα με κινητικά προβλήματα.
Πηγή: Ελευθεροτυπία
