Μια σειρά σημαντικών ανακαλύψεων για τον κόσμο που μας περιβάλλει πραγματοποίησαν ερευνητές και παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.

Η πρώτη ανακάλυψη, αφορά στο μεγαλύτερο σπειροειδή γαλαξία που έγινε με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού τηλεσκοπίου Galex της NASA από ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ραφαέλ Εουφράζιο.

Πρόκειται για το γαλαξίας NGC 6872 που βρίσκεται σε απόσταση σε απόσταση περίπου 212 εκατ. φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του νότιου αστερισμού του Ταώ. Ενδεικτικά σημειώνεται πως έχει 5 φορές το μέγεθος του δικού μας γαλαξία, ενώ η διάμετρος του είναι πάνω από 522.000 έτη φωτός.

Η επόμενη σημαντική ανακάλυψη, αφορά στο μεγαλύτερο σε ηλικία άστρο. Ο «μαθουσάλας» των άστρων μετράει 13,2 δισεκατομμύρια έτη ζωής, ενώ ο σχηματισμός του ανάγεται λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτό επιβεβαιώνεται από τα υλικά που το αποτελούν καθώς είναι σχεδόν αποκλειστικά από υδρογόνο και ήλιο.

Φέρει την ονομασία HD 140283 και βρίσκεται στη σχετικά κοντινή απόσταση, 186 ετών φωτός από τη Γη. Ενδιαφέρον έχει ότι αν και μελετάται εδώ και έναν αιώνα, μόλις σήμερα υπολογίστηκε σωστά η ηλικία του.

Ανάλογο «ρεκόρ» ανακάλυψε και μια άλλη ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Ρότζερ Κλάους που βρήκαν τη μεγαλύτερη γνωστή δομή στο σύμπαν. Πρόκειται για μια γιγάντια ομάδα κβάζαρ (ενεργών γαλαξιακών πυρήνων), τόσο μεγάλη που ένα διαστημόπλοιο με την ταχύτητα του φωτός θα χρειαζόταν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια για να τη διασχίσει!

Τα κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών από τις πρώτες μέρες του σύμπαντος, τα οποία περιοδικά εκδηλώνουν περιόδους τρομερά έντονης ενεργειακής ισχύος και φωτεινότητας, με αποτέλεσμα να γίνονται ορατά σε τεράστιες αποστάσεις. Οι περίοδοι αυτοί διαρκούν δέκα έως 100 εκατ. έτη. Από το 1982, έχει γίνει γνωστό ότι τα κβάζαρ τείνουν να σχηματίζουν ομάδες ή δομές εντυπωσιακά μεγάλου μεγέθους.

Η ομάδα κβάζαρ που ανακαλύφθηκε, έχει μήκος περίπου 1.200 μεγαπαρσέκ ή 1.200 εκατ. παρσέκ (κάθε παρσέκ είναι 3,3 έτη φωτός), δηλαδή περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Όπως είπε ο Κλάους, είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος αυτό, που ουσιαστικά ανατρέπει τις έως τώρα αντιλήψεις των επιστημόνων ότι στο σύμπαν δεν είναι δυνατό να υπάρχει κάποια δομή μεγαλύτερη από 370 μεγαπαρσέκ. Στην ουσία, μάλιστα, απειλείται η ίδια η «Κοσμολογική Αρχή» του Αϊνστάιν ότι το σύμπαν σε μεγάλες κλίμακες είναι το ίδιο από όπου κι αν το παρατηρήσει κανείς.

Η τελευταία αξιοσημείωτη ανακάλυψη που ανακοινώθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας αφορά στο δικό μας γαλαξία.

Όπως ανακάλυψε ο αστρονόμος Άλις Ντίσον, η μάσα του γαλαξία μας είναι κατά πολύ μικρότερη απ’ ό,τι υπολογίζονταν. Συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι δεν έχει ούτε τη μισή από αυτή που θεωρούσαν οι επιστήμονες. Βέβαια, η εκτίμηση της γαλαξιακής μάζας ήταν ανέκαθεν δύσκολη υπόθεση, επειδή το μεγαλύτερο μέρος της αφορά την μυστηριώδη και αόρατη σκοτεινή ύλη.

Το 2009, μια ομάδα, με επικεφαλής τον Μαρκ Ράιντ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ – Σμιθσόνιαν, είχε υπολογίσει ότι ο γαλαξίας μας έχει μάζα μερικά τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου μας. Η νέα εκτίμηση όμως είναι ότι η μάζα του γαλαξία μας είναι μόνο 500 έως 1.000 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου, δηλαδή κατά πολύ μικρότερη.